Wargirl: Een Mad Max Fury Road Fanfiction

Hoofdstuk 10

Helaas hadden we nog steeds niet de onderdelen om de motoren te verbeteren. Daarmee waren we flink in het nadeel wilden we de Citadel zo snel mogelijk bereiken. Het zag ernaar uit dat we de tocht nog even moesten uitstellen. De motoren waren licht beschadigd sinds de laatste tocht.

Slit en Nux probeerden eraan te sleutelen met de dingen die we hadden. En dat was niet veel.

Ik zat bovenop een omgekeerde ton te kijken hoe ze aan het sleutelen waren. Met mijn mp3 op, 1 oortje in.

"Je hebt nog steeds niet verteld hoe je aan die spullen bent gekomen." Zei Nux plotseling.

Ik hoopte dat ze het vergeten waren. Ik wilde helemaal niet uitleggen hoe of wat.

"Nux, is dat je nog steeds niet duidelijk?!" Zei Slit.

Nux haalde zijn schouders op. Ineens kreeg ik het heel warm

"Er zat gewoon een insider, die haar heeft geholpen." Zei Slit luchtig.

Wat een opluchting....

" Precies!" zei ik. "Helaas moet ik de identiteit van deze persoon geheim houden, dat begrijpen jullie wel."

Nux keek me ongelovig aan. Ik deed snel mijn tweede oortje in om aan het gesprek te ontsnappen. Ineens had ik oprecht veel interesse voor het beeldscherm van mijn mp3.

Ik schrok me rot toen Slit ineens voor me bleek te staan en mijn oortje uit deed en hij in mijn oor gromde: " Als je toch niet helpt, maak jezelf dan nuttig en haal wat water voor ons."

" Yes Sir! " Ik maakte een gebaar alsof een soldaat een order aannam en sprong op.

Ik hoorde Slit tegen Nux mompelen over vrouwen waar je niks aan had, maar Nux ging er niet op in.

Net toen ik ook een muesli reep uit de kast wilde trekken hoorde ik in de grot een echo die van buiten afkomstig was. In de verte hoorde ik een motor. Het geluid van de motor kwam me bekend voor. Het zal toch niet?

Ik rende naar buiten en deed mijn hand boven mijn ogen tegen de zon.

In de verte kwam inderdaad een motor aanrijden. Slit en Nux doken achter mij op, hun gehoor was echt verder ontwikkelt dan de mijne, dus zij hadden het ook gehoord.

Nux pakte een wapen en zette deze op scherp.

"Nux laat je wapen zakken, nu!" Riep ik en duwde het wapen naar beneden.

"Maar..."

Op dat moment rende ik de berg af. De motor was inmiddels heel dichtbij en degene die erop zat stopte en zette zijn helm af.

"Red Hawk!" riep ik vrolijk en begroette de man.

Red Hawk, of voor mij eigenlijk gewoon Hawk, was iemand die ik ooit had geholpen te ontsnappen aan pool cats en diverse buzzards, en ik had meerdere keren handel gedreven daarna. Op zijn beurt had hij mij ook weleens uit de klauwen van bepaalde groeperingen gehaald, en sindsdien waren we eigenlijk tja, goede contacten zullen we maar zeggen. Red Hawk reisde wat kilometers af maar als hij in de buurt was, was hij altijd welkom en kon hij bijtanken in de cave. Red Hawk kon je vertrouwen op het moment dat hij je als vriend zag, maar voor iedereen daarbuiten ... was hij gewoon de huurling die iedereen omlegde.

Voordat hij ook maar iets kon zeggen zei ik hem dat mijn naam voortaan Skadi was, en vroeg hem beleefd me daar mee aan te spreken.

"Een nieuwe schuilnaam?" Vroeg hij me.

"Nee, bij een nieuw leven hoort een nieuwe naam. Ik was er aan toe. En het past me goed eerlijk gezegd." Zei ik luchtig.

"Wat jij wilt." Hij gaf nog een lichte frons. "Nieuwe vriendjes? Ze lijken behoorlijk zenuwachtig. Zit je in de problemen?" Hij balde zijn vuisten.