De achttienjarige Flinn heeft net haar eindexamenjaar achter de rug en woont voor een jaar in Londen, bij haar vader die daar woont voor zaken. Ze slijt haar dagen in een aftandse muziekzaak, onder haar huis.
Dan loopt er op een typische Londense d...
Langzaam liet ik mijn vingers naar beneden glijden, over zijn rug, over de katoenen stof van zijn shirt. Mijn keel was droog toen ik dat deed en ik slikte. De alcohol die ik die avond naar binnen had gegoten brandde nog op mijn tong en in mijn maag.
'Luke?' fluisterde ik, mijn hoofd optillend.
Zijn 'hmhm' ging door mijn hele lijf en ik drukte mezelf nog wat steviger tegen hem aan. Het voelde goed om een jongen vast te houden, zonder dat je bang hoefde te zijn dat hij je meteen wilde dumpen of kwijt wilde.
Zijn hand draaide een rondje bij mijn schouderblad en ik leunde naar hem toe waardoor ik zijn warme adem tegen mijn huid voelde. Het leek of ik in een glas cola gevallen was, alles tintelde. Van mijn haarwortels tot in de punten van mijn tenen. Tussen mijn benen. Hoe zou hij kussen? Hoe zou het voelen om seks met hem te hebben?
Oké, doe normaal. Denk hier niet aan.
Niet dat ik nog nooit met een jongen verder gegaan was dan zoenen, maar ik kende die jongen langer dan een paar dagen. Het waren geen momenten van onoplettendheid geweest.
En dan dacht ik nog niet eens aan waar we het zouden moeten doen. Bij mij thuis was uitgesloten. Mijn vader zou flippen en ik kon het hem niet eens kwalijk nemen. Ik zou ook flippen.
'Flinn.'
Het volgende moment lagen zijn lippen op de mijne. Met zijn tong drukte hij zacht mijn lippen uit elkaar en ik liet hem zijn gang gaan. Mijn vingers duwde ik in zijn donkerblonde haar en voelde hoe jaloersmakend zacht zijn haar was. Mijn tong ging op verkenningstocht, langs het ringetje in zijn onderlip, alcohol proevend. Zacht trok hij aan een lusje voor mijn riem en onze heupen kwamen tegen elkaar aan. De tintelingen werden sterker, heftiger, intenser.
Een hand gleed onder het materiaal van mijn shirt door en de kreun die uit mijn mond ontsnapte, kon ik niet tegenhouden. Dat wilde ik trouwens ook helemaal niet. Door mijn lichaam ging een intense huivering toen een van zijn vingertoppen de onderkant van mijn borsten raakte.
Toen maakte hij zich van me los en staarde even naar me. Zijn blauwe ogen leken feller te zijn geworden, al waren zijn irissen voor een groot deel verdwenen door zijn pupillen. Zijn lippen vormden geluidloos het woord 'shit,' terwijl hij een hand door zijn haren haalde. Iets dat totaal niet hielp, maar er juist voor zorgde dat zijn haar nog verder omhoog stak.
Ik kneep mijn ogen samen, omdat achter hem de ananassen leken te dansen en ik me gek voelde. Straks vielen ze me nog aan, genadeloos met scherpe tanden en klauwen. Mijn adem kwam met horten en stoten mijn mond uit, alsof ik heel hard gerend had.
Misschien had ik minder moeten drinken. 'Luke?' mompelde ik, struikelend over mijn tong die ineens een nutteloze lap in mijn mond leek. 'Ik hoef nooit meer een ananas.'
Even werden zijn ogen groot, toen verscheen er een lachje om zijn mond. Vast om de bizarre situatie. Ik had hem gekust of had hij mij gekust? In elk geval had het goed gevoeld, volkomen logisch. Zijn mond op die van mij. Ik voelde nog precies de plekken waar zijn lippen me gekust hadden, waar zijn stoppels langs mijn wangen geschuurd waren.
'Ik ook niet.' Zijn stem leek van ver weg te komen. 'En daarom lijkt het me een goed idee om te gaan. Het is morgen trouwens toch vroeg dag.'
Waarschijnlijk wilde hij gewoon van me af en was dit de beste manier om het te doen. Toch knikte ik. 'Ja, je hebt gelijk. We moesten maar eens gaan.'
Want ik kon hem niet de waarheid zeggen. Dat ik met hem mee naar huis wilde. Waarschijnlijk zou hij dan keihard wegrennen en ik kon hem geen ongelijk geven. Misschien zou ik dat ook wel doen.
Buiten leek het lang niet meer zo koud als net toen ik in de wachtrij gestaan had. Nu ik buiten stond, viel het reuze mee. Overigens stond er nog steeds een rij van mensen die binnen wilden komen.
'Er zijn binnen teveel ananassen,' gilde ik tegen niemand in het bijzonder. Een hand werd om mijn bovenarm geslagen en Luke trok me zacht, maar dwingend mee. Sloom draaide ik mijn hoofd en staarde naar de lange jongen naast me. Als ik te snel bewoog, was ik bang dat ik onthoofd zou worden.
'Heb je koude oren?' Ik giechelde en trok aan een touwtje van zijn trui. 'Je loopt er met die capuchon bij alsof het min twaalf is.'
'Het is anders koud,' zei hij, terwijl hij mijn hand een speels duwtje gaf. 'Ik ben gewend dat het minstens twaalf graden is en dat is dan echt wel fris. Voor temperaturen lager dan dat ben ik niet gebouwd.'
Toen zweeg hij en staarde naar iets in de verte, terwijl we verder liepen. Het voelde ongemakkelijk. Dit soort stiltes probeerde ik meestal vol te kletsen. Waar dacht hij aan? Waarom waren zijn gedachten daar? Was ik saai gezelschap?
'Ik zie je wel weer,' zei ik en ik ging op mijn tenen staan om een kus op zijn wang te drukken, maar hij legde voorzichtig een hand op mijn schouder. Zo voorzichtig dat ik me afvroeg of ik soms van porselein was en elk moment kon breken.
'Ik breng je thuis. Dacht je dat ik je in je eentje door nachtelijk Londen laat lopen?'
Het enige dat ik kon doen, was mijn schouders ophalen, omdat ik dat inderdaad gedacht had. Ik was jongens gewend die er geen zak om gaven hoe ik thuis kwam nadat we speeksel uitgewisseld hadden. Het was ook niet dat we nu zo close met elkaar waren of zoiets.
'Ja,' bromde ik toen, terwijl ik het gevoel had dat ik in brand stond. 'Is dat iets slechts dan? Als iemand me lastig valt, kan hij een trap in zijn ballen krijgen.' Toen ik een poging deed om het te demonstreren, viel ik bijna om.
Luke grinnikte en sloeg een arm om mijn middel. 'Blijkbaar kun je niet eens goed staan, dus dat lijkt me geen goed idee. Ik breng je thuis, Flinn, en er is geen discussie over mogelijk. Wat je ook roept. Heb je nooit een vriendje gehad of zo?'
***
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Deze liet ik bijna twee weken geleden zetten (inmiddels is ie niet meer rood) en nu kom ik dus nooit meer van 5 Seconds of Summer af. De pijn viel verder reuze mee gelukkig. Ik heb er ruim een jaar over gedacht om er eentje te nemen. Dit is de eerste van meerdere die ik nog wil.
Ik wil tatoeages verder niet promoten, maar ik wilde hem hier nog wel even graag laten zien ^-^
Neem er alleen eentje als je er honderd, nee duizend, procent zeker van bent dat je er een wil en niet omdat je beste vriend(in) er eentje heeft en jij niet achter wil blijven. Zelf moet ik er minstens een jaar over nagedacht hebben, want in theorie is het wel voor altijd.
Voor mij moet er ook wel een betekenis aan zitten en ik wil ze niet 'voor de leuk.' Als je dat wel wilt, is dat helemaal prima. Als je er maar zeker van bent. Volg je eigen gevoel en niet dat van iemand anders. (: O, en zelf zou ik niet aanraden om meteen op je achttiende naar de tattooshop te rennen, maar toch even te wachten. Maar goed, dat is ook per persoon verschillend natuurlijk.
