Wargirl: Een Mad Max Fury Road Fanfiction

Hoofdstuk 6

Ik keek op mijn horloge.

" Jep, de 5 minuten zijn om."

" Weet je het zeker?" Vroeg Nux. " Waarom laat je hem niet gewoon gaan?"

" Omdat hij weet waar we zitten. Hij kan elke gek hierheen brengen om ons om te brengen. Het gevaar is gewoon te groot." Zei ik terwijl ik mijn wapens in mijn holsters deed. Ik pakte extra kogels mee en stak een extra mes in een heft om mijn enkel.

" Ik ga met je mee." Zei Nux.

" Nee, ik heb echt iemand nodig die het hier bewaakt. Daarnaast ben je nog ontzettend zwak. Als je teveel doet kan je een inwendige bloeding krijgen. Blijf alsjeblieft hier en zorg dat er niemand binnen komt."

"Oké...."

" Sorry Nux, maar ik kan het echt niet gebruiken als je straks weer onderuit ligt. Dan daarbij als ik het niet red dan heb jij nog een kans om hier weg te komen. Op mijn kamer ligt een kaart, daarop kun je zien welke kant je op moet voor de Citadel."

Nux legde zijn hand op mijn schouder. "Wees voorzichtig...."

"Je kent me niet goed Nux, ik en voorzichtig... Niet mijn stijl."

"Wees toch maar voorzichtig. Slit is slinks."

"Een Warboy tegen een Warbitch... Wie gaat ronde 2 winnen denk je?" Ik gaf Nux een knipoog.
"Zie je later Nux!"

---

"Shit... Buzzards! Ook dat nog!" Ik zag de sporen in het zand. Ze waren vers. Twee motoren sowieso. Een wagen... Minimaal 4 man. En ik zag de voetstappen die waarschijnlijk van Slit waren. Dit was niet goed....

Het enige waarin ik enige voordeel had is dat ik niet lopend was, maar ook een motor had. Maar of die nou echt op kon tegen de cross motors van de buzzards... Daar was ik niet zo zeker van. En ik zou hem op tijd af moeten zetten als ik tenminste de voordeel van verrassing bij me wilde hebben.

Ik zette mijn helm weer op en volgde de sporen.

Ik zag dat de sporen een berg op ging en daar hoorde ik geluiden. Daarom zette ik mijn motor af en zette deze bij een rotsblok. Daarna volgde ik de sporen te voet.

Eenmaal daar aangekomen kon ik vlak achter een rotsblok duiken en het tafereel overzien.

De buzzards hadden Slit te pakken. Zijn handen vastgebonden en ook zijn enkels. Hij had een klap tegen zijn hoofd gehad want het bloed liep langs zijn hoofd.
Zo te zien hielden ze hem nog gevangen. De buzzards waren druk aan het praten en lieten elkaar dingen zien, waarschijnlijk gestolen goed.

Ik kon ongemerkt dichterbij Slit komen zonder dat ze het konden zien, maar ik moest wel stil zijn. Dat lukte gelukkig ook. Vanaf die plek kon Slit me zien... Als die verdomde warboy eens om zich heen zou kijken. Verdomme... Ik probeerde te zwaaien en zijn aandacht te trekken, maar ik kon geen geluid maken. Hij zag me niet.

Opeens stond één van de buzzards op en liep richting Slit. Ik verschool me iets meer achter de rots.

"Ik vraag het je nog een keer, warboy gespuis. Je bent ver van huis. Waar kom je vandaan?!"

"En ik zeg het je nog één keer, stuk vuil. Het gaat je geen reet aan."

De buzzard gaf hem wederom een klap en Slit viel daarom neer. De buzzard begon hem in de rug te trappen.

"Hey, laat je hem wel in leven? Je weet wat de orders zijn als we dit gespuis vinden." Riep de andere Buzzard.

" Tuurlijk, maar een beetje martelwerk kunnen ze wel hebben. Een vinger of teen minder moet kunnen." Zei de Buzzard en hij trapte nog steeds op Slit in. Hij schopte hem in zijn maag en Slit proestte naar lucht.