Umut Vadesi

5.Bölüm-''17 Yaşında ki Genç Kız,6 yaşında ki Çocuktan Ne Öğrenebilir Ki?''

Kelebek kafede Vespa'nın sahibi Ege Abi ve Denizle Konuşurken Kovalamaca ileTanıştığım Çocuk Masaya Gömülmüş İçeceğini Yudumluyordu. Deniz Sırıtıp Çocuğa bakıp

''Senin Ailen Yok mu Minik''

Çocuk kafasını kaldırıp İçeceğini Elinden bıraktıktan sonra derin nefes alıp

''Öncelikle Minik olduğum söylenemez , İkinci olarak da Ailem derken Anne ve Babamdan mı bahsediyorsun yoksa yanında Huzur, Şefkat ve İyi hissetiğim yerimi?''

Deniz Duyduğu bu cevaptan etkilenerek Vay be surat ifadesini oluşturmuşken Ege Abi Konuya Girdi

''Aslına bakarsan küçük bey İki Türlü Aile vardır Birinci Aile Anne baba ve çocuktan oluşur. ikinci Aile İse Bahsettiğin Gibi olabilir. şimdi Söyle bakalım Her hangi bir Ailen var mı?''

Ege Abinin Bu Olağan Üstü Konuşmasına Şaşırıp Derinlikle Ona Bakarken Çocuk Tebessümle ''Benim Ailem Göyüzünde ''diyerek Gökyüzünü Gösterdi.

Deniz Konuşmaya Girerek ''Yer yüzünde yaşadığın bir yer var mı?''

Bu sefer çocuk başını öne eğip ''Yok.'' Dediğinde ''Aslına Bakarsan Benimle Kalmana Çok Sevinirim'' diyip Gülümseyerek Devam Ettim ''Seninle Konuşmamız Gereken Bir Şeyler Varmış Gibi Hissediyorum ''Çocuk bana bakarak ''bence benden öğreneceğin bir sürü şey olacak'' diyerek tebessüm etti.

Şaşkındım küçük bir çocuktan ne öğrenebilirdi ki 17 yaşında ki bir kız?

Şaşkınlığımı omzuma dayanan bir ağırlık bozdu. Kuzey çocuğa bakıp

''Kovalamacanız bitti sanırım''derken sırıtıyordu

Allah'ım bu çocuk hep gerzek midir?

''Bizim Artık Kalkmamız Gerek Ege Abi Her şey İçin Teşekkür Ederiz'' diyerek Denize Ufak bir tebbessüm Bırakıp Yeni Arkadaşımın Elinden tutup kalktım. Man kafalı kuzey susmayarak

''Ne oldu Canım Bu Sefer Benimle mi oynuyorsun o kovalamacanı ?''

Kahkahamı atıp ''öncelikle Senin canın olursam intihara kalkarım, Ve seninle kovalamaca oynamam için senin yaşına inmem lazım. Büyüde Gel'' diyip Kafeden ayrıldık.

......

Eve geldiğimizde evin halen boş olduğunu gördüğümde normalde çılgınlar gibi çığlık atıp boş evi kendi gezegenim gibi kullanabilirdim ancak bu sessizlik pek hayra alamete benzemiyordu.

İsmini bilmediğim çocuk gözlerini ovalamaya çoktan başlamıştı

''uykun mu geldi çocuk?''dediğimde uykulu gözleriyle karşılaştığımda

''gel sana pijama bulalım'' diyip beraber yukarı çıktık.Çınar abimin odasının önünden geçerken onun kıyafetlerinin asla olmayacağını ve buna cesaret edemeyeceğimi düşünerek ekinozun odasına girdik dolabından çeşit çeşit pijamların arasından Ay'lı siyah pijamasını çıkarıp çocuğa verdim bunun aynısından ben de de vardı çünkü ikimizde gökyüzünü çok seviyorduk fakat ekinoz ben giyiyorum diye giymiyordu.Çocuk kıyafeti giymeye çalışırken çok fazla büyük olduğunu gördüm ve odadan çıkıp makas ve dikiş setini alıp yanına geldim

''Biraz Boyuna Göre Kessek Hiç Bişeycik Olmaz''diyerekgüldüm

''Peki Bunu daha önce yaptın mı?''derken endişeyle karışmış uykulu sıfatıyla bana bakıyordu

''Şuan deniyoruz işte''diyerek yapmacık sırıtıp üstünü kollarına göre katlayıp kestim ve ardından kalan yerini içeri doğru dikmiştim ilk denemeye göre iyi bir sonuç.Diğer kola geldiğimde makas koluna gelmiş olacak ki çığlık attı

''Bunu çıkarıp yapmalısın!'' sinirle ve acıyla bağırdığında pijama üstünü çıkardığımda gördüğüm manzaraya şaşırıp kalmıştım.

Yere çöktüğümde o da benimle beraber yere çökmüştü.Göğüs kafesindeki ize dokunduğumda

''Kül İzi''

Aşağıya indiğimde

''Morluklar''

Sesim artık titriyordu Allah'ım Bu Nasıl Bir Manzara Böyle?

''Delikler''

''iğne İzleri''

''Kesikler''

Gözyaşlarımı tutamayıp belini kavradığım gibi sıkı sıkı sarıldım.

''Ne oldu sana çocuk,Ne yaptılar Sana?,Nasıl Kıyarlar''

''Benden Öğreneceğin Çok Şeyin Olduğunu Söylemiştim.''

''Hepsini bilmek istiyorum küçüğüm,hepsini öğrenmek istiyorum.''

''Aramızda kalacaksa Elbette'' diyerek söze başladı.

''Mutlu Bir Ailem Olduğunu Söyleyemem,Annem öz fakat zengin koca hastası,öz babamı en son Annemle Kavga Ederken Hatırlıyorum, ^Kendine Gel Firdevs!,Bu Saçmalıklarına Daha Fazla Dayanamam^Derken ki kızgın ve çaresiz sesi halen kafamın içinde.Sonra babam değişti.Bir gün annem ve üvey babam beni lunaparka götürmek için çıkmışlardı.Korku tüneline girdiğimde her şey normaldi sonra bir anda başka bir kapı açıldı ve sonrasını hatırlamıyorum.Gözlerimi dumanlı, hastahaneye benzeyen fakat hiç alakası olmayan bir yerde açtığımda kollarım ve bacaklarım bağlı başımda doktorlar bir şeyler yazıp çiziyor bir kolumdan kan alıyor bir koluma iğne sokuyorlardı.Kafamı çevirdiğimde benim gibi bir sürü çocuğun orada olduğunu fark etmiştim.İğne işi bittiğinde bileklerime kelepçe takıp koluma girdiler ve biraz yürüdükten sonra bir sürü kapının olduğunu ve kapıların üstünde harflerle karışık numaralar olduğunu fark ettim bir tanesinin üzerinde sanırım''I7ie''yazıyordu.Kapıyı açıp içeri ittiklerin de yere düşmüştüm dizlerimi tutarak kafamı kaldırdığımda bir yatak,sandalye ve bir küçük havalandırma vardı,Demin geldiğim yere göre burası oldukça temizdi.Haftalarca iğnelerle uğraştık artık yığılmaya alışmıştım.Fakat o gün iğneleri geçmiştik. Kimyasallardan oluşan suyun içine yatırıyorlar saatlerce orada tutuyorlar ve sonucunda herkeste farklı sonuç oluşuyordu,kalkmaya çalışanları bazılarını karanlık odaya bazılarına da elektirik veriyorlardı.Bir Gün odada boş duvara kendi hayallerimi yansıtırken içeri o hemşirelerden birisi geldi ve ''sana bir ilaç verecekler,Yeteneğini fark ettiler.İstersen buradan kaçabileceğini biliyorum,Yap bunu''derken Elime üzerinde ^Kezzap^ yazan şişeyi uzatmıştı. ''Bu İhtiyacın olacak Her Şeyi Eritecek.'' Dediğinde''bana neden yardım ediyorsun'' diye sorduğumda ''sen diğer çocuklardan farklısın,Bizi de burada zorla tutuyorlar.Kendine ve bize yardım et'' dedikten hemen sonra kapıyı açık bırakıp çıkmıştı.Oradan çıkmak için fazla zamanım yoktu yatağı havalandırmaya itip üstüne sandalyeyi koyup havalandırmayı zorladıktan sonra oradan kaçmış izi verip odadan çıktım .''

Pencereden içeri düşen gürültüyle geriye çekildiğinde,Direk onun üstüne atlayıp yumruklamaya başladım,Panda Gibi sarıldığımda artık hareket edemiyordu

''kızım bıraksana !''

Bu ses nereden tanıdık geliyordu

''kızım bırak ya!''

Kendimi yere bıraktığımda karşımdakinin Kuzey olduğunu farkına vardım ve tekmelerle ona vurmaya başladım

''Ya senin burada ne işin var ya çık gitsene çocuk !''

''Sana Geldim.''yaptığım hareketlere son verip onu dinlemeye başladım,şaşkındım.

''Bugün sana öyle davrandığım için üzgünüm,Eylül.''

Ben o kadar yerlere yapışmıştım, kovalamacaya girmiştim ve onun dediği üzülmekmiydi ?.

''Neden Gelmedin Kuzey?''

Bana yavaş yavaş adım atmaya başlıyordu,kısık bir sesle

''Peki Sen neden geldin?''.

Bölüm sonu Umarım sevmişsinizdir,Yıldıza basmayı unutmayın.