Takvim yapraklarında
Günlere böldüm yaşadıklarımı
Umutlara tutunup
Unutmamak üzere
Güzel günleri
Sözleştik yarınlarla
Sahtelikler arasında aradık
Aşkın sahici yanını
Yaşam adına
Bir umut ışığı aradık
Her nefeste
Zamana bırakılmış
Yaralarımızı sardık
Her yaralanışında kalbin
Dibini görsekte yaşamın
Tekrar su yüzüne çıkmak üzere
Boğduk hayallerimizi
Neleri saklı tuttuk kalbimizde
Gün gelir kullanırız diye
Saklı tuttuk hayat sırlarımızı
Hiçe saydık
Gönlün akılla hesaplaşmasını
Erken gelmiş kışların
Ayazında üşüsekte
Bahara her daim
Kapımız açıktı bizim
Gölgelerine bile tutunduk
Ayakta kalmak uğruna
Son durumlarına hayatın
Sayısız yenilişlerde
Tekrar tekrar kazandık kendimizi
Tecrübe adı verdik
Olgun yaşımıza
Şakaya gelmezdi öyle hayat
Kaale alınmalıydı
Bu yüzden
Her bir nefesimiz..
