Achtergesteld

Hoofdstuk 4

"Je.. Je gelooft toch niet dat ik dit heb geschreven toch?" Stottert hij
Een zucht verlaat mijn mond.
"Benjamin.. Het is echt niet erg"
"Jawel dat is het wel! Maar ik weet al wie achter dit berichtje zit." Zegt hij
"Wie dan ?"
"Ouissal.."
"Ouissal?" Vraag ik verbaasd
"Ik en Ouissal hadden zeg maar ehm.." Hij komt niet uit zijn woorden dus help ik hem maar. "Een relatie" val ik hem in de rede. Hij knikt hevig.
"Oke, maar waarom zou ze mij zoiets aandoen?"
"Ze is jaloers." Zegt Benjamin vastbesloten.
"Jaloers ? Op mij zeker? Laat me niet lachen Benjamin."
"Waarom reageer je zo? Elk meisje is jaloers op jou."

Elk meisje is jaloers op jou

"Op mij? Hoezo?" Vraag ik verbaasd
"Omdat je.. prachtig bent en stoer en leuk en lief. Alleen zie je dat niet in.." Fluistert hij verlegen.
"Benjamin, dat..."
"Als je nu gaat zeggen dat het niet waar is. Het is waar. Accepteer het.
Ik weet niet waar je onzekerheid vandaan haalt, maar accepteer het gewoon" valt hij me in de rede.
Helaas vallen er tranen naar beneden
2 armen voel ik om me heen en ik pak Benjamin om zijn middel. Ik leg mijn hoofd op zijn borstkas en zo blijven we even staan. "Sabrina onthoud aub, dat ik je nooit, maar dan ook nooit in je rug zal steken! Ik blijf altijd bij je" zegt Benjamin rustig.
"Dankjewel Ben. Ik ben je voor eeuwig dankbaar"
We staren elkaar aan en ik geef Benjamin snel een kus op zijn wang.
"Ik ga er vandoor, doei ben"
"Doei schatje"
Ik lach hardop, wat een gekke gozer is het ook.

Benjamins denk perspectief

Ik hou zo veel van haar, ik zie haar als me zusje nichtje alles. Ik wil d'r blij zien. Als ik Ouissal tegen kom he! Ik ben nog niet klaar met haar. Niemand mag Sabrina pijn doen!

Sabrina's perspectief

Thuis aangekomen zie ik dat mijn familie thuis is.
"Wat deed jij buiten eh miskraam?" Schreeuwt mijn moeder.
"Ehm het is pas 5 uur?
Mijn zus Farah komt aangelopen samen met die heks van een Khaola.
"Ey sla geen hoge toon aan tegen je moeder ben je gek?" Gilt Khaola.
Ik ga weg hier want ik weet wat deze gekken hier toe in staat zijn. Ik pak snel me tas en ren als het ware de deur uit.
Ik zie Khaola en Fadoua achter me aanrennen. In de tuin geven ze me stootjes en knietjes. Ik schreeuw het uit, ik heb zoveel pijn. Ik bloed.
Langzaam zie ik zwart voor me ogen..

Perspectief Marouane

En zo zie ik alles gebeuren.
Hoe haar zussen Sabrina kapot slaan.
Ik begin te trillen en tranen verlaten me ogen. Uit zelfreflectie sprint ik als het ware naar Sabrina.
"LAAT HAAR MET RUST ZIJN JULLIE GEK GEWORDEN??" Schreeuw ik uit.
De 2 duivels van haar zussen of wie het ook mag zijn kijken me geschrokken aan.
"JULLIE SLAAN JULLIE ZUSJE IN ELKAAR ZIJN JULLIE DAN NIET BANG VOOR ALLAH SWT?" Gil ik verder.
Snel bel ik een ambulance en help Sabrina met opstaan.
"Het komt wel goed schat maak je geen zorgen ik ben bij je, ik blijf bij je." Zeg ik haar geruststellend. Ze Doet haar ogen even open, gunt me een klein glimlachje maar daarna sluit ze haar ogen weer. Haar lichaam voelt slap aan. "Sabrina, nee. Waag het niet Sabrina" huil ik. Ondertussen komen er een paar mensen bij staan en de 2 heksen die dit haar hebben aangedaan zijn allang weg gerend. De ambulance is al gearriveerd en ze doen Sabrina op een brancard. Ik stap ondertussen in en begin weer te huilen.
"Ey jochie het komt wel goed, we zullen ons best doen" zegt een aardige Ambulance broeder. Aangekomen bij het ziekenhuis ren ik met Sabrina mee.

Dit x een korte deel om het spannend te maken!
Xxx ❤️