Carry Me Home (B-Brave fanfiction)

Hoofdstuk 24

-Belle

Een grote glimlach verspreid zich over mijn gezicht als ik achter Cassius aan loop, onder een boog door waar grote lichtblauwe letters “Winterland Hoofddorp” zeggen.

‘Ben je hier ooit geweest?’ Vraagt Cassius.

‘Nog nooit.’ Antwoord ik. We lopen een groot gebouw in, het heeft wel iets weg van een noodgebouw. Maar van binnen is het alles behalve dat.

Er lopen super veel mensen rond. In het midden is een grote hal met kroonluchters en kerstversiering aan het plafon, links en rechts daarvan zijn overal kleine gezellig uitziende restaurantjes en winkeltjes. Overal staan kerstbomen, en door de speakers klinkt het nummer “Last Christmas” van Wham.

Even voel ik me precies alsof ik in Winterland ben beland.

Aan het einde van de hal zie ik een grote open plaats, waar je rechtdoor, links en rechts kan voor nog meer winkels.

‘Dus Winterland is eigenlijk Winkelland.’ Zeg ik lachend tegen Cassius. Hij glimlacht terug terwijl we door de hal naar de open plaats beginnen te lopen. Ik kijk bewonderend om me heen naar alle winkels en restaurants.

‘Het valt wel mee, er zijn ook leuke eettentjes en kroegen. Maar we gaan niet winkelen vandaag hoor.’

Ik dacht al, waarom zou ik me anders warm aan moeten kleden?

‘Wat gaan we dan doen?’ Vraag ik nieuwsgierig.

‘Verrassing.’ Antwoord Cassius. Hij pakt mijn hand vast, en vlecht onze vingers samen. Ik kijk even opzij naar hem en bloos. Het voelt goed om zo met Cassius te lopen. Het voelt alsof zijn hand gemaakt is voor de mijne…

In het midden van de open plaats staat een enorme kerstboom, versiert met kerstballen, slingers natuurlijk een grote piek in de vorm van een ster.

We lopen om de kerstboom heen, een nieuwe hal in rechtdoor. Aan het einde van de hal is een soort van glazen wand. Ik probeer er doorheen te kijken, maar er lopen zoveel mensen dat ik het amper kan zien.

Cassius en ik slenteren door de hal en bekijken wat etalages, voordat we aankomen bij de glazen wand.

Meteen weet ik wat we gaan doen: Schaatsen.

‘Meestal gaat hij pas open in begin December, maar de kou valt vroeg dit jaar.’ Zegt Cassius met een grijns als hij mijn enthousiaste gezicht ziet.

Cassius heeft gelijk, het is pas begin November en het sneeuwt al. Normaal zou het nu nog smerig herfstweer moeten zijn.

Cassius duwt de deur van de glazen wand open, en we lopen naar buiten. Voor me staat een enorme outdoor ijsbaan. We lopen naar een gebouwtje links van de ijsbaan, waar grote kasten met schaatsen in staan. We lopen naar de balie, en huren twee paar schaatsen.

We gaan naast elkaar op een houten bank zitten, en trekken de schaatsen aan. Cassius heeft ijshockeyschaatsen, ik kunstschaatsen.

‘Ik kan helemaal niet goed schaatsen hoor.’ Zeg ik met een lach als ik opsta en bijna mijn evenwicht verlies.

‘Ik ook niet, dus dat wordt lachen.’ Zegt Cassius met een grijns. Als we het gebouwtje uit lopen en naar de ijsbaan wankelen begint het nummer “Santa Claus Is Comming To Town” te spelen.

Cassius pakt mijn hand, en we stappen samen het ijs op. Meteen bij de eerste bewegingen val ik achterover keihard op mijn billen. Cassius schiet in de lach en helpt me weer overeind, ik heb een enorm rode kop.

‘Dat was gênant.’ Zeg ik dan en giechel zachtjes.

‘Gaat het een beetje met je billen?’ Vraagt hij pesterig. Ik steek mijn tong naar hem uit, en probeer weer vooruit te komen.