Przyjaźń??

Rozdział 17

Kochany Pamiętniczku

Minął już miesiąc odkąd wypisali Chrisa ze szpitala. Lekarze powiedzieli, że jego stan się poprawia i że za niedługo powinna mu wrócić pamięć, ale to trwa już tak długo, a ja już nie umiem czekać, tęsknie za nim.
Najdziwniejsze jest to, że pamięta wszystkich naszych znajomych Monic, Alexa, Emili, Hanne, Nathana i nawet tą sukę Megan, która jak się dowiedziała że Chris stracił pamięć od razu przyszła do niego i zaczęła mu motać w głowie jacy to oni byli szczęśliwą parą przed tym wypadkiem, Chris nie wiedzieć czemu jej uwierzył i teraz co, teraz są tą "szczęśliwą" parą.

A gdzie w tym wszystkim Ja... No właśnie nie ma mnie, Chris uważa mnie za jakąś świruske a kiedy Nathan próbował mu wbić do głowy że ja jestem jego najlepsza przyjaciółką to ten się wszystkiego wypierał.
Może mu coś Megan na mnie naopowiadała, albo Chris tylko udaje że mnie nie zna bo nadal jest zły za Luka.

A właśnie Luke...Ciągle do mnie dzwoni i pisze, że przeprasza i że nie chciał by to się tak wszytko potoczyło. Chyba mu wybaczę, no bo on przecież nic takiego nie zrobił, a szczerze mówiąc trochę za nim tęsknie. Nadal nie wiem o co chodziło z Lukiem i Megan, ale nie chce o tym myśleć, to były pewnie tylko jakieś plotki  czy coś.

A co z tańcem, co z baletem... Lekarz powiedział, że istnieją marne szanse ze znów założę baletki, lecz powiedział też że jak rehabilitacje pójdą dobrze to jeszcze do końca roku będę mogła zacząć tańczyć. Mam nadzieję, że mi się  uda i że pojadę za niedługo na mistrzostwa stanowe a potem na światowe, ale przede mną ciężka praca.

A co z szkołą... Za nie długo są wakacje. WRESZCIE, szczerze mówiąc to już mam dosyć tej szkoły... Ja na prawdę kocham się uczyć i spotykać się ze znajomymi i wg ale przez te ostatnie miesiące na prawdę było ciężko i przyda mi się trochę wolnego od nauki, od nauczycieli, od Megan od... Chrisa
Mam zamiar wyjechać do moich wymarzonych Włoch i zapomnieć o wszystkim co mi się przez ten rok wydarzyło

Może chociaż wakacje będą udane- pomyślałam i zamknęłam zeszyt zwanym moim pamiętnikiem i zaraz potem schowałam go pod łóżko.