Wargirl: Een Mad Max Fury Road Fanfiction

Hoofdstuk 9

Dit leek iets voor mijn krachten. Al had ik dan wel iets uit te leggen later. Jammer dan. Nux kon niet begrijpen dat ik nu nog kon slapen. Het zag ernaar uit dat we een hele nacht af moesten koelen van de Captain, zoals Slit's vader zichzelf noemde.

Wonder boven wonder viel ik zo in slaap. Ik had mijn horloge om en een wekker gezet daarop. Enkele uren later, iets na middernacht ging die af. Ik zette hem bij de eerste piep af. Hopelijk had niemand hem gehoord. Nux en Slit lagen ook te maffen. En ja voor mijn neus vond ik een tas. De tas die ik had 'opgeroepen' met mijn bizarre gaves. Ik haalde de wapens eruit en deed alles om wat ik om kon.

"Skadi! Wat is dat?" Zei Nux die blijkbaar wakker was geworden.

"Nux , voice down! Wil je dat ze ons snappen?" zei ik zachtjes. "Wees stil, uitleg komt later wel."

"Wat heb je gedaan Skadi." Vroeg Slit nu ook.

" SSSST!!"

"Ja sorry , maar hoe kom je hieraan?" Zei hij fluisterend.

"Wil je een theekransje of wil je hier weg?" " Hier Slit, deze is voor jou." En ik gaf hem volgeladen wapen.

Ik gaf ook het een en ander aan Nux. En extra munitie. En dan het belangrijkste in de tas... Sleutels van het hekwerk. Ik hoopte dat dat was gelukt met mijn krachten. Helaas niet de sleutels, maar een soort moedersleutel.. Dat moest ook wel lukken...

"Skadi, wat is het plan?" Nux keek me vragend aan.

"Oh nee Nuxy boy! Geen strategie meer. Slit had gelijk. Dit keer met volle kracht ertegen. Schieten iedereen overhoop die er is of maar denkt in de weg te lopen."

"Zie je daarom mag ik haar Nux!" Zei Slit en stak nog een mes in zijn zak.

"Maar ze zijn met veel meer en zijn ook gewapend."

"Daarom heb ik dit!" en ik wees naar kogelvrije vesten die naast de rugzak lagen. "Zorg alleen dat ze je niet door de kop schieten. Dan heeft het weinig zin."

"Wat zijn dit?" vroeg Slit

"Kogelvrije vesten jongens."

"Kogelvrij? Werkt dat?" Vroeg Nux ongelovig.

"Wil je het soms testen Nux! Jezus.... Ja het werkt. Alleen doet het nog steeds ontzettend zeer als je geraakt wordt. Maar je gaat er tenminste niet dood aan. Je krijgt er alleen zeer grote blauwe plekken van. Tenminste voor zover ik weet." Ik stond op en hielp ze het vest aan te doen.

Toen ik hem zelf aanhad wende ik me tot Slit. "Ben je hier klaar voor?"

Hij knikte. Ik liep naar het hekwerk en deed deze open. In de grot was niemand, ook geen bewakers. Deze stonden buiten. Dit gaf ons enige voordeel om in ieder geval al buiten te komen. Sommige buzzards sliepen. Anderen hielden de wacht.

We openden vuur. Allereerst op de wacht. Want degene die sliepen zouden zo hard om moeten schakelen dat het ons enige voordeel zou geven.

Vervolgens werd het een bloederig spektakel. Iedereen die wakker werd, werd zonder pardon neergeschoten. Dit was een voordeel van nog geen 2 minuten, voordat de andere buzzards in de aanval kwamen. We gingen uit elkaar en scholen achter auto wrakken en andere stukken. Genadeloos, snel en sterk. Ik gaf Nux dekking en soms andersom. In ieder geval kwamen we als team zo een stuk verder. En ja, ik werd geraakt bij de maag. En ja, dit deed pijn. Maar meer niet. Ik ging door en schoot de schutter die zojuist had gevuurd omver.

"Skadi, waar is Slit?" riep Nux naar me.

Ik draaide me om en zag Slit richting de plaats rennen waar de Captain zou moeten zitten. Wellicht was hij daar achteraan . Nux en ik schoten de laatste buzzards omver en renden vervolgens dezelfde kant op.