Kıssadan Hisseni Al

#52 Cebrail (a.s) Peygamberimize (sav.) Cehennemi Anlatıyor

Bismillahirrahmanirrahim

"

Bir gün Cebrail (A.S) her zamankinden
başka bir saatte Peygamber'imize
(S.A.V) gelir. Peygamber'imiz
(S.A.V) onu karşılayarak;
«Ya Cebrail, niye senin çehreni solgun
görüyorum» diye sorar.
Cebrail (A.S):
«Eğer ALLAH (C.C) cehennemin
körükleri hakkında sana
bilgi vermemi emretmeseydi, gelecek
değildim» der.
Peygamber'imiz (S.A.V) ona: «Yâ
Cebrail, bana cehennemi anlat» der.
Cebrail (A.S) şöyle cevap verir:
«ALLAH (C.C), cehennemin bin yıl
boyunca yakılmasını emretti. Bin yıl
yakıldı, sonunda ağardı.
Arkasindan bin yıl daha yanmasını
emrettı, sonunda kapkara kesildi.
Simdi o kapkaradır, ne kıvılcımı ışık
saçar ve ne de yalazı söner.
Seni hak üzere elçi olarak gönderen
ALLAH'a (C.C) yemin ederim ki,
cehennemde iğne deliği kadar bir delik
açılsa dağılacak olan yüksek
hararetten dolayı yeryüzünün bütün
canlılar kavrularak ölürdü.
Seni hak üzere elçi gönderen ALLAH'a
(C.C) yemin ederim ki, cehennem
bekçilerinden biri dünya halkına
görünse yüzünün çirkinligi ve
kokusunun ağırlığı yüzünden bütün
yer yüzü halkı ölürdü. Seni hak
üzere elçi gönderen ALLAH'a (C.C)
yemin ederim ki. ALLAH'ın (C.C)
Kur'an'ın tanıttığı cehennem zincirinin
bir halkasi yeryüzü
dağlarına konsa dağ yarılır ve yerin
merkezine ininceye kadar
durmazdı.»
Bunun üzerine Peygamber'imiz
(S.A.V)
«Yeter, ya Cebrail! Yoksa kalbim
duracak ve öleceğim» der.
Bu sırada Peygamber'imiz S.A.V)
Cebrail'in ağladığını görür.
Ona:
«Ya Cebrail, ALLAH (C.C) katında
sahip olduğun mertebeye rağmen
sen de ağlıyorsun» der. Cebrail (A.S)
O'na şöyle cevap verir:
«Niye
ağlamayayım? Asıl benim ağlamam
lâzım. Cünkü belki ALLAH'ın (C.C)
bilgisine göre bu günkü mevkiimden
başka bir mertebedeyim. Belki
meleklerden biri iken Iblisin tâbi
tutuldugu imtihanın bir benzerine
ben de tâbi tutulurum. Bilmiyorum,
belki de Harut ile Marufun
başlarına gelenler benim de başıma
gelir.»
Bunun üzerine ikisi de ağlamaya
başlarlar, göz yaşlari akarken
«Ya
Cebrail ve ya Muhammed! Ulu ALLAH
her ikinizi âsi olmak
tehlikesinden emin kımıştır» diyen
gizli bir ses duyarlar.
Sesi duyunca Cebrail (A.S) göğe
yücelir. Peygamber'imiz de (S.A.V)
dısarıya çıkar. Yolda Ensardan gülen,
oynayan bir gurup ile
karşılaşır. Onlara der kî:
«cehennem ardınızda iken gülüyor
musunuz?! Benim bildiklerimi
bilseniz, az güler, cok ağlar,
gırtlağınızdan ne yemek ve ne de su
geçmez, yüksek tepelere çıkarak
yüksek sesle ALLAH'a (C.C)
yakarırdınız.»
Bu sırada;
«Ya Muhammed, kullarımı
umutsuzluğa düşürme. Ben seni
zorluk gösterici olarak değil,
müjdeleyici olarak gönderdim» diye
bir nida gelir.
Bu nidayi duyunca Peygamber'imiz
(S.A.V)
«Doğru olun ve ALLAH'a (C:C)
yaklaşın» diye buyurur.
Imami Ahmed'in rivayetine göre
Peygamber'imiz (S.A.V) Cebrail'e
(AS):
«Niye hiç bir zaman Mikâil'i (A.S)
gülerken görmüyorum?» diye sorar.
Cebrail de (A.S) O'na:
«Mikâil, cehennem yaratılalı beri hiç
gülmüş
değil» diye cevap verir.
ALLAH'ım Kabir azabından
cehennemin azabından ve kıyametin
şiddetinden sana sığınırız..
Vay halimize !!!!
KAYNAK; Teberani