Carry Me Home (B-Brave fanfiction)

Hoofdstuk 42

Aaaand I'm back.

Vakantie was kut.

Enjoy hoofdstuk 42!

Xxx Julia

-----------------------------------------

-Samuel

Ik trek mijn weekendtas van Floor haar schoot af en help haar dan van de achterbank. Ze pakt ook haar tas, en ik vlecht onze vingers samen. Floor glimlacht even kort naar me voordat we achter de rest aan de vertrekhal in haasten. We rennen naar de bagagedropoff, die je tegenwoordig helemaal zelf kan bedienen.

Ik gooi mijn tas op de band, en scan de barcode van de ticket die ik op mijn telefoon heb. Ik krijg een label wat ik aan mijn tas hang, en daarna gaat het gaas dicht. Mijn tas wordt naar achter gegooid en verdwijnt. Inmiddels hebben de meiden dit ook gedaan met hun tas. Dioni en Kaj doen het ook snel, en volgen me dan naar de douane. Zonder veel met elkaar te praten gaan we er doorheen, de handtassen van de meiden worden gecontroleerd en we moeten door de metaalscanner lopen.

Als we erdoor zijn haasten we ons naar het overzicht bord.

‘Welke gate?’ Vraagt Cassius gespannen. Belle haar ogen vliegen over het bord, en een paar seconde later roept ze uit:

‘Gate zeven!’

We kijk om ons heen, en Jai spot een ‘G7’ bord. Hij begint te rennen, en wij rennen achter hem aan. We haasten ons brede, lange gangen door, roltrappen op en langs allerlei winkeltjes.

Als we aankomen bij Gate zeven ben ik kapot. Iedereen is al bijna ingestapt, maar wij komen aanrennen.

‘Wacht!’ Roept Cassius dan. Hij staat in één klap stil.

‘Wát?!’ Roept Belle luid naar hem. Ik schrik van het volume van haar stem, dat ben ik niet gewend bij altijd lieve Belle.

‘Wat nou als we ze tegenkomen in het vliegtuig?’ Vraagt Cassius.

Fuck. Daar hebben we niet eens aan gedacht! Een onbehagelijk gevoel bekruipt me, en het liefst wil ik rechtsomkeert maken en wegrennen.

‘Als Camilo reist, reist hij businessclass.’ Antwoord Belle. Dan kijkt ze naar Kaj. ‘En voor zover ik weet hebben we niet zulke tickets?’

‘Nee, gewone tickets.’ Zegt Kaj snel. ‘En nu gaan we instappen voordat we niet meer mogen.’

We lopen snel door de gate naar het einde, waar nu inmiddels niemand meer staat. We duwen onze telefoons bijna in het gezicht van de vrouw, die snel de barcodes checkt. Daarna geven we allemaal ons paspoort die we thuis ook nog even mee hebben genomen.

De vrouw heeft ons nog amper een fijne vlucht gewenst als we het vliegtuig in lopen. Belle en Floor zijn verrassend kalm als ze naar de vierpersoons-stoelenrij lopen. Cassius gaat aan het ene gangpad zitten, daarnaast Belle, dan ik, en dan Floor.

‘Ik heb dat zakmes gewoon door de douane gekregen.’ Fluistert Belle tegen Cassius als we zitten. Voor het eerst sinds de afgelopen achtenveertig uur zie ik Cassius hardop lachen.

-Floor

‘Goedemiddag en welkom bij KLM Airlines. We vliegen vandaag van Amsterdam Schiphol Airport naar Orly Airport Frankrijk, de vlucht zal ongeveer één uur en vijftien minuten bedragen. Ik ben Martijn Vermeulen en ik ben vandaag uw gezagvoerder. Gaat U rustig zitten en bergt U uw bagage op in de opbergvakken boven U, we gaan opstijgen over ongeveer vijf minuten.’