Taşlaşmış düşüncelerim
Beyan edilmemiş fikirler uğruna
Yağmura hasretiz bulutlarla
İfadesiz kaldık
Ne soyut ifade
Ne somut ifade yüzümüzdeki
Sadece sembolik bir mutluluk
Tecrübelerle bilgeleşiyor dimağım
Ne hoş ne boş sözlere takılmadan
Selamet istiyoruz
Yürüdüğümüz yollara
Suları durulsun istiyoruz
Başıboş gençliğimizin
Kendine güveni olmayan vedalarla
Veda ediyoruz sembolik hüzünlere
Biliyoruz ki
Hasretleri hatıraları alıp
Gitmeliydi bu diyarlardan
Sembolik bir vedayla
Yaralı bırakmadan kırılgan sözleri
Eski hasretlere yenilmeden özlemlere
Sembolik kalabalıklar içinde
Yalnızlıkla terbiye edilmiş
Bir gönlü yaşıyorduk oysa ki biz
Yaşam savaşı veren bir kalple
Sembolik bir yaşam yaşıyorduk
Sembolik sorular soruyorduk
Cevabı biz iken tüm soruların
Gönlümüz olmadan
Sembolik işaretlerle yaşayıp ömürleri
Geçip gitti her şey
Bizide vazgeçirip tüm heveslerden...
