The Killer's Obsession

~ Chapter Eleven ~

Hi guys! I'm back po (saglit lang). xD Salamat talaga guys sa suporta. Binasasa ko po lahat ng mga comments at mensahe nyo sa akin. Pasensya na po if may mga hindi ako narereplayan at tsaka ngayon lang ako nag-update. Mahirap po talaga akong tablan ng kasipagan. Though yung buong story nito ay almost complete na sa imaginasyon ng magaling nyong author. Sa pag-tatype na lang po talaga nagkakaroon ng problema. 
And I've decided to post this update kasi birthday ko kahapon. Legal na akis mga bessy. *palakpakan* Chos.

Short Update lang muna. Pinutol putol ko po kasi yung dapat eh dalawang chaps para masaya. The more, the merrier ika nga. Tsaka may mga title kasi ako doon sa mga part na iyon. Hahaha. 

  So eto na po sya.  

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*Helicopter Scene

Vanessa's POV.

Ohmaygas. 

Dug dug dug dug

Yung heartbeat ko irregular na ang tibok.

Ano ba itong nangyayari sakin?

Bakit ako nagkakaganito?

Ni hindi ko nga nakikita yung mga mata ng isang poging estrangherong na nasa tapat ko na  ngayon'y hawak  pa rin ang headphones na nasa ulo ko. Wait pano ko nasabi na pogi sya?

Pero kahit ganon sa palagay ko nakatingin ang kanyang mga mata sa akin mga mata. 

 Ganito ba talaga yung feeling ng mga napapanuod kong babae sa isang teleserye na may ganitong eksena?

  Teka nga bakit parang ang tagal ng oras --.  

"Uhm Ser, Mam, put your seatbelts na po at tayo ay lilipad na."

Nabigla kaming pareho ni Mr. Sungit sa sinabi ng piloto. Agad naman nyang tinanggal ang kanyang mga kamay sabay iwas ng tingin at sininuot ang kanyang seat belt. Nag-init ang aking mga pisngi sabay yuko dahil sa kahihiyan.

Ang awkward tuloy ng atmosphere namin. Dahil aalis na nga daw kami, ay hinanap ko na kung nasaan yung seat belt ko. Kukunin ko nasa iyon noong biglang maramdaman ko ang boltahe sa aking braso dahil nagdikit ito sa kanyang braso. Napatingin ako sa kanya.  

"Ako na." baritong sabi nya. 

Napalunok ako ng wala sa oras. Ene nemen trep nye. Nagdiretso na lang ng tingin at hinayaan na sya ang magkabit ng seatbelt ko. Halos hindi ako makahinga dahil sa sobrang lapit nya sakin.      Kaperehong-kapareho doon sa nangyari noon sa kotse ni James ngunit hindi ko sya hinayaan na gawin iyon dahil kakakilala pa lang namin. Nakakapagtaka dahil dito sa estrangherong nakashades kahit wala nang araw ay pinayagan ko. 

Napapikit ako ng wala sa oras. Haist. Ano bang nangyayari sa iyo Vanessa. Wag kang magpapadala sa lalaking katabi mo ha. Di mo pa sya kilala. Oh! Tuksoooooo, layuan mooooo akoooooooooooo ~~

Nabalik lang ako sa realidad ng marinig ko ang kanyang pagtawa ng mahina. Bigla kong idinilat ang aking mga mata at napatingin sa kanya. Nakita ko na lang na napailing sya at may ibinulong na hindi ko naman maintindihan. Shet. Yung body language mo Vanessa controlin  mo naman. Nagmumukha kang tanga sa harap nya.

Nang magsimulang umikot ang elisi ng helicopter, maingay na sya hudyat na ito ng kanyang paglipad. Nararamdaman ko na lang na parang umaangat na kami. Agad nagpanic ang aking katawan.

"Ay!" Sigaw ko sabay kumapit sa kung ano man ang makakapitan ko.

Matigas naman yung nakapitan ko kaya ayos na yan. Kinapa-kapa ko pa sya. Teka bakit parang may damit ito at para ring muscle ng tao ito. Doon ko lang napagtanto na nakakapit ako sa kanyang braso. Bigla ko naman binitawan iyon at tumingin sa bintana na malapit sa akin.

Ang tanga mo Vanessa.

"Scared?" Tanong nya.

"Hindi ah. Nagbigla lang ako." Depensa ko. Kahiya bes.

"If you say so." Sagot nya.

Di ko na lang sya pinansin at humawak sa seatbelt ko ng mahigpit. Ayokong ng tumingin sa bintana. Nanalangin na lang ako na walang masamang mangyari sa akin. Takot pa naman ako sa heights.

Pamaya-maya may naramdaman ako na humakap sa akin.

"You're scared. Don't deny it. Just let me hug you so you can somehow relax and overcome your fear in heights." Seryosong sabi nya.

I opened my mouth to say a word but nothing comes out. Hinayaan ko na lang syang gawin yon tutal totoo naman yung sinabi nya.

Isinandal nya ang aking ulo sa kanyang balikat. I feel so relax on that moment and because of fear, I feel sleepy. I heard him utter something that I didn't underatand because I fell on sleep.

Third Person's POV

"As long as I'm here babe, you're safe. I assure you that." He said on the girl sleeping on his shoulder.

Hinaplos nya ang buhok ng dalaga habang binabanggit ang mga katagang na iyon.

"Soon we will meet personally. Soon my Vanessa Nicole." He said on his mind.

*End of Chapter
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ayan na. Yan lang kinaya ko. Kinilig ba kayo? Di me sure if effective sa inyo. Pero kinilig ako habang sinusulat ko sya sa jeep kanina umaga papuntang Tayuman. Lol. Alam nyo na kung saan me nag-aaral? Basta sa U-belt. Hahaha. Anyways, ngayon ko lang sya napost kasi sa tingin ko okey na.

Comment kayo if hindi maganda or may kulang para alam ko. Di pa naman final to eh. Irerevise ko pa naman sya. Don't forget to vote din.

Nga pala yung sa helicopter scene di ko masyadong nadescribe ng maganda. Haha. Wala pa po me experience riding it. So wala akong kaalam-alam kung pano sya idedescribe.
Love you guys. Thanks sa pag-aantay. *insert flying kiss*