Kalp ortaya dökmeden sırlarını
Ziyan etmişiz
Sır diye sakladıklarımıza
Hikayemi anlatmak isterdim
Başını ve sonunu bilseydim
Ömrüme pusu kurmuş
bilmecelerin
Yaşam aynamda bile görememişken
Gerçekliğini hayatımın
Izdıraplı gün ışıkları aldı
Gözümün ferini
Göremedim
mutluluğun izlerini
Hiçbir sebep tutmamışken
Elimizden yaşamak için
Kör yaşamışız gerçekliğimize
İçimizde
Nice kıyametler koparken
Yine de sükuta sığındık
Her defasında
İsyankar kelimelerin
İsyanında bulduk
Hep sevda sözlerini
Kendi kurallarına göre bile
Yaşayamamışken hayatı
Kendimizden pay biçtik hep
Paydayı yok sayarak
Anlamı kalmadı
Hiçbir şeyin
Elimizden gidenler sebebiyle
Parça parça olmuş
Kırılmış kalple
Umut besledik hayata
Ne fakir edebiyatı
Ne ucuz felsefeler
Kurtaramazken bizi
Hükümsüz şiirlere sarıldık her defasında...
