Sex Lessons From My Teacher {h.s} REWRITING

31. Childsplay: Part Two

"Inside these walls, you can't hear me cry, see my dreams all die. This house no longer feels like home."

Megan POV

"Je moet iets zeggen." Detective Bronx staat tegenover me, over de tafel gebogen en kijkt me doordringend aan bij het uitspreken van de woorden.

Hij schuift een kop koffie met twee zoetjes over de metalen, koude tafel naar me toe.

Ik schud m'n hoofd.

Ik houd niet eens van koffie.

Het lijkt alsof hij inzoomt in m'n ogen. "Er zit niks in onze koffie, Megan." Grapt hij dan.

Niet toepasselijk. Totaal niet.

"Ga je nu echt niets zeggen?" Vraagt hij hoofdschuddend.

Ik blijf hem enkel met een stalen blik aankijken. Ik ga hem helemaal niets aan zijn neus hangen zonder mijn advocaat.

Hij leunt nog dichter naar me toe. Maar niet zo dicht dat het intimiderend wordt.

"We weten allemaal dat jouw blauwe oogjes niet zo onschuldig zijn als ze lijken, popje. En ik ga het bewijzen." Erna klapt hij zijn map in elkaar.

De deur schiet open en een man met een kortgeknipt, blond kapsel loopt binnen.

Zijn gezicht zit vol met sproeten en hij is een beetje mollig.

Ik zou wedden dat hij een naam heeft die minimaal 50% van de mannen op de wereld bezit en een achternaam als Fields.

Hij heeft naar mijn gok drie kinderen en een prachtige blonde vrouw. Hij is een hardwerkende man die graag de held uithangt met zijn "9-tot-5 baan."

"Jacob Smith, advocaat in zaak Duval." Hij steekt zijn hand uit naar Bronx, die zijn hand sterk terugschudt.

"Vanaf nu wordt er niets meer tegen mijn cliënt gezegd. Ik verzoek u vriendelijk de ruimte te verlaten." Ratelt Smith dan.

Nadat Bronx dan op verzoek de kleine uithoorkamer verlaat, gaat Smith zitten.

Hij reikt me een hand die ik schud.

"Megan.. Duval." Zeg ik terwijl ik rechtop ga zitten.

"Wat heb je hem verteld?"

"Helemaal niks."

"Dat is verstandig. Alles wat je zegt kan tegen je gebruikt worden." Zegt hij dan.

Ik knik instemmend en kijk voor me uit. "Ik ga dit niet winnen, Smith." Murmel ik.

Hij kijkt me verbaasd aan.

"Het lijkt me niet handig om nu in de details te treden." Zegt hij.

"Dus ik moet hier sowieso vastzitten? Je kan nog niks voor me doen?" Vraag ik verbaasd.

"Megan, laat het me zo zeggen. Je wordt gezien als een handlanger. En je zaak loopt gelijk met die van James. Wordt hij vrijgepleit, wordt jij vrijgepleit. Wordt jij vrijgepleit, moet er een wonder gebeuren wil hij vrij komen."

Ik haal diep adem en kijk weg.

"Luister, Megan. Ik laat niet zomaar mensen vastzitten. Daar werk ik voor. Ik ben strafrecht advocaat om mensen een tweede kans te geven, al doet de wet dat niet."

Ik glimlach zwak en knik begrijpend.

"We gaan je hier samen uitkrijgen, mee eens?" Vraagt hij. Ik knik direct en schudt zijn hand. "Mee eens."

Erna seint hij naar de grote agent die met zijn handen over elkaar gevouwen buiten het hokje staat.

De man loopt naar binnen en haalt de handboeien van zijn riem, die hij om mijn polsen vastmaakt.

"Je hoort van me, Megan." Zegt Smith dan. Ik knik vaagjes terwijl ik naar de grote man kijk. "Daar gaan we weer.. Niet?"

Hij knikt enkel droogjes en we lopen samen terug naar mijn cel.