Έφτασα επιτέλους σπίτι μου.Φυσικα δεν ήμουν και πολύ καλά επειδή έφυγε η Αγγελική,αλλά δεν ήταν μόνο αυτό,για κάποιο λόγο ένιωθα πολύ χάλια λες και κάτι είχε γίνει.Σκέφτηκα πως θα είναι από την κούραση και είπα απλά να πάω στο δωμάτιο που να ξαπλώσω.
Με είχε ψηλό πάρει ο ύπνος αλλά ξαφνικά άκουσα την μαμά μου ταραγμένη αλλά ήμουν πολύ κουρασμένος για να δώσω σημασία.Σκέφτηκα ότι απλά θα είναι καμία υπερβολή της.Λιγα λεπτά μετά άκουσα τους γονείς μου να μουρμουράνε έξω από το δωμάτιο μου.Εκει εκνευριστικα σηκώθηκα και άνοιξα την πόρτα απότομα.
Ε:τι κάνετε έξω από το δωμάτιο μου;Προσπαθώ να κοιμηθώ και δεν με αφήνετε.Καταλάβετε το είμαι πολύ κουρασμένος.
Και οι δυο δεν είπαν κουβέντα.Έδειχναν και οι δυο ταραγμένοι και γενικά πολύ κάπως και κάνανε κάτι νοήματα με τα κεφάλια τους.
Ε:Σας βλέπω κάπως.Εγινε κάτι;
Μπ:Ε...κοιτα Βαγγέλη.
Η μάνα μου από δίπλα ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα.
Ε:πείτε μου γρήγορα τι έγινε!
Μα:δεν είναι εύκολο παιδί μου (είπε και άρχισε να κλαίει με λυγμούς)
Ε:Έπαθε κάποιος κάτι; (είπα αγχωμένος έτοιμος και εγώ να βάλω τα κλάμματα)
Μπ:η Αγγελική...
Ε:ΤΙ ΕΠΑΘΕ;
Μπ:το αεροπλάνο που ήταν μέσα.Εχασε τον έλεγχο και έπεσε.
Ε:τι;Τι εννοείς;Πε...πε.. (δεν κατάφερα να ολοκληρώσω την πρόταση μου.Πριν το καταλάβω έκλαιγα σαν τρελός,) δεν..δεν είναι δυνατόν μου κάνετε κάποια πλάκα έτσι; (Άρχισα να κάνω βήματα προς τα πίσω μπήκα στο δωμάτιο μου έκλεισα την πόρτα ξαι άρχισα να κλαιω υπερβολικά.)
Οι γονείς μου χτυπούσαν τις πόρτες και να φωνάζανε.Καποια στιγμή νε άφησαν επιτέλους.Εγω από την άλλη έψαξα στο Ίντερνετ για να δω.Μηπως έγινε κάποιο λάθος.αλλα που τέτοια τύχη.Παντου το ίδιο πράγμα....το αεροπλάνο της τάδε εταιρίας στις 23/3/17 έπεσε λόγο μπλα μπλα μπλα....και από κάτω λέει τα θύματα..μαζί και το όνομα της Αγγελικής.
Δεν μπορούσα να το χωνέψω.Νομιζα πως ήταν κάποιο όνειρο,τι όνειρο βασικά,εφιάλτης θα έλεγα καλύτερα.
Δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαιω.Προσπαθούσα να ηρεμήσω αλλά άκουγα συνέχεια την φωνή της.Ένιωθα την αναπνοή της στον λαιμό μου,ένιωθα το άγγιγμα της...
Πονάω τόσο πολύ.
