Sweet coward

Merhaba.Buraya yazmayalı sanırım bir haftayı geçti.

Üzgünüm ama gerçekten şu sıralar hayatım çok karışık o kadar karışık ki ben bile içinden çıkamıyorum.

Size ailemin acilen amerikaya gitmesinden söz etmiştim.Gerçekten de bunu yaptılar beni almadan gittiler inanabiliyo musunuz? Nasıl inanıcaksınız ben bile inanamıyorum.

Tabi küçük de olsa açıklama yaptılar.

Annemin psikolog bir arkadaşı var ve onunla konuşmuş.Benim burda kalmak istediğimi falan söylemiş yani anlayacağınız dediklerimin hepsini bir bir anlatmış.Annemin psikolog arkadaşı da ne desin tabii benim ruhsal sağlığım için burada kalmam falan gerekmiş.Peki acaba bunu bana neden işleri berbat etmemden önce söylemediler ki?? Ve tabi şimdi tek kafanızda kalan pürüz benim nasıl yaşayacağım öyle değil mi? Evet tabi bunu da düşünmüşler

Teyzemlerin yanında kalıcakmışım!!!

Bunu ilk duyduğumda şaka yaptıklarını falan sandım ama maalesef doğru.

Neden orda kalmak istemediğimi söyliyim.Benimle yaşıt bir kuzenim var onunla hiç anlaşamayız yanında 5 dakika bile duramam.Ayrıca her zaman ama her zaman makyajlıdır.O kadar makyaja ne gerek varsa artık😏

Aslında aileme kızmıyorum çünkü burda kalmayı ben istedim ve onlar da neredeyse imkansız bir şeyi benim için gerçekleştirdiler.Böyle bir şey aklımın ucundan bile geçmediğinden havalı çocukla çıkmaya başladım ve diğer tüm iğrenç şeyleri yaptım(size anlattıklarım yani farklı bir şey değil)

Tabi o anda anneme tüm bunları anlatamazdım anlatsam da beni deli sanıcak çünkü ben bile neden bu kadar aptal davrandığımı anlamıyorum .

Annemin"sevinmedin mi" sözünden sonra ne diyebilirdim ki yani 5 dakika içinde tüm bunları anlatıcak değildim ya. Ben de çok sevindiğimi sadece çok şaşırdığımı söyleyebildim.Normalde asla bunları söyleyip kalmazdım ama ne de olsa bayramlarda seyranlarda gelirler ve o zaman beni alırlar diye düşündüm.

Babam da ne desin ki tabi ki kendisinin de çok sevindiğimi (benim sevindiğim için yani)ve teyzemin birazdan burada olacağını falan söyleyip 5 dakika içinde hızlıca toparlanıp çıktılar.

O sırada beynime yavaş yavaş tüm bu olanları anlatmaya çalışırken o iğrenç kapı zili çaldı.Kapı zilimizden her zaman nefret etmişimdir.Özellikle de teyzem ve kuzenim geldiği zaman!

Kapıyı açtığımda teyzem beni okul kıyafetiyle görünce şaşırdığından uzun süre bi şey demeden beni süzdü sonra da:

Teyzem:eee sen daha hazırlanmamışsın

Hadi herkes dışarıda seni bekliyor acele et.

Ben:daha eve yeni gelip tüm bu rezaleti yeni öğrendiğim için hazırlanmaya vaktim olmadı.

T:o nasıl söz öyle biz de kalmak istemiyo musun?

B:yok teyze annemler gitti ya o yüzden öyle söyledim.

T:hm peki öyle olsun hadi çabuk ol.

Ben de inadına o makyaj suratı bekletmek için yavaş yavaş hazırlandım sonra çantalarımı teyzeme uzattım.

T:nihayet kızım bu ne yavaşlık

B:napiim teyze acele ettim.

Sonra da hemen evi kilitleyip teyzemin arabasına bindik.Makyaj surat hemen ön koltuğa oturmuş tabi ben de maalesef arka koltuktaki küçük kuzenimin yanına oturdum.Çok şımarık bi çocuk ve çenesi hiç durmuyor.Bana sürekli "sen neden bize geliyosun ki,annen baban yok mu nerde "gibi saçma sorular sordu.Hiçbirine cevap vermedim.Yol boyunca bi tek bu şımarık konuştu.

Nihayet geldiğimizde çantaları alıp içeri girerken onlar önde ben arkada yürüyordum.Buraya defalarca gelmiştim ve hiçbirinde içeri girmek istememiştim ama bunda daha da istemiyordum.Önümüzdeki 3 yıl burada mı kalıcaktım ben?

Ahh herneyse mutlaka bi şey bulup çaresine bakarım ben.Yani umarım.