Unutulan Düşler

10 Yeter

sabah kalbimin ani sıkışması ile uyandım ağzımdan ani bir inilti çıktı. Sol göğüsümü tutarak yataktan kalktım ve mutafağa doğru gittim su şişesini kafama diktim ağrı az da olsa geçmişti. Arada sırada olurdu böyle alışmıştım. Doktora gitmem gerektiğini biliyordu ama gitmiyordum işte. Dün yaşadıklarım çok koymuştu bana. Kalbim sökülüyormuş gibi hissediyorum. Aklım çıkmaz sokağa girmişti ve o oradan çıkmak için yol arıyordu, geri geri gidemezdi çünkü arkasında hatırlamak istemediği geçmişi vardı. Gerçekten ama gerçekten çıkmazdaydım.

Kendimi direk banyoya attım. Sıcak bir duş aldım ve üzerime beyaz siyah çizgili bir tişört altımada tayt giydim.  Canım yemek yemek istemiyordu bende direk çantamı alarak evden çıktım. Apartmandan çıktım ve okula doğru yürüdüm. bu yürüdüğüm sokaklarda tek tük insan olurdu ama bugün yollar bomboştu. Okulun sokağına saptığımda yine o çeteyi gördüm ve aklıma dünki Baran'la yaşadıklarımız geldi aklıma. Nasıl hiç iğrenmeden farklı farklı kızlarla öpüşüyor ve ya daha fazlasını yapıyor aklımın almadığı bazı şeylerden biri. 

Sınıfa girdim bakışlar üzerimdeydi, yine ne oldu?  Yeter artık. Yasemin yanıma koşarak geldi

"Ne oldu biliyormusun?"

"yine ne olmuş"

"Can senden hoşlandığını Baran'a söylemiş ve Baran'ı artık peşinde dolaşmasın diye tehdit etmiş e Baran da kaş göz dalmış"dedi. Yok artık Can mı benden hoşlanıyor peki bunu neden Baran'a söyledi . Kapı açıldı ve içeri Baran  içeri girdi yanıma geldi ve yüzüme bakma gereği bile duymadı. Daha dün beraberdik neden böyle yapıyor. Tüm vücudumla beraber ona döndüm.

"Neden Can'ı dövdün."

"Neden dövmiyim" dedi umursamazca. Vericek cevabım yoktu neden dövmesinki.

"Sadece beni sevdiğini söylemiş dövmeni gerektiricek bir durum yok" Elinde oynadığı kalemi gürültüyle masaya düştü. O da bana tüm vücuduyla döndü aramızda çok az mesafe vardı.

"Evet bana seni sevdiğini söyledi ama olayları bilmediğin tarafı da var." Ne olabilirdiki.

"Sanki seni tehdit etti." dedim sesimde olabildiğince alay vardı

"Tehdit olsa umrumda olmaz. Sorgulama" dedi son kelimeye vurgu yapmıştı. Kapıdan Can içeri girdi. Gözleri bendeydi bende ona bakıyordum.  Ayaklandım  ve Can'ı kolundan tutup dışarı çıkardım. Kolundan tutup bahçeye çıkardım ve karşına geçtim.

"Derdin ne senin?" dedim ve ellerimi göğsümde birleştirdim.

"aşık olmak en büyük dert kızım." dedi sırıtarak.

"Neden Baran'a söyledin."

"Çünkü ikinizde birbirinizin peşinizden ayrılmıyorsunuz." Nefesimi bıkkınlıkla dışarı verdim. "Benimle çıkarmısın Dünya?" sorduğu soru karşısında gözlerim irice açıldı. Tamam bu soruyu bekliyordum ama şu an değil. Ne cevap verecektim. Can'ın gözlerinde olan ışığı söndürmek istemiyordum. Kalbimin sesini dinleyecek olsam direk HAYIR cevabını vereceğim için sustum.Kalbime güvenmiyordum çünkü kalbim kırıktı ve tamamen kendi kapılarını erkeklere kapatmıştı.

"Şimdi Can seni üzmek istemiyorum ama..." sözümü yarıda kesen Can olmuştu.

"E ne güzel işte benimle sevgili olursun."

"Olmaz Can olmaz sen çok iyi birisin ben seni mutlu edemem..." gerisini devam etiremedim çünkü ne desem boş ne desem yalan.

"Öyle söyleme Dünya ben sana baktıkça mutlu oluyorum."