Kaç hüzünle boğulduk gözyaşlarında
Bize aman vermeyen hüzün yıllarına
Yüzümde saklı durur çizgiler
Gecenin kara yüzü düştü payemize
Günışığına hasretken ölesiye biz
Ne büyük yaralar açıldı kalbimizde
Kaç gece hüznü misafir ettik hanemizde
En çok ruhumuzdu yara almış olan
Büyüttü onca yaş acılar bizi
Nedense hüzün hep bilindik son idi
Ölen duyguların haddi hesabı yok idi
Hafızamızda ruha açılan yaralara
Tuz bastık acılarımıza
Andığımız acı günler hesabına
Mutluluklarla aramızda hep bir mesafe vardı
Yeri geldi kendimizle bile ayrı düştük
Hayat yollarında
Kaç darağacında dolandı
Yağlı urganlar boynumuza
Kendi mezarımızı bile ellerimizle kazdık
Biz tuz basıp avutmaya çalışsakda yaralarımızı
Bizden esirgenmiş günlerin
Hazanında yaşadık hep
Bizden esirgenmiş yılların
Hüznüyle yaşlandık hep....
