GÖKYÜZÜ'NÜN YILDIZI

☆Bölüm 2☆

Multimedia=Berkan Koran

《《İYİ OKUMALAR 》》

○●○●○●○

Aylin teyzenin güzel limonlu keklerini yedikten sonra Ada'nın odasına çekildik. Bana saçma sapan şeyler söyleyen şu çocuğu Ada daha önce görmüş. Onların mahallenin oralarda yeni yeni takılmaya başlamış. Ada o çocuğun tipinden anlaşıldığı gibi baş belası gibi durduğunu söylemişti.

En sonunda da aman bize ne deyip konuyu kapatmıştık. Yaklaşık 1 saat Adayla dedikodunun dibine vurmuştuk.

○●○●○●○

Saat 02:35'ti ve biz hala uyumamıştık.
Sabah uyanamazsak Aylin teyze bir şekil de uyandırırdı artık. "Benim ponçik kankam ben artık sap olmaktan sıkıldım." Dedim. Yatakta değişik değişik hareketler sergilerken. Ada ise bilgisayardan başını kaldırmıyordu. Beni takmıyordu. Beni, beni kankasını. Yatakta duran kalp şeklinde ki yastığı alıp ona fırlattım. "Kızım nabıyon ya?" Peh. Beni takmazsa böyle olurdu işte. Saçı da bozulmuştu. "Sen beni nasıl takmazsın?" Derin bir iç çekip konuşmaya başladı. "Kızım instagramda çocuk arayışına çıktım." He he işte şimdi benim dilimden konuşmaya başladık.

Hemen yataktan kalkıp çalışma masasının yanında duran ufak pufu alıp Ada'nın yanına oturdum.

Bir işsiz gibi instagram da çocuk arayışına çıkmıştık. Aklıma gelen fikirle hınzırca sırıttım. "Kızım benim kuzenim Melike varya onun çok erkek çevresi var onun takip ettiği kişilere bakalım." Ada olumlu anlamda kafasını sallayarak aramaya Melike'nin kullanıcı ismini yazdı. O da Melikeyi tanıyordu. Ama ben çok fazla anlaşamıyordum onla.

Melike'nin takip ettiği kişilerde gözüme biri çarpmıştı. Çocuğun profilinde yandan çekilmiş bir fotoğraf vardı. Sima olarak tanıdık gelmişti. "Ada şu Giray Gökdelen'e tıklasana." Ada çocuğun sayfasına tıkladığında gördüğüm kişiyle şok olmuştum. Bu bugün beni sinir eden çocuktu. Elimle Ada'nın kolunu dürtükledikten sonra konuşmaya başladım. "Oha bu bugün ki çocuk değil mi?" Ada'da şaşırmış bir ifadeyle cevap verdi. "Evet o." Aslında neden bu kadar şaşırmıştık bilmiyorum. Sonuçta herkes instagram kullanıyordu.

Giray'ın fotoğraflarına bakmaya başlamıştık.

Zengin bir tipi vardı. Genellikle fotoğrafları barda çekilmişti. Böyle bir çocuğun buralarda ne işi olur açıkçası merak etmiştim. Buralarda arkadaşı da olamazdı. 'Neden? Olamazmış. Senin arkadaşın var ya onun neden olmasın?'Diyen iç sesim Safinaz'a göz devirdim. Ama haklıydı.

○●○●○●○

"Kızlar hadi kalkasanıza kahvaltı hazır." Aylin Teyze başımızda dikilmiş bizi kaldırmaya çalışıyordu. Ama ben uyumak istiyordum. "Kızlar saat 10:30 hadi ama." Ha? Benim bu saate uyandığım ne görüldü ne duyuldu. Belki hatırlarsınız ben uyandığım da uyuyamazdım. Ve Aylin teyze bizi uyandırdığı için bir daha uyuyamayacaktım.

İstemeyerekte olsa yataktan kalkıp banyoya gittim. Rutin işlerimi hallettikten sonra banyodan çıkıp Ada'nın dolabından kıyafet bakmaya başladım. Bedenlerimiz uyduğu için birimizin kıyafetlerini giyiyorduk. Çünkü kankalık.

○●○●○●○

"Ne demek nutella yok!" Ada'nın cırlamasıyla oturduğum koltukta sıçradım. Ada tam bir nutella delisiydi. Ada mutfaktan çıkıp yanıma geldi. "Kızım kalk markete gidiyoruz nutella alıcaz." Bi kerede nutella yeme be arkadaş. Oflayarak koltuktan kalkıp ilerlemeye başladım. O da arkamdan geliyordu.