Inktzwart hart

6. Luke

6. Luke

Ik staarde naar de blauwe duivel naast me die breed grijnsde. Te breed naar mijn zin. 'Wát heb je gedaan? Waarom?'

'Wil je herkend worden?' Mikey schudde even zijn hoofd alsof hij het niet kon begrijpen. 'Ze is slim genoeg om één en één bij elkaar op te tellen. Wat krijg je dan?'

'Twee?' vroeg ik, omdat ik geen idee had waar mijn beste vriend het over had. En normaal was het antwoord op deze som twee, al had ik het vermoeden dat het nu geen echte som was.

'Mikey plus Luke is dat wat we willen vermijden.' Hij draaide zijn hoofd naar me toe, terwijl hij een slok van zijn cola nam. 'Is dat wat je wilt? Ik dacht dat je het juist zo fijn vond dat ze ons niet kent. Dat ze niet verwacht dat je haar een serenade komt geven en dat ze niet verwacht dat je in het geld zwemt, omdat mensen je kennen.'

Hij had een punt en daar was ik me bewust van. 'Wat is je valse naam dan? Ashton?'

'Dan is het: Luke plus Mikey plus Ashton is overduidelijk.'

Ik wilde er tegenin gaan met zeggen dat onze namen nu ook weer niet zo bijzonder waren, maar het had geen zin. En ik zou mezelf vastkletsen, want mijn beste vriend wist dondersgoed wanneer hij aan de winnende hand was.

'Nee, zo dom ben ik niet, smartass.' Hij stak zijn hand naar me uit met opgetrokken mondhoeken. 'Colin is de naam. Colin McHart.'

Ik keek naar mijn beste vriend en ik snoof spottend, maar ik zei er niets over. Wat viel er te zeggen? Mijn beste vriend had een valse naam aan het meisje gegeven, maar misschien was het achteraf niet eens zo'n stom idee geweest. Gelukkig voor mij waren er heel veel jongens in de wereld die Luke heetten en ik had mijn achternaam niet genoemd godzijdank.

Hoe lang ben je nou al bekend? Dit is gewoon een ontzettend stomme beginnersfout, dat weet je.

Met een groen flesje in mijn hand geklemd leunde ik tegen de bar van de disco waar Mikey per se heen gewild had. Waar ik duidelijk gedumpt was, want ik stond nu hier en Mikey liet zich gaan op de dansvloer, zijn slechte dansmoves tonend. Maar mijn beste vriend zat daar totaal niet mee. Gelukkig kon hij beter gitaarspelen, want anders was dat nooit iets geworden.

Mijn ogen schoten over de zwetende, kronkelende massa van mensenlijven en ik huiverde, omdat het er niet echt aantrekkelijk uitzag. Ik hield niet van disco's waar je elkaar niet kon verstaan. Een pub was veel beter dan dit. Als Mikey hier niet heen gewild had, dan zou ik me zeker niet vertoond hebben hier.

Om een one night stand op te pikken was een club misschien wel beter, maar ik had sowieso geen interesse in een meisje voor een nacht. Op de een of andere manier danste het meisje met het bruine haar, Flinn, in mijn hoofd rond. Hoe ze me aangekeken had toen ze de vraag stelde, toen ze me vroeg of ik niet veel zelfvertrouwen had om gitaar te spelen op een podium.

Ze was echt.

'Hoi.'

Ik keek opzij, recht in het gezicht van een meisje dat breed naar me lachte. Ze leek me een jaar of vijfentwintig, maar ik was nooit zo goed geweest in het schatten van leeftijden. Door de lachrimpeltjes naast haar mond leek ze misschien wel ouder dan ze was.

Ik knikte haar toe en probeerde er niet aan te denken hoe dicht ze tegen me aan hing. Of hoe weinig kleding ze aan had. Niet dat ik daar heel veel bezwaar tegen had, want ik was een jongen. Hetgeen wat me stoorde was dat ze zo vlak tegen me aan hing, terwijl ik haar niet aantrekkelijk vond.

De overwelmende geur -stank- van haar parfum drong mijn neus binnen. Alsof er parfum uit haar douchekop kwam in plaats van water.

'Ik ben Stephanie,' zei ze met een lachje. Een van haar handen gleed omhoog langs mijn nek en ze streek door mijn haar, een spoor van tintelingen achterlatend op mijn huid. Maar het waren niet de goede soort tintelingen.

Ik balde mijn vuisten en ik moest moeite doen om haar niet weg te duwen. Als ik dat zou doen, kon ik niet garanderen dat ik voorzichtig zou doen.

'Volgens mijn vriendinnen daar,' 'daar' was een willekeurige richting op wapperen waar ik niets zag, 'ben jij bekend van een boyband.' Ze liet haar ogen over me heen glijden, nam me in zich op. Mijn lengte, mijn postuur, mijn haar en tot slot keek ze me weer recht aan. Haar tong gleed over haar lippen in een poging om sexy te zijn en ze drukte zich nog wat dichter tegen me aan.

Mensen dachten altijd dat ik lid was van een boyband. 'O, ja, jij bent van die boyband toch?' De eerste paar keer had ik uitgelegd dat een band van vier jongens niet per se een boyband is. Dat wij het al helemaal niet waren, omdat we onze eigen muziek en lyrics schrijven en onze instrumenten bespeelden. Mensen leken het alleen niet te willen horen.

boy band

noun

noun: boyband

a pop group composed of attractive young men, whose music and image are designed to appeal primarily to a young teenage audience.

We waren toevallig een band van vier jongens en we hadden toevallig een heleboel tieners als fans, maar waarschijnlijk kwam dat deels omdat we zelf nog zo jong waren.

Green Day is toch ook geen boyband? En die zijn ook echt ooit jong geweest. En allemaal mannelijk.

Ik trok een van mijn mondhoeken op in een soort van lachje, terwijl ik voor de vorm mijn ogen nog een keer over het meisje liet glijden. 'O, ja? Zeggen ze dat?'

Haar hoofd ging heftig op en neer alsof het aan een touwtje zat. Alsof ze een marionet was en de poppenspeler heel hard aan het touwtje trok. 'En ik wil weten of het waar is natuurlijk. Ik krijg niet elke dag de kans om bekende jongens te zien die ook nog eens heel knap zijn.' Een paar scherpe nagels gleden over mijn huid. Zo voorzichtig mogelijk zette ik een klein stapje naar links om iets verder bij haar uit de buurt te komen.

'Ik denk dat je mijn broer bedoelt. Mijn tweelingbroer. Die is bekend, ik niet. Maar ik snap de verwarring.' Nu boog ik me naar haar toe. 'Er zijn niet heel veel mensen die weten dat ik een deel van een tweeling ben.'

Serieus? En wat als ze je nou goed genoeg kent om te weten dat je die niet hebt? Dat je aan het liegen bent?

Dat weet ze niet, want ze kent me niet. Ze kent ons niet, anders had ze geweten dat we geen boyband zijn.

Haar ogen lichtten op en haar woorden klonken hoopvol. 'O, er is nog eentje van jou? En waar kan ik je broer vinden dan?'

Even sloot ik mijn ogen en ik hoopte dat ze het niet zag in het donker van de disco. 'Die is op tournee en hij is in Rome.'

Ze trok een mondhoek op. 'Nou ja, dan moet ik het maar doen met het broertje van een celeb. Je bent in elk geval knap, dus dat scheelt al.' Nog een keer gingen haar handen omhoog naar mijn haar. 'Ga je mee, schatje?'

Een misselijk gevoel borrelde op in mijn buik en ik had het gevoel of ik elk moment tegen de grond zou gaan. Was het het biertje of was het de weerzin die ik voor deze vrouw voelde en die steeds erger leek te worden? Of kwam het door haar parfum?

'Als je iemand zoekt voor vannacht, dan zul je toch echt iemand anders moeten zoeken. Deze is bezet. Hoi, babe,' zei een stem die ik herkende. Shit.

Een paar lippen beroerden mijn wang en toen draaide ik me om, terwijl mijn gedachten in de knoop zaten. Het ging zo snel dat ik geen vlinders of tintelingen of wat dan ook kreeg van de kus. En het was niet eens een echte kus.

Flinn stond naast me, een grijns van oor tot oor. Een van haar handen lag op mijn schouder. Een van haar wenkbrauwen had ze opgetrokken en ze loerde naar de meid aan de andere kant van me.