Sex Lessons From My Teacher {h.s} REWRITING

004. Slow Down

"It's over and done, but the heartache lives on inside. But who's the one your clinging to, instead of me, tonight?"
~
Harry POV

Met een brede glimlach kijk ik naar hoe ze daar ligt. Is ze niet super mooi? Ik weet dat dit verkeerd is.

Ze zeggen ook altijd dat alles wat verkeerd is, altijd zo goed voelt. Mijn ogen glijden af naar de mok thee die op tafel geplaatst is, en een ring heeft achtergelaten. Zo voel ik me nu.

Ik voel me stained aan haar. Als een vlek ben ik bevestigd aan haar, en ik kan niet loskomen. Of wil ik het niet?

Ik wil haar niet wakker maken. Het is 07:00, dus tijd om wakker te worden voor school. Maar ik kan het niet. Aan haar manier van slapen weet ik dat ze slaap nodig heeft en moe is.

Ze slaapt zo vredig. Hoe haar borstkas langzaam op en neer beweegt. Hoe ze ligt als in een slechte photoshoot. Hoe ze lichte, zachte en brabbelende geluidjes maakt.

Ze is perfect. Langzaam zet ik de mok neer, die ik tevens voor haar klaargemaakt had. Bosvruchten thee, twee suiker lang geroerd.

Mijn hand gaat langzaam naar haar schouder. Haar heupen of been zou lichtelijk ongepast zijn voor een docent. Toch?

Alles wat ik heb gedaan met haar is ongepast. Maar hoe kon ik ook weigeren? Noem het slecht uithoudingsvermogen, onverantwoordelijkheid.. Ik kan een hele lijst maken.

Meestal is het de leerling die crusht op de docent, maar dit keer is het andersom. Ze zeiden nog zo: don't get involved with students, Harry.. It'll only destroy you as a teacher.

Ze is zo mooi, maar zo ontzettend dronken. "Wake up, sunshine." Fluister ik dan. Ze jammert zachtjes en maakt zachte smakgeluidjes, hopeloos smekend om nog een paar minuutjes slaap.

Met een zwaar hart doe ik toch wat tot nu toe onmogelijk leek.

"Megan.." Zeg ik dan zacht. Langzaam ontwaakt ze uit haar slaap met een ochtendhumeur van een beer. Haar bruine haren ondersteunen haar hoofd op het zachte kussen en haar blauwe ogen schieten tevoorschijn.

"Goodmorning, my dear." Zeg ik dan zacht tegen haar. Ik wilde niet dat ze schrok van mij, of van mijn zware stem. Aangezien ik wel heel leuk kan gaan doen, maar ik ben haar een verklaring schuldig. Een goede ook nog, maar die heb ik niet.

Wat kan ooit op aarde verklaren waarom ik hetgeen gedaan heb wat ik gedaan heb? Misselijk en met een zwaar hart kijk ik op naar haar.

En zoals verwacht is daar haar eerste, te voorspelbare vraag. "Wat doe ik hier?" Vraagt ze zachtjes. Haar ogen zijn op mij gericht en tot dien glimlachte ik vriendelijk, maar mijn mondhoeken vallen genadeloos omlaag en ik ben genoodzaakt ernstig in haar ogen te kijken.

MEGAN POV

"Sir?" Vraag ik dan. Voorzichtig raakt zijn hand mijn voorhoofd. Zijn zachte, grote handen voelen helend aan over mijn hele lichaam. "Je hebt koorts." Stelt hij dan vast. Ik blijf hem enkel aankijken. Dat maakt me nu geen moer uit, om eerlijk te zijn.

Hij ontwaakt mijn vraag. Langzaam staat hij op van het zachte, hemelse bed waar ik op lig. Het enige wat niet goed is, is dat het bed niet van mij is. Waar ben ik?

Langzaam overhandigt hij me een aspirine die hij net uit de la gepakt heeft. Ik neem hem in met wat water, en sluit kort mijn ogen.