My Turn To Cry [Completed]

Part 11

ပိတ္​ထားတဲ့ အခန္​းတံခါးကို ​ေငးၾကည္​့​ေနမိတာ အေတာ္ၾကာေနျပီ သတိျပန္ဝင္လာေတာ့မွ ကုတင္ေပၚက အသာထလိုက္သည္ kai ျပန္ဝင္လာမယ့္ အရိပ္အေယာင္ မျမင္တာမို႕ note ေလးတစ္ေစာင္ေရးျပီ ေအးစက္စျပဳေန တဲ့ ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္ေဘးနားမွာ တင္ထား လိုက္သည္ အိပ္ယာကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္ ေအာင္ျပန္လုပ္ေပးျပီ္း အခန္းတံခါးဆီ ေလွ်ာက္ ္သြားလိုက္သည္

အိမ္ေအာက္ေရာက္ေတာ့လည္း kai ကိုမေတြ႕ အ့တာပဲ ေကာင္းပါတယ္ နွစ္ေယာက္လံုးအေန ခက္ေနမွာ

" kyung soo ဘယ္သြားမလို႕လဲ "

အိမ္ေရွ႕တံခါးဆီေရာက္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို kai လွမ္းေမးသံၾကားရသည္

" ျပန္ေတာ့မလို႕ "

အိမ္ျပင္ထြက္ဖို႕ ျပင္လိုက္တဲ့ သူ႕ကို လက္က ျပန္ဆြဲလွည့္တာခံလိုက္ရသည္

" ေနမေကာင္းေသးဘူး မျပန္နဲ႕ "

စိတ္ပူသလို ေလသံေတြ ေရာယွက္ေနတဲ့ kai ရဲ႕စကားအဆံုးမွာ ဆြဲခံထားရတဲ့ လက္ကို ျဖဳတ္ခ်လိုက္သည္

" ရတယ္ ငါအိမ္ပဲျပန္လိုက္ပါ့မယ္ "

သူက လက္မေလွ်ာ့ေသးပဲ ေနာက္တေခါက္ ထပ္ဆြဲသြားသည္

" kyung soo ! "

" ငါတို႕က သူစိမ္းေတြေလ စိတ္မပူပါနဲ႔ "

သူမ်က္နွာပ်က္သြားျပီး ကြ်န္ေတာ့္လက္ကို ဆြဲထားတဲ့ သူ႔လက္ေတြေျပေလ်ာ့သြားသည္ သူအ့ေနရာမွာ ငိုင္ေနတုန္း ကြ်န္ေတာ္ ခပ္ျမန္ ျမန္ထြက္လာခဲ့သည္

သူ႕ကိုလည္း အျပစ္မတင္ပါဘူး နွစ္ေယာက္လံုး ရဲ႕အမွားမဟုတ္ဘူးေလ အခုလိုအေျခအေနမွာ ႏွစ္ေယာက္လံုး မေတြ႕တာ အေကာင္းဆံုးပဲ လက္ခံပါတယ္ kai လို လူတစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ့္လို မေကာင္းဆိုးဝါးတစ္ေကာင္ကို မခ်စ္နိုင္ဘူးေလ

တတ္နိုင္သမွ် ျမန္ျမန္ အိမ္ျပန္လာခဲ့သည္ ပိတ္ကာထားတဲ့ ခန္းဆီးစေတြေၾကာင့္ အလင္း ေရာင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့သာက်ေနတဲ့ အခန္းတြင္းက နံရံမွာမွီျပီး ထိုင္ေနလိုက္သည္ ဒီအျဖစ္ေတြ ျမန္ ျမန္ျပီးပါေစေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ မိဘေတြ ပစ္သြား ရံုနဲ႕လံုေလာက္ပါျပီေလ ဘယ္သူ႕ဆီကမွ ထပ္စြန္႕ပစ္မခံပါရေစနဲ႕ေတာ့ ...