Bir Üniversiteli Hikayesi (Bir liseli hikayesi devamıdır)

10

(Hikayeye devam etmeye karar verdim)

3 Ay sonra...

Alarmın sesi odada yankılanırken kulaklarımı kapatıp yüzümü buruşturdum.

"Hadi ama ciddi misin? Uzun zamandır raporum vardı bugün de gitmesem olmaz mı?"

"Olmaz."
Kapıya yaslanmış duran teyzemi gördüm.

"Teyzem! Günaydın"

Deyip teyzemin boynuna sarıldım.

"Günaydın fıstık."
Dedi ve gülümsedi.

"Ben giyineyim."

Dedim. Bir süre sonra giyinip aşağıya indim.

"Ben çıkıyorum!"

"İlaçlarını içtin mi?"

"Okulda içerim."

"Unutma."

Saçmalamayın tabi ki bağırarak konuşmuyorduk.

Evden çıkıp gelen servise bindim.

"Defne."

Aynen herkesin ağzında ismim vardı.

"Ne oluyor?"

Diye sorduğumda mine yanıma gelip kafama dokundu.

"Saçların yok."

"Mine hatırlatırım ben kanserim."

"Haklısın üzgünüm."

Dedi ve herkes yerine geçti. Okula geldiğimiz de servisten en son inen ben oldum.

"Defne!"
Karşıdan kollarını açmış koşarak gelen yağmuru gördüm.

Hayvan gibi sarıldı ve tabi ki ikimizde yeri öptük.

"Aşkım çok özlemişim."

"Bende özledim kanka ama şuan kaburgalarımı kırdın."

Yerden kalkıp üstümüzü düzelttik.

"Defne."

Teoman yürü git ya.

"İyi misin?"
Diye sordu.

"Siktir git!"
Ben küfür mü ettim?

"Anlamadım?"

"Diyorum ki çok gereksizsin."

"Defne..."

"Teoman bak beni sevmiyorsun. Aklında başka biri varken süreli ümit verdin bana. Gerçekten yeter. Yaklaşma bana!"
(Reel deki şeyi yazdım skskjsmsms)

"Defne."

İsmimi öğreniyorlar kendileri.

"Mert."

Deyip koşarak Mert'e sarıldım.

"Özledim."

Diyen Mert'e

"İyi ki varsın."

Diye cevap verdim.

Devam etmek istedim. Hikayeyi çok sevenler vardı. 💕