MİLENKA JONSSEN

3.Bölüm - Belirsizlik

#darbeyehayır
Gecelerimiz çok karardı ve çok kararan gecelerin sabahları pek yakın olur.

Bölüm çok geç geldi farkındayım.
Kendimce sebeplerim vardı. O yüzden bugüne kısmetmiş.

"Bugün neysem 12 yaşındayken 1975 kışının o karanlık buz gibi gününde oldum. Tam anını çok iyi anımsıyorum; yıkık toprak bir duvarın arkasına çömelmiş ,donmuş derenin yakınındaki dar çıkmaz sokağa bakıyordum. Üzerinden çok uzun zaman geçti ; ama geçmiş için söylenenler yanlış. Ben onun nasıl gömüleceğini öğrendim, her ne kadar geçmiş pençeleriyle kendine bir çıkış yolu açmayı becerse de. Şimdi düşününce, o boş sokağa son yirmi altı yıldır bakmakta olduğumu fark ediyorum"

Kitaptan kafamı kaldırdığımda saat 23.45 di. Ne zamandır kitap okuyordum acaba ?

Ayağa kalkıp odamın balkonuna çıktım. Kafamı kaldırıp gökyüzünde asılı olan yıldızlara baktım. Aklıma geçen gün ki kız çocuğunun verdiği not geldi. Hâlâ okumamıştım.

İçeri girip kutudan notu aldım. Benden ne istiyor olabilirlerdi ki?
Notu açtım.
İçinde yazan şeye nasıl bir tepki göstermeliydim bilemiyorum.

"Benimle bir oyuna var mısın? "

Cidden bu yazıyor olamazdı.
Kağıdı avuç içimde buruşturup kutuya attım. Bu kadar saçmalık yeter.

Balkona tekrar çıktım. Bu sefer gökyüzüne bakmak yerine aşağı bakmayı tercih ediyorum. Saat 12 olmuş. Ya da vazgeçtim uyumayı tercih ediyorum.

___--__

Güneş ışıklarının odama dolmasıyla değil köpek sesleriyle uyanmak. Ah hadi ama bir kaç saat daha uyumak istiyordum.

Kalkıp mutfağa geçtim. Bir şeyler atıştırdım. Dış kapıyı açıp bir adım atmam la birine çarpmam bir oldu.
Mükemmel.

Kafamı kaldırıp baktığımda ise onca kalabalığın arasında aradığım şu küçük kızın yanındaki çocuk olduğunu farkettim.

"Ah afedersiniz bayım, sizi görmedim."
Dedim.
Yüzüne bakmaya devam ettiğimi fark edince kafamı asansöre doğru çevirdim ve düğmeye bastım.

Çocuğa baktığımda bana bakıyordu. Asansörün geldiğini haber veren sesle bakışlarımı o yöne çevirdim. Ve içeri girdim.

0' a bastım. Kapılar tam kapanacakken bir el kapanmasına engel oldu.

Elin sahibi içeri girdiğinde o genç olduğunu fark ettim.
Biraz geriye gidip yer açtım.

Yanımda ki yerini aldı.
Kapılar kapandı. Aşağı doğru inmeye başladık.

Elini bana doğru uzattı ve şöyle dedi :

" Ah merhaba ben karşı daireye yeni taşındım. "

" A öylemi, merhaba. "

Asansörün " drink " sesiyle kapılar açıldı ve dışarı çıktım.

İlerlemeye başladım.
Arkamdan ,
" Bu arada adım Klein " diye bağırdı.

Ah ne de çok önemli ama.

----

Hayatıma çeki düzen verme zamanı geldi.
Şu Klein denen çocuk.
Kim olabilir?
Bana notları yazan o olabilir mi ?
Değilse,
Bana notu veren küçük kızın yanında ne işi vardı ?

Bu sorulara dur deme vakti geldi.
Eğer ben dur demezsen olaylar iyice birbirine karışacak.
Ve ben bunların olmasını istemiyorum.

Telefonumun çalmasıyla daldığım düşünce denizinde çıktım.
Numara'nın gözükmemesi az da olsa ürkütse de telefonu açtım.
Ve karşıda ki her kim ise ismimi söyledi ;

-"Merhaba Milenka,nasılsın ?"

"Hey kimsi-"

-"Benim kim olduğumu boşver.Sadece sana söyleyeceklerime odaklan"

"Daha seni tanımıyorum bile bana ne söyleyebilirsin ki?"

-"Söyleyeceğim şeyden sonra beni tanıman pek de önemli değil"

"Benden ne istiyorsun?"

"Senden ne istediğimi boşver.
Benimle bir oyuna var mısın?"

"Hey o notu yazan sen misin?"

"Cevap bekliyorum"

"Aptal mısın"

"Oyunumuz ; aileni kimin öldürdüğünü bulmak, karşılığı ise sensin"

"Karşılığında ben mi deli olmalısın. Ne bu şaka falan mı?"

"Bi düşün derim."

"Aptal"   Aptal.

-----

"Çıldırıcam ya gerçekten çıldırıcam. Hayır niye hep benim başıma geliyo bunlar acaba?

Nerden çıktı şimdi bu ya neymiş efendim karşılığı ben mişim. Oldu. Beyfendinin  başka emri var mı acaba. Ne zannediyor acaba beni. Aptal. Aptaal. Aptaaa- "

"Hey biraz sakin olur musun? Gecenin bu saatinde bence bağırmamalısın"

Evet o telefon konuşmasından sonra binanın önünde oturdum ve sinirden patlamak üzereyim.

"Sen beni mi dinliyorsun"

"Bağırıyordun"

"Bağırıyor olmam dinleyeceğin anlamına gelmiyor" diye bağırdım.

"Adın neydi senin? "

"Klein"

"Heh Klein şimdi beni yalnız bırak."

"Hayır
Bak ben seni tanıyorum her ne kadar sen beni tanımıyorsan da. Aileni kaybettiğini biliyorum. Ve bunu kimin yaptığını bulmaya çalıştığını da.

Sana yardım edeceğim. Ailenin katilini bulmak için. Karşılığında hiç bir şey istemiyorum. Tabi sende istersen. Ne dersin? Ailenin katilini bulmak ister misin? Bu arada notları yazan benim."

Notları yazan bu muymuş. Ah o zaman telefonda beni arayan kimdi ?

Anladım ki kafamda ki sorular hiç bitmeyecekti.
.
.

Beğeni ve yorumlarınızı eksik etmeyiniz

Yazarınız
.Beyza Nur.