∞
Ve ben seni, içimden atmaya bile kıyamadım...
《》《》《》《》《》《》《》《》
●●Dağıstan'dan●●
Yarın bulunacağımız saati ve yeri öğrenmek için Emre'yi aradım. Bir iki derken sanırım beşinci veya altıncı kez arıyordum sonunda beyefendi kendini yorup telefonu açtı ama gelen ses Emre'nin sesi değildi bir kız sesiydi ve hiç de yabancı gelmiyordu:
"Alo?" sesi kısık ve titrekti.
"Pardon! Ben Emre'ye bakmıştım da sen kimsin ? -biraz bekledim- Yoksa benden gizli yeni manita mı yaptı vay şerefsiz....Bu arada cidden kimsin. Ve kusura bakma ben kendimi bir an kaptırdım da evet sizi dinliyorum.." dedim bir süre karşı taraftan sesin gelmesini bekledim ama gelmedi ben de tekrar konuşma gereği duydum:
"Orda mısınız?"dedim, telaşlı ve aceleci bir ses tonu ile konuşmaya başladı:
"Evet burdayım. Kusura bakmayın dalmışım. Bugün çarpıştık da kendisiyle telefonlarımız karışmış . Yani sevgilisi falan değilim!"dedi bu sefer kendinden emince..
"Kusura bakmayın. Peki telefonu kendisine ne zaman vereceksiniz ?"
"Yarın sabahleyin kendisine vereceğim o zaman kendisini tekrar ararsanız görüşürsünüz." Kafamı salladım her ne kadar beni görmeyeceğini bilsem de
"Tamam teşekkürler ." Dedim ve ardından telefonu kapattım.
Veeeee... Bingoo.... Bu kız o kız. Bugün öğlen fotoğrafçıya gelen kızın sesi. Şaka maka Emre'nin bu kızla ne işi olur ki diye düşünürken Emre'nin evini aramaya karar verdim genelde ona ulaşamazsam orayı arardım. Telefonumun rehberinde Emre'nin ev telefonunun numarasını bulmaya koyuldum Deniz , Duru, Ece, Efe derken Emre Ev kişinin üstüne bastım ve kulağıma götürdüm.
"Alo?" dedim
"Alo, Dağıstan oğlum sen misin?" dedi Süreyya teyze - Emre'nin annesi-
"Evet teyze ben Emre'yi soracaktım da telefonuma cevap vermiyor. Müsaitse kendisi ile konuşabilir miyim ?"
" Tabi oğlum dur çağırayım." Dedi ve Emre'ye seslendi birkaç saniye sonra telefon el değiştirdi ve Emre konuşmaya başladı.
" Efendim abi hayırdır?"
"Oğlum telefonunu arıyorum bir kız açıyor asıl sana hayırdır?"
" He abi ben onu unutmuşum ya! Evet, bizim eski mahallede Cenklerin yanına gitmiştim. Dönüşte telefonuma bakarak yürüyordum yani çok dikkatli değildim, bir anda çarpıştık telefonlarımız yere düştü aynı renkte olduğu için telefonlarımız karışmış . Tabi fark etmedim. Yarım saat sonra beni aradı, tam eve girecektim telefonlarımız karışmış ne zaman alabilirim dedi annem beni yemeğe bekliyordu biliyorsun annemin bu konudaki titizliğini ben de yarın getiririm dedim yer belirledik yarın buluşunca vereceğim işte. Hem kimsenin telefonunu açmamasını söylemiştim niye açmış ki?"
"Ben 5 6 kere arayınca mecburen açmıştır. He bu arada yarın saat kaçta ve nerde buluşacağız?"
"Hmm olabilir. Saat 12 gibi buluşacağız. Kızlar yeni bir kafe keşfetmiş 'Limon Kafe' sana konumunu atarım. Başka bir isteğin yoksa annemin sesi geliyor beni çağırıyor sanırım. "
"Tamam o zaman yarın görüşürüz. Hadi iyi akşamlar. " dedim ve telefonu kapattım.
Yeni fark ettiğim müşteri bana dik dik bakıyordu sanırım uzun zamandır bekliyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Fotoğraf
أدب نسائيMutluluk kimine göre milyonlarca liraya sahip olmaktı ... Belki de bir dondurmayı altı yedi çocukla birlikte paylaşmaktı... Fakat mutluluğa bu kadar aç birisine mutluluğu bir zarfın içinde olan fotoğraf getirecekti. Belki de o fotoğraftaki insan...
