Nora&Youssef

Hoofdstuk 15

Voor het slapen gaan ging ik altijd naar Youssef's klerenkast. Ik pakte elke avond dezfde blouse die hij een dag voor dood aanhad. Hjij zat nog in de wasmand. De rest van zijn kleren roken naar wasmiddel. Ik rook elke avond naar de zelfde blouse en moest elke keer huilen. Die flikker Marouane kwam mijn kamer binnen, Hij gaf mij een harde klap en viel flauw. Toen ik mijn ogen opendeed zag ik mezelf in mijn spijkerbroek en mijn bh. Ik schrok toen ik Marouane zag naast mij liggen. Hij had zijn telefoon bij zich en zag een foto die hij van mij maakte. 'Wat heb je gedaan!' Schreeuwd ik. Hij gaf me een klap en liep weg. Ik had mijn hand nog op mijn gezicht en deed mijn pyjama aan.
Ik zag Marouane in de woonkamer met de tel aan het praten. Ik probeerde te luisteren wat hij zei, maar ik hoorde alleen dat hij zei dat hij over een uurtje weer is.

Marouane
Ik kreeg een belletje van mijn vriend dat ze hem hebben gepakt.
Ik reed naar de bestemming. Ja ze hadden hem vastgebonden op een stoel. 'Grote vriend Youssef, je bent nog steeds niet dood!'. 'Alles wat ik doe je blijft maar leven.
'Waarom doe je dit, wat heb ik je ooit aangedaan!!' Schreeuwde Youssef. 'Luister heel goed naar me. Jij hebt de lifde van mijn leven gepakt. En weetje wie jou elke dag die brieven stuurde? En wie je heeft overgereden? En wie jou kantoor in brand heeft gestoken? Ik, ik heb alles gedaan om mijn liefde weer terug te krijgen' en liet hem een foto zien van mij en Nora op bed.
'Zie je, gelijk na 3 maanden heeft ze jou vergeten en is nu met mij getrouwd' en liet hem mijn ring zien.

Youssef
Hij liet mij een foto zien van hem en Nora op bed. Waarom Nora waarom? Hoe kun je mij dit aandoen. En onze kinderen dan? Ik wou opstaan en hem wat klappen verkopen, maar ik zat vastgebonden op deze fucking stoel.

Mijn telefoon ging. Nora. 'Kijk eens wie mij belt?' En liet hem het scherm van mijn telfeoin zien. Ik zette de luidspreker aan. 'Marouane, kom naar huis het eten is al klaar' 'Oke schatje ik kom nu naar huis'. 'Sorry vriend ik moet nu naar mijn liefde ze wacht op mij' en liep weg.

Nora
Ik liep mijn slaapkamer binnen en zag Marouane praten met de telefoon.
'Je moet wel oppassen he, kijk uit dat hij niet gaat ontsnappen. Ik ga hem een tijdje daar laten, maar ik laat hem dit keer niet leven. Hij moet zien en geloven dat Nora hem al heeft vergeten en dat ze nu van mij houdt' en hing op. Toen hij zich omdraaide keek hij me aan met een brede grijnz op zijn gezicht. 'Heb je het gesprek gehoord schatje?' 'Met wie ging je praten en over wie had je het??' Vroeg ik boos. 'Dat gaat jou helemaal niks aan schatje' zei hij en liep weg. Leeft Youssef nog? Maar waarom zei hij dat hij moest geloven dat ik van Marouane hou? Alleemaal vragen kwamen in mijn hoofd.