Φτάσαμε στην ταράτσα του ξενοδοχείου ειχε ενα όμορφο τραπέζι στολισμένο με λουλούδια και για καποιο λόγο δεν ηταν κανενα άλλος στην ταράτσα..
Β:λοιπών...πως σου φαίνεται?
Ε:υπεροχο...
Β:οποτε θα κάτσουμε?
Ε:και το ρωτάς?
Κατευθύνθηκαμε προς το τραπέζι ηρθε προς το μερος μου και τράβηξε χαλαρά την καρέκλα για να κάτσω και μετα αφου έκατσα πηγε και αυτος να κάτσει.Με κκοιταξε και μου χαμογέλασε...εχει τοσο υπεροχο χαμόγελο
Ε:ειναι ολα τοσο υπεροχα....αλλα...γιατι τα κανεις ολα αυτά?
Β:γιατι σε κανω χαρούμενη..και μετα απο αυτά που έγιναν ήθελα να σε κανω χαρούμενη
Ε:μα...τόσες φορες εχουν γινει παρόμοια περιστατικά και ποτε δεν έδωσες βάση.Μονο ρώτησες αν η κοπέλα ειναι καλα και τιποτα παραπάνω σε εμενα γιατι ολα αυτά?
Φάνηκε πολυ νευρικός..δάγκωνε τα χείλια του και κοιτούσε περίεργα το τραπέζι
Σ:Ειστε έτοιμοι να παραγγείλετε? *κι ετσι μας διέκοψε ο σερβιτόρος*
Ο Βαγγέλης έδειξε να χαλάρωσε αρκετα
Β:εγω ναι θα ήθελα σοκολατοπιτα.Εσυ Αγγελική?
Ε:εγω δεν πεινάω ετσι κι αλλιώς δεν εχω λεφτα μαζι μου
Β:σοβαρα?Εννοειτε πως εγω πληρώνω.Τι θες?
Ε:Τιποτα
Β:Σουφλέ σοκολάτας τρως?
Ε:Μμμ..Ναι
Β:Ωραια και ενα σουφλέ σοκολάτας
Αφου έφυγε ο σερβιτόρος άρχισε παλι να ειναι νευρικός αλλα φάνηκε δεν ήθελε να μιλήσει.
Ε:σε ρώτησα κατι πριν
Β:Δεν θελω να απαντηςω...θα σου πω μια άλλη φορα.
Ε:Ναι...λες και θα τα ξανα πούμε
Β:Εννοειτε θα τα ξανα πούμε
Πέρασε η ώρα και νύχτωσε μιλούσαμε για ώρες είπαμε παρα πολλα για την δουλειά του τις Φανς του γενικα τα πάντα...ηταν τοσο υπεροχα δεν ειχα ξανα νιώσει ετσι ήθελα απλα να σηκωθώ και να τον αγκαλιάσω και να μην τον αφήνω.
Β:Και τωρα λεω να μιλήσουμε για εσενα...δεν ξέρω τιποτα για εσενα..
