Wargirl: Een Mad Max Fury Road Fanfiction

Hoofdstuk 7

Ik was ontzettend vermoeid en ik had het gevoel dat ik ontzettend lang had liggen slapen. Maar toen ik opstond en naar buiten ging kwam de zon pas net op. Klaarwakker was ik.

Ik besloot water te laten koken op het vuur. Tijd voor een oploskoffie. Altijd nog beter oploskoffie dan helemaal geen koffie...

Opeens hoorde ik gekreun komen uit de kamer van Nux. Ik probeerde beter te luisteren. Of hij had een slechte droom of er was iets anders aan de hand. Het leek me beter om in ieder geval even te checken. Onder een luide zucht liep ik richting Nux zijn kamer. Maar ik was niet de eerste.

Slit stond nonchalant bij de ingang , leunend tegen de muur met zijn armen over elkaar.

"Maak je maar geen zorgen om deze verrader, hij heeft altijd slechte dromen. Toen we onze bunker nog deelden werd ik er gek van."

"Hij heeft duidelijk een nachtmerrie. Waarom maak je hem niet wakker?"

"Mij niet gezien.."

"Echt ongelooflijk...." Zei ik en liep richting Nux.

Die lag te woelen in zijn slaap. Geen idee waar zijn droom over ging, maar leuk wat het duidelijk niet.
Ik schudde zachtjes aan zijn schouder.

" Nux, wakker worden. Je hebt een nachtmerrie."

Echter sliep hij gewoon door. Nog steeds woelend. Ik zuchtte diep en liep zonder iets te zeggen de ruimte uit pakte een fles water uit de kast verderop, liep richting Nux en gooide het flesje leeg midden in zijn gezicht.

Dat had wel degelijk effect. Nux proestte en zat meteen rechtop in bed.

"Wat de hel!"

Slit moest gniffelen en liep vervolgens weg.

"Je had een nachtmerrie. Weet niet waar het over ging maar kon je onmogelijk laten liggen. Je kreunde de hele grot bij elkaar. Vijanden konden ons onderhand van kilometers afstand horen." Gniffelde ik.

"Damn..."

"Volgens Slit heb je vaker nachtmerries?"

"Klopt ja, maar deze was anders. Ik was terug op de dag van de crash. We waren in achtervolging van Immortan maar dit keer liep het anders. Ze namen Capable mee... en er was niets wat ik kon doen."

" Daarom heet het ook een nachtmerrie Nux. Maak je geen zorgen. Ze is in orde en we gaan plannen maken om bij de Citadel te komen. "

"Ik weet het maar het is nog te vroeg."

"Hoezo?"

"Je gaat me niet vertellen dat je een goed gevoel hebt bij het feit dat je Slit naar de Citadel brengt..."

"Nee. Als hij nog steeds achter Immortan staat, dan zullen ze hem vermoorden. Daarnaast weten we niet hoe het er daar nu aan toe gaat."

"Het is een groot risico voor ons Warboys."

"Ik denk dat er voor iedereen een plaats zal zijn onder het bewind van Furiosa. Maar niet voor degene die achter Immortan blijven staan of die een gevaar vormen."

"hmmm...."

"Wordt rustig wakker en ik zie je straks wel. Ik zorg voor ontbijt."

Ik gaf Nux een schouderklopje en liep de ruimte uit.

Bij de 'woonkamer' zat Slit op de Sofa die daar stond. Ik had het niet gezien en schrok toen hij wat naar me riep wat ik niet verstond.

"Wat zei je?"

" Je naam... Je weet de mijne maar je hebt de jouwe nooit verteld." Zei hij.

Ik dacht even na en jemig hij had gelijk. Elkaars leven redden maar niet eens mijn naam weten...
In mijn oude leven had ik een naam ja. Eentje die ik liever niet meer uitsprak. Het paste niet meer bij me. En dit was eigenlijk mijn kans om een andere naam te krijgen die wel bij me paste, en bij deze plaats.

"Die heb ik niet."

"Wat?"

"Ik had een naam, vroeger. Maar die past niet bij me. Dat was iets voor dit alles." En ik wees om me heen.

" Juist ja... En hoe spreek ik je dan aan?"

"Met mijn nieuwe naam."

" Een nieuwe naam moet je verdienen. Zo is het bij ons Warboys. Die krijg je door reputatie."

"Geef mij dan een nieuwe naam. Een geen typische warboy naam, die zijn... raar..." Zei ik brutaal.