Με πήρε απο το χέρι και προχωρούσαμε στο διάδρομο του ξενοδοχείου αλλα εγω δεν εβλεπα μπροστά μου ημουν τοσο χαλια και τα ματια μου είχαν θολώσει απο τα δάκρυα...δεν μπορούσα να δω μπροστά μου ειχα βυθιστεί στις σκέψεις μου
Μ:εε καλε με ακούς?
Ε:ε?εμ..ναι συγνωμη.
Μ:κάτσε λιγο εδω στον καναπέ και ερχομαι εντάξει?
Ε:ναι...
Συνέχισα απλα να σκέφτομαι όσα έγιναν χωρίς να δίνω σημασια σε τιποτα.Μου φάνηκε οτι άκουσα κάποιον να λεει το όνομα μου αλλα το αγνόησα.Ξαφνικα ένιωσα κάποιον να μου πιανει το χέρι και κοίταξα να δω ποιος ειναι...
Β:γιατι κλαις?
Ε:Β....Βαγγελη?αρχισα να βλέπω και παρεστήσεις?
Β:απαντα μου σε αυτο που σε ρώτησα.
Ειπε και μου σκούπισε τα δάκρυα
Ε:λογικό δεν ειναι?Με ολα αυτά που έγιναν?..και μετα απλα ήρθες στο νοσοκομείο και ειπες πως ήθελες να πεις κατι στην μαμά μου και μετα απλα...έφυγες.Αλλα τωρα που εισαι εδω ειμαι παρα πολυ χαρούμενη.Αλλα θελω να μου εξηγήσεις γιατι έφυγες.
Β:ακομα να καταλάβεις?
Ε:θα μου πεις?
Β:νομίζεις ειναι τυχαίο αυτο?Ειναι έκπληξη που κανονίσαμε να σου κανουμε με την μαμά σου.
Τελείως αυθόρμητα έπεσα πανω του και τον αγκάλιασα τοσο σφιχτά
Ε:ευχαριστω τοσο πολυ....
Β:εγω ευχαριστω...Σαγαπω
Τον άφησα και τον κοίταξα
Ε:το εννοείς?
Β:δεν λεω ποτε ψεματα. *με έπιασε απο το χέρι* αντε πάμε τωρα?
Ε:που?
Β:άστο να ειναι έκπληξη ;)
Ειπε και αρχίσαμε να περπατάμε στον διάδρομο του ξενοδοχείου χέρι χέρι..
