Sex Lessons From My Teacher {h.s} REWRITING

021. In Your Eyes

"Oh you're in my veins and I can barely breathe."

Kijk eens, een dag te vroeg geupdate. Voor mijn lieve schatjes. Wat denken jullie ervan als ik vanaf nu op zaterdag en op woensdag update? Ik zag dat vele van jullie niet konden wachten/het te lang vonden. Dus vanaf nu update ik op woensdag en op zaterdag. Behalve vandaag, want dit was een cadeautje hihi.

Harry POV

Mijn handen trillen en mijn ogen zijn rood, terwijl ze groen met gouden tinten horen te zijn. Er staat een doffe glimlach op mijn gezicht, zonder veel waarde.

"Goedemorgen, sir." Hoor ik Rachel speels zeggen, terwijl ik door de gangen loop. "Morgen, Rachel." Zeg ik zonder emotie.

Rachel is het populaire meisje op school. Het meisje dat het met iedereen doet en een eigen clique leidt.

Het meisje dat Megan totaal niet is.

Ik snif even bij de gedachte aan haar. Ik wilde haar zo graag weer in mijn armen sluiten. Haar lichaam dat vergeleken met het mijne mini is.

Maar nu heeft ze verdomme iemand anders. Ik bijt hard op mijn lip en loop rustig door.

Maar dat blijft niet zo. Dat mag ze zelfs niet.

Ze mag alleen van mij houden. Ze is gewoon van mij.

Ik heb haar al gewaarschuwd: Ik ga haar niet meer met rust laten.

Ze is van mij en niet van die kleine snotneus.

Als ik erachter kom dat ze iets gedaan hebben.. Oh damn dan maak ik dat joch af. Hij mag elke dag komen nablijven.

"Morgen, Harry." Hoor ik Tiffany zeggen, oftewel Mrs Waters, mijn collega. "Morgen, Tiffany." Zeg ik dan emotieloos.

"Gaat alles goed met je?" Vraagt ze. Ik knik afwezig. "Ik voel me kiplekker." Bij dat zinnetje moet ik toch een beetje glimlachend. Dat zei Megan ook toen ze kreukelend op de grond lag nadat ik haar had aangereden.

Ik kan de verbazing in haar ogen ruiken en ik bijt zachtjes op mijn lip terwijl ik gewoon doorloop. Ik had geen behoefte aan medelijden of überhaupt over emoties te praten.

Ze verwachtten altijd die vrolijke Harry die heel sociaal is. Maar toen ik Megan verloor, verloor ik dat deel van mezelf.

Het deel dat elke dag wilde opstaan en het gevoel had dat hij de hele wereld aankon, enkel omdat hij de beste vrouw ter wereld aan zijn zij had.

Had.

Want dat is Megan voor mij.

En Megan is er nu niet meer.

Megan is perfect.

Maar dan gebeurt er iets raars.

"Oeps, sorry." Hoor ik zachtjes wanneer ik tegen een klein meisje opbots. Ze lijkt verdomd veel op Megan.

Oh wacht, het is Megan.

Mijn Megan.

Hoopvol raap ik haar boeken op, maar zodra ze mij ziet, schrikt ze.

Hoe kan het ook anders?

"Megan.." Zeg ik hoopvol, terwijl een brede glimlach mijn lippen siert.

"Sir." Zegt ze enkel proffessioneel en ze kijkt op, maar niet in mijn ogen. Ik weet dat het haar teveel pijn doet.

Terwijl dit de manier is waarop wij met elkaar om zouden moeten gaan, doet dit me zoveel pijn.

"Ik wilde alleen zeggen.." Begin ik, maar ze schudt direct haar hoofd.

"Bespaar het me sir. Het maakt geen verschil.." Zegt ze zachtjes terwijl ze zich omdraait.

Ik pak haar arm vast en slik. "Megan, hoor me uit. Eén keer." Smeek ik. "I-Ik.. Ik heb je nodig." Zeg ik hopeloos.

"Sir, ik heb een relatie." Zegt ze gauw, en toen brak mijn hart.

Ik wist het. Ik zag het op haar facebook. Ik wist het al, maar ik had mezelf voorgehouden dat het gewoon een valstrik was.

Ik wilde gewoon niet klaar zijn voor die pijn. Ik kon mezelf gewoon niet voorbereiden op de pijn die ik nu voel. Hoe zou je ook?

Dat ik haar met rust zou laten.

Dat het gewoon een grapje van hen was, maar het is realiteit.

En omdat ze het me uit haar mond vertelde, brak mijn hart alleen maar meer.

Die vastberadenheid..

Alsof ze wist hoeveel pijn die woorden mij zouden doen.

Ik was niet klaar om dat aan te horen. Niet dat ik dat ooit zou zijn.

"Ik wil alleen praten." Zeg ik lipbijtend. "Mijn appartement, 8 uur vanavond?" Vraag ik.

Mijn ogen blijven gericht op haar lippen en mijn gedachten op hoe graag ik haar tegen de muur wil gooien en elk stukje lichaam van mij wil maken.

Ze kijkt bedenkelijk naar me en laat haar hoofd zachtjes knikken. "Geen trucjes." Zegt ze.

Geen trucjes, hmm.

Ik houd een hand op mijn hart. "Ik beloof het." Zeg ik.

Ze knikt en draait zich dan om, waarna ze wegloopt.

Een brede glimlach siert m'n lippen terwijl ik haar nakijk.

Haar korte beentjes, haar mooie, lange krullende, bruine haren, alles aan haar is perfect. Goedkeurend kijk ik haar na met een dromerige glimlach. "Mine." Sis ik zacht.

Haar curvy heupen en haar smalle middel.

Ik ben zo gek op haar. Qua uiterlijk en vooral qua innerlijk.

Ik hou van haar.