fuck love,give me cigarettes

Chapter 6.

Perrie's Pov

Άσπρη σκόνη.
Θαυματουργή άσπρη σκόνη.
Κι άλλη.
Κι άλλη.
Κι άλλη.
Κι άλλη.
Θέλω κι άλλη.

"Που είσαι Ανταμ"

ψυθιρισα.

Όχι Όχι Όχι.

Γιατί όλα θολώνουν

Μούδιασμα.

Συνηθισμένο απαίσιο μούδιασμα

Νιώσε κάτι.

Προσπαθώ να σηκωθώ.

Θέλω να σηκωθώ.

Θέλω να πάω σπιτι.

Θέλω να νιώσω ζωντανή.

Θέλω αυτόν.
. . .

Πολύ δυνατή μουσική από την διπλανή παμπ.

Θέλω να φύγω από αυτό το γαμημένο σοκάκι.

Βάζω τα χέρια μου στο πάτωμα προσπαθοντας να σηκώσω το κουρέλι που ήμουν.

Αρκετές προσπάθειες αργότερα τα παρατάω.

Αφήνω το κεφάλι μου μου στο έδαφος ανίκανη να το στηρίξω όπως και όλη την ύπαρξη μου.

"Τι κάνεις στο πάτωμα;"

Δύο χέρια κάτω από τους ωμους μου.

Στέκομαι όρθια.

Τι υπέροχα μάτια.

Πράσινο.

Νομίζω αντίκρισα τον παράδεισο.

Γαμωτο.

"Ει εισαι το κορίτσι από τη κλινική.Τι κάνεις εδω μέσα μόνη σου;"

Ήταν πολύ κοντά μου.

Έβαλα το χέρι μου στο στέρνο του.

Πέρασε τα δάκτυλα του ανάμεσα στα δικά μου.

"Ψάχνω για τον αντρα μου"του ψυθιρισα

"Εεε πως είναι ο άντρας σου;"

"Πεθαμένος"

του είπα και του χάιδεψε το μάγουλό

Με κοιταξε παγωμένος.

Με έπιασε από το χέρι

"Έλα μαζί μου.Πες μου που είναι το σπίτι σου.Είναι επικίνδυνο να είσαι έξω τέτοια ωρα"

Τον ακολούθησα.

Μερικά βήματα.

Πάλι Κάτω.

Στο πάτωμα.

"Έλα Perrie πρέπει να σταθείς στα πόδια σου.Ακόμα και η Αλίκη έπρεπε να πέσει για να πάει στη Χωρα Των Θαυμάτων"

είπε με αυτοπεποίθηση αυτός.

Σηκώθηκα.

Τον τράβηξα από το πουκάμισο.

"Μωρό μου δεν είμαι η Αλίκη και αυτή δεν είναι η Χώρα Των Θαυμάτων".

Ένα μικρό 'χαριτωμένο' κεφαλαιο.Απλά ανυπομονώ να αρχίσει η ιστορία να ξετιλυγετε.Πιστεύω έχει πολλά να δώσει.

Have a nice day dolls.💕
*please don't be ghost readers.I worked hard for this damn story*