Ik kijk de aula ruw door. Daar zie ik een meisje lopen. Ze is knap, heel erg. Ze ziet er ook onschuldig uit. Zelfverzekerd loop ik naar haar toe. Ik sla haar dienblad vol op haar kleren. Kwaad kijkt het meisje me aan. Ik grijns en zeg de magische woorden.
"Het spelletje is begonnen baby, je bent gekozen."
Raar kijkt ze me aan. "Je begrijpt het nog wel" zelfverzekerd loop ik weg naar mijn vriendengroep.
JE LEEST
Schaakmat baby
Historia CortaWaarom ziet hij altijd alles als een spelletje? Een hart is toch geen voorwerp om mee te spelen? Mijn hart is toch geen voorwerp? Hij kijkt altijd, en dan weer weg. Waarom denkt ze altijd dat dit geen spel is? Alles in het leven is een spel, totdat...
