Nora&Youssef

Hoofdstuk 19

Na een tijdje kwam Hayat binnen. Youssef groette haar en verliet de kamer.
'Hoe is het met je?'

'Gaat goed alhamdulilah. Mijn hoofd voelt nog zwaar aan'.

Gaat het wel goede tussen jou en Youssef?'

'Ja hoor waarom vraag je dat?'

'Ik zie jullie heel droog met elkaar omgaan. Normaal zijn jullie altijd vrolijk samen'

'Hayat, hij gelooft mij nog steeds niet. Hij denkt dat ik met Marouane ben getrouwd omdat ik van hem hield. Terwijl ik dat deed voor Temir en Isra'

'Dit is allemaal mijn schuld ik heb tegen je gezegd om met iemand te gaan trouwen zodat je kinderen kunnen opgroeien met een vader. Dit is allemaal mijn schuld'

'Hayat doe normaal, je hebt me toch niet gedwongen. En ik wou het zelf ook'

'Wacht ik ga met hem praten, mischien gaat hij je nu wel geloven'

'Hayat, doe normaal hij gaat je toch niet geloven. Hij blijft maar boos doen'

'Maar...'

'Nee is nee. Klaar dit onderwerp hebben we gesloten'

'Okee dan'
Na een half uurtje ging Hayat weer weg.
De voldgende dag mocht ik eindelijk naar huis. Thuis aangekomen waren Temir en Isra aan het slapen. Youssef zei dat ik moest douchen en hij wat eten zou klaar maken. Ik sprong onder de douche, na een half uurtje liep ik naar de klerenkast en droeg een adidas traininingspak. Ik deed mijn haar in een hoge knot en keek naar de spiegel ik zag er heel bleek uit en had wallen onder mijn ogen. Ik deed BB creme op en een beetje conciler. Ik wou niet dat Youssef mij zo zag. Spoot wat parfum en liep naar de woonkamer waar Youssef de tafel al klaar heeft gemaakt. Ik zat tegenover hem en zag dat hij de hele tijd naar mij keek. Ik wou opstaan en de tafel opruimen maar Youssef zei dat ik moest gaan slapen. Ik deed wat hij zei en liep naar bed. Hij pakte zijn kussen en liep terug naar de woonkamer om te slapen.