I was lazily laying in the sofa with an earphone. But I was bit conscious of some noises that wasn't normal. You know, like a moan. Gosh! An acending moan.
"Kuyaaa! Pakihinaan niyo naman! Nakakaistorbo yung ano niyo!"
Sigaw ko. Diyos ko naman, kahit naka-earphone ako rinig ko yung mga halinghing nila."Makaalis na nga lang!"
Padabog kong sabi at tumayo.______________________
Nandito ako ngayon sa burol, sa ilalim ng lilim ng malaking puno. Naalala ko pa, dati dito kami nila Kim at Vic natutulog tuwing tanghali. Speaking of Vic, nasa Australia yun. Pinatapon ng parents niya dahil nakabuntis. Ngunit ang magiging anak sana nila ay pina-abort naman nung babae. Tsk!
Nagmumuni ako nang biglang tumunog ang cellphone ko. Nang tiningnan ko ay si Vic pala.
"Hello Vic?"
"Yow tol! Wassup?"
"Hey, how is it that you made a call. I thought you already drown yourself there."
"Drown of what? Ahaayy... I really missed you tol, kuya Greg, Kim and the gang!"
"I missed you too! How are you by the way?"
"I'm fine. And I have a good news to you!"
"What is it?"
"Payag na si Dad na jan ako mag-aaral sa school niyo!"
"Wooahh!! Really. That was a good news indeed! Did the gang knew about it?"
"Nope! Ikaw palang ang sinabihan ko tol."
"Ahh.. So, when you will you be here?"
"Sunduin niyo ako bukas sa airport tol. Pwde?"
"Sure! Ano gusto mo, magdala pa kami ng banda?"
"Seriously!? Hahaha... So, you.. Ahm.. How are you tol?"
"Hmm.. I'm fine. Really.. How is it that you seemed.... Never mind tol."
Naguluhan ako bigla. Kung makatanong kasi parang may karamdaman akong wala nang lunas. Wag naman sana....
"Basta, asahan ko kayo bukas tol ha. Around 2pm is my arrival."
"Yeah, yeah.."
"Okay then. Bye tol, I have something to settle pa kasi. Send my regards to kuya Greg."
"Okay, bye tol. Be safe."
Hayyy... I remember the days when were younger. We used to play habulan till we can't stand dahil sa pagod. Then hahabulin kami ni mom ng pamalo, yung gawa sa sanga ng bayabas. Yeah, totoo. Sanga talaga yun ng bayabas. Dahil sa sobrang dungis namin. Pag-uwi namin ng bahay, punit-punit na ang mga damit namin. Ganun kami kalikot nung bata pa kami.
Teka, bat lahat lahat yata ng naalala ko, tungkol nung bata pa ako. Yung nasa 6-8 years old pa ako. Nasaan ako nung 9-14 years old ako? Kahit anong pilit kong isipin kung anong nangyari sakin sa panahon na yun, wala talaga akong maalala.
"Hmmm....."
Shit! Nagising ako dahil sa lamig. Nagpalinga-linga ako at madilim na pala. At.. At may fogs pa. Hala! Nakatulog pala ako kakaisip kanina."Brrrrr... Gosh!"
Halos di ako makatayo dahil sa lamig. Parang naninigas ang mga kalamnan ko. Halos nahihirapan na rin akong huminga dahil may something na nakabara sa ilong ko. I don't know if ano yun. Maya-maya ay nakatayo na rin ako at may something na lumabas sa ilong kong mainit-init."Ayshh... Sinipon yata ako."
Nanghihina ako dahil sa lamig. Pagtingin ko sa relo ko ay 11pm na pala.
BINABASA MO ANG
Binibining Green
Hayran KurguYou can kiss your family and friends good-bye and put miles between you, but at the same time you carry them with you in your heart, your mind, your stomach, because you do not just live in a world but a world lives in you. ~Frederick Buechner Aldo...