perfect ⇝ verkwan

23;

seungkwan's

"So what will be talking about?"

"About us."

"Ha?"

"Narinig mo ako Hansol." You heard it right. Kausap ko si Hansol ngayon.

Matapos ko malaman kay Che kahapon na mag pinsan pala sila at hindi mag gf and bf nalinawan ako.

MAY DAHILAN SI HANSOL KAYA NIYA ITO GINAGAWA.

"Boo what are you talking about? Kami na ni Che kaya hindi na tayo pwede."

"Alam ko na kaya wag ka ng mag sinungaling Hansol."

"Ang alin?"

"Na mag pinsan kayo."

"No."

"Yes Hansol. Sinabi sakin ni Che ang lahat kahapon at sinauli niya ang singsing na bigay mo sakin dati na nawala ko. Bakit nasa kanya yon?"

"Sinasayang mo lang ang oras ko aalis na ako, Seungkwan." Paalis na siya kaso hinawakan ko ang kamay niya.

"Bakit Hansol? May dahilan ka ba?"

"Wala akong dahilan." Meron. Kilala kita.

"Bakit? Nasasaktan na ako Hansol, sabihin mo na sakin kung bakit."

He sighed ang looked at me.

"Mahal kita Boo."

With that word my heart skipped.

"H-ha?"

"Mahal kita kaya ko yun ginawa. And sinadya kong mag break tayo. Bakit? Kasi hindi tayo bagay. Hindi tayo para sa isa't-isa. Alam kong nasasaktan ka dahil sa Papa mo, dahil pinaglalaban mo ako."

Alam niya? Bakit hindi niya sinabi?

"Mahal mo ako masyado kaya nagagawa mong mag sakripisyo. Ako din naman Seungkwan, mahal kita kaya papakawalan kita. Kasi ayokong masaktan ka. Yung singsing, kinuha ko talaga siya dahil ayokong masyado kang mahulog sakin. Mag tira ka naman sa sarili mo."

Mag tira sa sarili ko? Hindi ba ako nagtitira??

"Matuto ka naman sumuko kasi ako natuto ako. Na kapag mahal mo yung tao kung saan siya liligaya at mas magiging ligtas doon ako."

"Pero Hansol mahal naman talaga kita, kaya ko yu-" He cutted me off.

"Hindi mo kaya Seungkwan. Alam kong lagi kang umiiyak noon. Totoong na ospital ang daddy ko at naging malala ito na dahilan ng pag papartime job ko. That time hindi mo naman talaga ako pinabayaan eh. Pinabayaan kita at pinabayaan mo ang sarili mo Seungkwan."

"B-bakit mo ginawa yon?" Umiiyak nanaman ako.

Bakit ba kapag tungkol kay Hansol umiiyak ako?

"Mahal kita kaya gusto ko maging ligtas ka. Seungkwan wag ka naman mag mahal ng sobra, mag tira ka din sa sarili mo."

"Mahal pa din kita Hansol."

"Mahal din kita pero hindi pwede. Hindi tayo ang para sa isa't-isa. Marami ka pang makikilala. May ibang tao ka pang pwedeng sabihan na mahal mo siya."

Really? Sa tingin mo makakalimutan kita agad?

"Look Boo, you need to love yourself. You need to treasure yourself."

"I am."

"Hindi. Sa tingin mo hindi ko alam na nagtangka kang patayin ang sarili mo? Alam ko yon. Alam na alam ko din ang dahilan kung bakit. Ako at ang prarents mo? Look Seungkwan, dahil lang don you tried to end your life. Hindi ka nagiisip na baka may ibang tao pa jan na nagmamahal sayo. Look around you, marami sila, marami kami."

"Hansol hindi mo alam ang sinasabi mo. Minahal mo lang ako hindi mo ako kinilala."

"Siguro nga tama ka Boo. Pero siguro tama din ako. Na baka nga hindi talaga tayo ang para sa isa't-isa."

"Hansol I really really love you. I need you.."

"I really really love you too but you don't need me, you need to learn to love yourself. Im leaving..please Seungkwan sukuan mo na ako.."

Umalis na siya at iniwan akong umiiyak dito sa garden.

"Mahal mo pero hindi mo pinaglalaban? Hahaha Hansol Vernom Chwe nga naman.."

I think kailangan ko na talagang sumuko.

Sumuko at matutong mahalin ang sarili ko...

-
hi!!! i miss you guys! sorry ngayon lang nakapag ud cause so busy sa school hahaha ill update ulit kasi weekend naman ;-)