Sweet coward

Dün tam anlamıyla berbat bir gün geçirdim.Yalan söylemek zorunda kaldım.Yine.Havalı çocuğun herkes gelicek dediği sadece iki kişiden ibaretmiş.Bilin bakalım kimmiş onlar?

Biri makyaj surat diğeri ise havalı çocuğun kuzeniymiş.Bu nasıl bir tesadüftür diye düşünürken birden masadaki konu değişip sabah ki söylediğim yalana gelmişti.Makyaj surata onun sorunlarıyla ilgili söylediklerim.Kimse neden böyle bi şey yaptığımı anlamamıştı ben bile!Ama sonradan öğrendim ki havalı çocuğun kuzeni benim böyle bi şey uydurduğumu duymuş ve diğerlerinin de öğrenmesi için bilerek aynı yere gelmişler.Tamam yaptığım birazcık acımasızcaydı ama bunlar nasıl insanlar böyle?En düzgününün o olduğunu düşünürdüm.Bilmiyorum belki de haketmişimdir.Şu halime bakın tanınacak halde miyim?Son zamanlarda çok değiştim.Her anlamda.Ve şu üzerimdeki şeylere bakın.ELBİSE-TOPUKLU AYAKKABI-MAKYAJ!!!!!!!!

'Tamam lütfen hepiniz bana öyle bakmayı keser misniz.Ben bu değilim neden bunları söylediğimi neden böyle davrandığımı bilmiyorum.

Havalı çocuğun anlamsız bakışları daha da anlamsızlaşmıştı.                                                                            'ramona-'

'Özür dilerim hepinizden ama artık böyle biri olmak istediğimi sanmıyorum.havalı çocuk,bunu söylemek gerçekten çok zor ama... sana çıkma teklifi etmem için gruptakiler beni zorladı.Üzgünüm ama sana karşı bi şey hissetmiyorum.Artık sizinle de takılmak istemiyorum.'

Bunları söyledikten sonra filmlerdeki gibi üzgünüm diyerekk koşarak dışarı çıkmayı planlıyordum.Ama üzgünüm dedikten sonra koşarken yere düştüm.Çünkü elbisem oturduğum sandalyeye takılmış ve o yere düşünce ben de düştüm doğal olarak.Bir tek masadakiler değil tüm restorandakiler bana bakıyorlardı.Sonra ben de aceleyle yerden kalkıp dışarı çıktım.

Şu an ne yapacağımı bilmiyordum.Buranın neresi olduğunu hiç bilmiyordum.Eve nasıl gidecektim ki.Biraz bekledim ve sonra kapıdan suratı asık ve şaşkın arkadaşlarım çıktılar.Bana hiçbi şey demeden bi taxi çevirdiler ve bindiler.Beni öylece bırakacaklarını sandım ama makyaj surat bindikten sonra bana tes ters baktı ve 'gelmiyor musun ?' diye sordu.

Yol boyunca hiç kimse konuşmadı hatta evde bile makyaj suratla konuşmadım.Yaptığım tam bi aptallıktı aslında sürekli aptalca şeyler yapıyorum.Ve işte dün de böyle bi aptallık yaptım.

Şu an ben bunları yazarken beden dersinden sözlü oluyoruz ve sıra bana gel

aah evet geldim ve ağlamak üzereyim.Yapmamız gereken şey yukarı da asılı olan o upuzun halata tırmanmaktı.Aslında ilk başlarda biraz tırmanıcak gibiydim ve hatta biraz tırmandım ama sonra hiç ilerleme katedemedim ve inmeyi düşündüm.Aşağı baktığımda çok yüksekti ve başım dönmeye başladı.Ne düşündüğünüzü biliyorum nasıl o kadar yükseğe tırmandım? aslında hiç de yüksek değildi ama benim yükseklik korkum ileriki seviyelerde olduğu için maalesef bana öyle geliyor.Herneyse ellerim titremeye başladı ve ağlamak üzereydim sonra birden kendimi bıraktım ve kalçamın üstüne düştüm.İyi ki yerde minder vardı yoksa ölmüştüm.Herkes bi anda gülmeye başladı inanabiliyor musunuz havalı çocuk bile kahkalarla gülüyordu.Tam bir aptal.Ve işte zil çaldı.Gitmeliyim.Hiç arkadaşı olmayan ezik kız derse geç kalmamalı.Evet dünden sonra artık hiç arkadaşım kalmadı.Ama bilmiyorum belki de daha iyi olmuştur.Biliyor musunuz neredeyse popüler bir grubun parçası olacaktım ve ben de tanınıyor olacaktım.Ama artık adımı bilen tek kişi bile yok.Bir sonraki hedefiim daha az rezil olmak ve dikkat çekmeden liseyi bitirmek.Herneyse gerçekten geç kalıyorum sonra görüşürüz.