Ανοιγω την πορτα και βλεπω μπροστα μου την Βανα με αθλητικα ρουχα
Α:"Φυγαμε?"
Β:"Ναι!"
Αρχισαμε να περπαταμε μεχρι να φτασουμε στο παρκο.Οχι σε αυτο που ειμουν χθες.Το σηγκεκριμενο ειναι μεγαλυτερο και εκει συνηθως γυμναζονται οι περισσοτεροι.Επισης εχει και πιστα για skateboard.
Σε μιση ωρα περιπου φτασαμε.
Αρχισαμε να περπαταμε προς την πιστα.Παντα μου αρεζε να βλεπω τους skeyboarders να κανουν αυτα τα ωραια και επικυνδινα κολπα τους.
Ξαφνικα ενιωσα καποιον διπλα μου.Γυρισα το κεφαλι μου και ειδα τον Αλεκ
Αλ:"Ειναι καλοι ε?"
Α:"Ναι πολυ"Ειπα και προσθεσα ενα γλυκο χαμογελο
Γυρισα να δω την εκφραση της κολλητης μου επειδη ηρθε και μου μιλησε ο Αλεκ μα δεν ηταν εκει!
Αλ:"Ψαχνεις καποιον?"Με ρωτησε με ενα πονηρο χαμογελο
Α:"Δεν το πιστευω οτι με κρατουσες απασχολημενη!"
Αλ:"Ουτε εγω πιστευω οτι τα καταφερα.Μαλλον χανεσαι διπλα μου"Λεει και σηκωνει το φρυδι
Α:"Θα θελες"Απανταω αποτομα
Αλ:"Ναι πολυ"
Τι ηταν παλι αυτο?!
Α:"Που πηγαν?"
Αλ:"Στο συντριβανι αλλα μην πας να τους διακοψεις"
Α:"Οκ αλλα αν δεν γυρισει σε μιση ωρα θα παω να την βρω.Δεν τον εμπιστευομαι καθολου τον φιλο σου"
Αλ:"Οπως θες"
Σκεψεις Βανας....
Ειδα τον Αλεκ που ηρθε και σταθικε διπλα στην Ανθη,εκεινη την ωρα ενιωσα ενα χερι να με τραβαει μακρυα.Το ηξερα οτι ηταν εκεινος απλα δεν του αντισταθικα.Ηθελα να ακουσω τι θα μου πει.Με πηγε στο συντριβανι και καθισαμε σε ενα παγκακι.
Π:"Ηταν πιο ευκολο απ οσο περιμενα"Ειπε με ενα αμηχανο χαμογελο
Αμηχανια?Σε εμενα?Ο Πανος?Καλα αρχισαμε
Εγω απλα τον κοιτουσα με ενα περιεργο βμεμμα που συνδιαζε φοβο,μισος αλλα ταυτοχρονα και συμπαθειο
Π:"Εμμ Βανα...Καταρχας θελω να σου πω ενα συγνωμη.Απλα αυτη τη λεξη θελω να ακουσεις απο το στομα μου.Δεν σου λεω για ποια πραγματα λυπαμαι γιατι ξερουμε ηδη και οι δυο.Αλλα να ξερεις οτι την εννοω και οτι επρεπε να στην πω εδω και καιρο.Ειμουν βλακας ομως.Δεν ξερω τι σκεφτομουν.Ξερω οτι δεν προκειται να ξεχασεις οτι σου εκανα ή να με συγχωρεσεις αλλα να ξερεις οτι μετανιωσα και αν μπορουσα να γυρισω τον χρονο πισω θα στην επεφτα κανονικα και οχι μεσω ξυλου"Στην τελευταια προταση γελασε.
Δεν πιστευω στα λογια που ακουσα.Πριν δυο χρονια ο Πανος που ηξερα δεν θα νοιαζοταν καν για το πως με εκανε να νιωθω.Δεν ξερω τι να πιστεψω.Μου δειχνει οτι μετανιωσε αλλα ξερω οτι οι ανθρωποι δυσκολα αλλαζουν.Ιδικα σε τοσο μικρο χρονικο διαστημα και τοσο πολυ!Επεισης τι ηταν αυτο το τελευταιο?Με ηθελε απο τοτε?Και εγω τι πρεπει να κανω ρε γαμω το τωρα?!
Π:"Δεν εχεις να πεις κατι?"
Β:"Σκεφτομαι"
Π:"Βανα σε θελω πολυ,και δεν εχω σκοπο να το αφησω ετσι.Οτι προσπαθεια δεν εκανα για να σε αποκτισω τοτε,εχω σκοπο να την κανω τωρα"Ενταξει αυτο ηταν γλυκο
Β:"Θελω να σε πιστεψω ρε Πανο αλλα εσυ ησουν ο λογος που δεν ηθελα να πηγαινω σχολειο!Πως περιμενεις απο εμενα να φιλαω εναν ανθρωπο που ουσιαστικα τον φοβαμαι?"
Π:"Το ξερω το ξερω αλλα ειναι ακομα η αρχη.Θα σου αποδειξω ποσο αλλαξα και ποσο σε θελω και θα σε διεκδικισω να ξερεις"Ειπε με σοβαρο υφος
Β:"Θα περιμενω τοτε"
Εκεινη την ωρα βλεπω την Ανθη με τον Αλεκ να πλησιαζουν
Α:"Εισαι καλα?"
Β:"Μια χαρα ειμαι λουλουδιμην ανησυχεις"
Αλ:"Παλι καλα που τελειωσατε γιατι λιγο εμεινε και θα την εδενα στο παγκακι"
Α:"Η σιγουρια για την ικανοτητα σου με κανει και γελαω"
Αλ:"Πιστεψε με,εχω πολλες ικανοτητες να δου δειξω"
Α:"Να μου λειπουν"
Π:"Ρε παιδια ριλαξ"
Α:"Τεσπα καλυτερα να πηγαινουμε,Καληνυχτα"Ειπα και τον κοιταξα
Β:"Ναι καληνυχτα"Ειπε και κοιταξε τον Πανο
"Καληνυχτα"Ειπαν ταυτοχρονα και μας κοιταξαν
YOU ARE READING
Μεγαλοι Ερωτες
Teen FictionΗ Ανθη μια δυναμικη αλλα και ευαισθητη 16 χρονη γνωριζει τον Αλεκ εναν 18 χρονο ο οποιος φερνει μια τεραστια αλλαγη στη ζωη της.