fuck love,give me cigarettes

Chapter 3.

~Go ahead and cry little girl.Nobody does it like you do.~

Τα μάτια μου ορθάνοιχτα κοιτώντας την θολουρα του ταβανιου,ενω ενα κρυο χερι άγγιζε το προσωπο μου και μια φωνη ακουγεται απο μακριά.

"Κυρια Edwards;ξυπνησατε;".

Αυτο το προσωπο με ενοχλησε και με εκανε να ξυπνησω τελειως.

Ο ψυχρός άντρας με εξέταζε.

Που είναι ο Άνταμ;

Μόλις θυμήθηκα τι είχε συμβεί τις προηγούμενες ώρες και κρυος ιδρώτας με ελουζε.

"Ο άντρας μου;".

Βρήκα επιτέλους το θάρρος να πω.

Μα ο άντρας με αγνόησε παντελώς. Κάποια στιγμή εκνευριστικά.

"Μα επιτέλους πείτε μου,που είναι ο άντρας μου;"

"Κυρία μου σταματήστε να με ενοχλείτε σε λίγο πρέπει να ετοιμαστείτε για την νεκροψία".

Είπε τελείως ήρεμα αυτός ο ανεκφραστος άντρας.

Δεν μου άρεσε αυτός ο άνθρωπος είχε κάτι που με ενοχλούσε υπερβολικά.

Και τι ακριβώς είπε τώρα;

Νεκροψία;

Για ποιόν;

Όχι.

Δεν γίνεται αυτό.

"Που στο διάολο ειναι ο Ανταμ"

λέω με μια έκφραση θυμου και ανησυχίας στο πρόσωπο μου.

Σηκώθηκα απότομα βγάζοντας τα πολλά σωληνακια απο το ταλαιπωρημένο σώμα μου και βγήκα από το δωμάτιο και με δάκρυα στα μάτια.

Έτρεξα προς την μοναδική σωτηρία της καρδιάς μου το δωμάτιο νεκροψιας.

Έπρεπε να μάθω αν αυτά που έλεγε ο γιατρός αληθεύουν.

Έπρεπε να δω τον σωτήρα της καρδιάς μου ξανά.

Να μου χαμόγελα ξανά.

Μια νοσοκόμα με σταμάτησε στο δρομο.

"Ηρεμήστε σας παρακαλώ,ηρεμήστε"

Είδα μια άλλη να πλησιάζει με μια
συριγκα.

"Όχι σε παρακαλώ μη με ναρκωσεις"

την παρακάλεσα με αυτό το ικετευτικο ύφος που μισούσα.