fuck love,give me cigarettes

Chapter 4.

Δείχνει πολύ καλά για πτώμα πάντως.

Εκτός από το πολύ κολλητό κουστούμι.

Πότε δεν φόραγε τέτοια,τα θεωρούσε πολύ επίσημα για το στυλ του.

Και ποτε δεν ηταν τόσο να μα τόσο ακίνητος.

Του έσπασαν τα πλευρά.

Μπορώ να τα φανταστώ κάτω από το πουκάμισο τα ράμματα που δεν θα επουλωθουν πότε.

Κάποιος γιατρός έχωσε το χέρι του βαθιά μέσα στη καρδιά του.

Σίγουρα επηρεάζει την άποψη σου για τη αγάπη.

Ήταν μάταιο όμως η καρδιά του αρνήθηκε να υπακούσει στα χέρια του.

Οι γονείς του το βρήκαν υπερβολικό να τον ανοίξουν στα δύο ενώ δεν υπήρχε καμοια ελπίδα.

Αλλά αξίζει να προσπαθήσει κανείς.
Το χρώμα στο πρόσωπο του ήταν πολύ περίεργο,πολύ ροζ λες και μόλις βγήκε από το μπάνιο και η κάσα δεν είναι το στιλ του.

Αυτος προτιμούσε το ασήμι όχι το χρυσάφι.

Κανείς άλλος δεν φαίνετε να τα προσέχει αυτά.

Κανεις δεν φαινετε να νοιαστηκε.

Λες και έχουν ξεχάσει πως να είναι αληθινοί.

Το φέρετρο μέσα στο χώμα.

Αυτό το γαμημένο άσπρο τριαντάφυλλο μου τσιμπάει το δέρμα.

Δεν έχω δάκρυά.

Δεν έχω συναισθήματα.
Νιώσε κάτι.

Η αδελφή του η Τζο με ακούμπησε απαλα στο μπράτσο καθώς βγαίναμε από το χώρο του νεκροταφείου.

"Είναι ασφαλής τωρα".

Τιναζομαι για να απομακρυνθω.

"Ασφαλής τώρα;" ρωτάω

"Με τα πλευρά τσακισμενα και το μυαλό κολλημένο στις τελευταίες σκέψεις την ώρα που τον οδηγώ στο θάνατό του.Ασφαλής όπως το σπίτι σου;Ασφαλής όπως ο θάνατος."

Άρχισε να κλαίει αθόρυβα και απομακρυνθηκε.

Ανόητο κορίτσι.

Άλλο ένα και τελειώνει το πακέτο.

Το ανάβω.

Ζάλη και μούδιασμα.

Απαίσιο μούδιασμα.

Νιώσε κάτι.

Στέκομαι έξω από αυτή τη μουντή Εκκλησία για μιση ώρα προσπαθοντας ενω μολις εθαψα τον αντρα μου να σκεφτώ από τι αποτελείτε η ζωή μου.

Κενο.
Πεθαμενη ζωντανή πνιγμένη στις τύψεις.

Κοιτάω το τσιγάρο μου.

Πως άφησα αυτό το διάβολο να μπει ανάμεσα μας.

Πως του έδωσα τέτοια δύναμη.

"Τα μάτια σου γυαλίζουν πολύ κορίτσι.Αλλά τόση ώρα που στεκεσε εδώ δεν έχω δει ούτε ένα δακρυ"

Βραχνή φωνή.

Ενα αγόρι σχεδόν 3 μέτρα μακρυά μου.

Φοράει μια άσπρη μπλούζα.

Τι ηλίθιος.

Ποιος φοράει άσπρο σε νεκροταφείο
.
Μου τελειωσε το τσιγάρο

Γαμωτο.

Το ριχνω κάτω.

"Προσεχε με αυτο.Με το να καταστρέφεις αυτό που είσαι δεν κάνεις περήφανο αυτον που έχασες σήμερα"

Μαχαιριά βαθιά φτάνει στη καρδιά.

Το μούδιασμα υποχωρεί για λίγο και νιώθω πόνο.

Η ήδη σκαλισμένη πληγή αιμορραγεί.

"Ποιος στο διάβολο είσαι;"

ψυθιρισα.

Είχε πλησιάσει.Ακούμπησε τα μαλλιά μου και τα πέρασε πίσω στη πλάτη μου.

"Αγγελος για καποιους,δαίμονας για κάποιος αλλους"

Τιναχθηκα, Απομακρύνθηκα.

Ένιωσα το δάκρυ να κυλά καθώς με άγγιξε σαν γαμημένη προδοσία.

"Όλοι πιστεύουν ότι είσαι τέλεια,μην τους αφήσεις να δουν πίσω από τις 'κουρτινες'"

Έσφιξα τα μάτια μου.

Έφυγα για το αμάξι μου χωρίς μια λεξη παραπάνω.

Χωρίς ένα βλέμμα παραπάνω.

Καλή ανάγνωση dolls 💕
Τα καλά δεν αργούν να έρθουν.