Hoofdstuk 9

1.8K 84 1
                                    

"Mama ligt in het ziekenhuis" *huil*
Youssef kwam binnen en zei dat we snel naar het ziekenhuis moesten gaan. Toen we bij het ziekenhuis aankwamen zag ik daar iedereen huilen. Ik rende naar hun toe en zag dat ze in de operatiekamer lag. Ik vroeg Hayat en mijn vader was gebeurd. Niemand zei wat tot Mohamed kwam en tegen mij zei dat onze moeder borstkanker heeft. Ik voelde me duizilig en hield aan een stoel vast totdat Youssef mij op stoel zette en mij een glas water gaf. We moesten 3 uur wachten. "Ya Allah laat mijn moeder genezend uit deze kamer komen, Ya Allah laat mijn moeder niet doodgaan".
Na 3 uurtjes kwam de dokter naar buiten. "Dokter wat is er gebeurd?" Vroeg mijn vader bezorgd." Het was een moeilijke operatie, en we konden haar niet redden, gecondoleerd alvast" en liep weg. Ya Allah ik kon mijn oren niet geloven. Nee! Nee! Nee! Schreeuwde ik door het ziekenhuis. En zag mijn kleine zusje en broertje hard huilen bij een hoekje. Ik liep naar hun toe knuffelde hun huilend. Mijn vader kreeg een hartstilte en brachten ze hem naar een kamertje. Ze deden zijn kleren uit zetten allemaal kabels op zijn borst en begonnen... Pieeeeeppp! Ik kon het niet geloven en schreeuwde zo hard. Ya Allah waarom overkomt mij dit?!
Mijn ouders zijn tegelijk overleden, en in het zelfde ziekenhuis!!!
Ik kon geen adem meer halen en liep met youssef naar buiten om een beetje adem te krijgen. Huilend deed ik mijn hoofd op zijn borst. Mijn broer volgde mij en kustte mijn voorhoofd. "Het is het lot zusje" zei hij, terwijl ik nog harder ging huilen.

Twee weken later
De begravenis van mijn ouders is twee weken geleden. Elke keer als ik aan hun denk moet ik huilen. Want ja je ouders verliezen is niet iets wat zo snel overgaat. Mijn zusje en broertje wonen bij Hayat thuis en haar man vond het goed. Hayat heeft ook een pas geboren kind 10 maanden.
Ik had kreun bij mijn buik al een week, ik besliste om naar de apotheek te gaan en zwangersschap test te halen. Er stonden gewoon twee streepjes op, ik ben weer zwanger dacht ik. Dit moet ik vertellen aan mijn man. Ik wou het niet zo zeggen, dus dacht ik dat ik naar de supermarkt ga en wat dingetjes te halen om een taart te gaan bakken en erop te schrijven: ik ben zwanger!
Ja geweldig idee dat ga ik doen.
Ik bakte een heerlijk chocoladetaart en schrijfte er boven op met slagroom ik ben zwanger! Ik deed het in de koelkast zodatie wat kouder word.
"Schat ik ben thuis" riep youssef bij de deurhal. Kom binnen lieffie zei ik
Hij kustte me op mijn lippen en ging zitten. We gingen eten, en om negen uur zij ik tegen hem dat ik een taart had gebakken. Je kon zien dat hij blij was, omdat hij gek was op taart.
Ik legde de taart op de tafel en keek lang naar de taart...
"Nora? Wat is dit?" Vroeg hij verbaasd. "Ja lieffie we worden eindelijk papa en mama" antwoordde ik met een glimlach. Hij droeg mij draaide zoveel rondjes dat ik misselijk werd en moest overgeven.
Hij was geschrokken en liep mee naar de badkamer, hij zag mij kotsen en pakte mijn haar omhoog, omg moest hij nou echt dit verschrikkelijke overgeef zien. En schaamde me dood.
Ik ging mijn mond wassen en liepen samen weer de woonkamer in. We aten de taart en pakte wat chips, cola en popcorn om een leuke film te gaan bekijken. We zaten op de grond geleund tegen de bank en mijn hoofd op mijn man's borst dat was heerlijk om 12:10 gingen we opstaan om te gaan slapen, want mijn man moest vroeg het huis uit om naar zijn werk te gaan. Ik deed mijn wekker om 10:00, want ik had een afspraak bij de dokter om half drie. Wel beetje vroeg opstaan, maar ik moest nog het huis opruimen en naar mijn zus gaan.

Nora&Youssef Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu