Tüm oklar beni gösteriyor yanılmışlıklarda
Hainliklere pusu kursam da
Adresi belli olmayan
Yürekleri mesken edindik yine de
Bir değil bin yola bölünsede doğrular
Aklımızda sorulardan başka bir şey bulamadık
Kuytuda kalmış duygulara
Tercüman olmak istesekte
Söylenecek yerde susulan
Suskunluğa mahkum olduk
Başka pencerelerden baksakta
Hüzne eşdeğerdi acılarımız
Ve yalnızlığa eşdeğer kayıpların
Sonunda vazgeçtik hayallerden
Ve hayallerin bize yakınlığındaki
Flu resimlerden
Görmek istesekte herşeyin içyüzünü
Yüzümüze çarptı hep acımasız doğrular
Acı yanını da gördük
O vakit gerçeklerin
Eksik kaldı hep bir yanımız
Duyguların eksikliğinde
Saklanmış duygularla birlikte
Duygularımız eksiyi gösterdiğinde
Düşüncelerde bin bir soru işareti
İçinde savruluşumuz kaçınılmaz iken
Zırhların arkasına saklanmış
Güven duygumuz bile yara almışken
Ve biz tüm bu olanlara
Hayat oyunu adını verdik esef içinde
