How to tame a player? ( Published under Lifebooks)

Chapter 14

Jenny

I dropped my subjects before going to NYC, that's why I also decided to work in the Construction business of Tito Renz here. He gave me the position of an acting president, because his secretary was the one who's in the position before.

Minsan lang kasi pumunta dito si Tito Renz, pero mapapagkatiwalaan niya naman kasi ang mga tauhan niya. Pero dahil andito na ako, mas gusto niyang ako nalang ang mag-hands on sa business niya. Of course, he trusts me. Because I trust him as much.

Habang nire-review ko ang mga possible projects ay nagulat ako nang may pumasok sa opisina ko nang hindi man lang nagpapaalam sa intercom ko.

"I told you to tell me first before—" Hindi ko natapos ang sasabihin ko nang kaagad na naglakad patungo sa akin ang lalaking kakapasok, si Tristan. Nakasunod rin sa kanya ang sekretarya ko, pero sinenyasan ko nalang siya na hayaan ito.

"It's been 2 days after our engagement and I haven't heard anything from you. Does this mean that the deal is off?"

He smirked while asking me and sat on the visitors chair in front of my table. I crossed my arms in front of me and eyed him looking good in his casual T shirt and jeans. Handsome bastard, but he's still a jerk!

Ngumiti naman ako at itinaas ang aking kaliwang kamay kung saan suot ko sa aking daliri ang engagement ring namin na ibinigay ng tatay niya. "The wedding is not off. So can you leave now, I still have a lot of work to do."

Pagkatapos ko siyang sagutin ay ibinalik ko na ang atensyon ko sa ginagawa ko kanina. Nagtaka naman ako ng ilang saglit pa lang ay naroroon pa rin siya at walang ibang ginawa kun'di ang titigan ako.

"It's rude to stare. What else do you want from me?" I asked and he smiled. This time he really smiled sincerely.

"Can we talk? It's lunch time already, my treat." Tumingin muna ako sa relo ko, bago ako tumango. What is it this time? Tss.

Tumayo naman siya kaagad, pero sumenyas akong mauna siya. "Magbibilin lang ako, wait for me outside the building."

Wala na naman siyang ibang sinabi at umalis na. Napabuntong hininga ako at kaagad na akong uminom ng antidepressants ko. Ayaw kong maging delikado ulit ang sitwasyon ko, katulad no'ng huli kaming nagkita.

Isa rin iyon sa mga dahilan kung bakit 'di ko pa siya pinuntahan pang muli, kasi inaatake na naman ako ng anxiety ko. Kaya mas minabuti kong hindi dalasan ang pakikipagkita sa kanya.

Habang kumakain kami ay panay ang titig sa akin ni Tristan, kaya 'di ko na mapigilang magtanong.

"Are you that amazed on how much I changed? Huwag mong dalasan ang pagtitig sa akin, baka magkagusto ka sa akin niyan." Yeah, right. I know he will never, over my dead gorgeous body.

Napanganga naman siya saka tumawa ng bahagya. "It really is amazing, how you changed. I mean, oo maganda ka na dati, but you look god damn hot now!"

"I know," that's all I said and proceeded on eating. Pero siya ay 'di pa rin natigil.

"Like I said, you look hot, gorgeous and anyone would want to have you as a bride. So why choose me, you knew me. I...I hate to admit, but I already dumped you before." Dumped me? It's more on played with me.

Naikuyom ko kaagad ang aking palad at saka ibinaba ang kubyertos ko, tinitigan ko siya ng matagal. Nagpunas na rin ako ng labi ko at saka siya sinagot.

"Yeah, everyone wants me. At ikaw pa lang ang umayaw sa akin dati, pati ngayon halatang umaayaw ka. Lahat sila gustong sa kanila ako mapunta, pwera nalang sa'yo. Kaya naman ikaw ang gusto ko. Tama na bang sagot na 'yon? Pwede na ba akong bumalik sa trabaho ko?"