Bir Üniversiteli Hikayesi (Bir liseli hikayesi devamıdır)

2

Bir süre sonra bir bayan bir hoca içeri girdi. Tüm sınıfla birlikte biz de ayağı kalktık.

"Oturun çocuklar"

dedikten sonra oturduk. Kitabını masaya bırakıp üstünü düzelttikten sonra şöyle dedi:

"Ben Seda Yavuz. Matematik öğretmeninizim. Uslu durursanız çok iyi anlaşırız. Fakat uslu durmazsanız korkulu rüyanız olurum."

dedikten sonra gözlerini kısıp sınıfa baktı. Gözleri benim üzerim de durunca beni göstererek:

"Sen sarışın olan"

Ayağı kalkıp:

"Efendim Hocam"

dedim.

"İsmin ne ?"

"Defne Öztürk"

"Bize biraz kendinden bahset."

"Ben Defne."

deyip kaldım. Annem ve babamı anlatamam ki.

"Annen ve baban ne iş yapıyor"

diye sorduğunda başımı öne eyip cevap vermedim.

"Defne sana diyorum kızım"

"Öldüler"

dedim kısık çıkmış olmalı ki şöyle dedi:

"Biraz daha sesli söyler misin?"

"Öldüler"

diye kükredim. Tüm sınıf bana bakıyordu.

"Şey ben özür dilerim"

diye yanıma geldi hoca. Elini omzuma koyup:

"Benimkiler de senin yaşındayken ölmüştü"

dedi. Biraz olsun o hocaya güven duydum. Kaderlerimiz aynı gibiydi.

.........

Zil çaldıktan sonra sınıftan çıkıp bahçeye gittim. Egemen arkamdan geliyordu.

"Defne! Bekle."

Diye bağırıyordu. Aniden durunca bana çarptı.

"Efendim?"

"Hey güzellik!!"

bu sesin geldiği yere baktığımda çok tatlı çocukların bana seslendiğini anladım.

"Bana mı dediniz ?"

"Evet gelsene bi"

peki şeklinde başımı salladıktan sonra yanlarına gittim.

"Efendim?"

"İsmin ne?"

"Defne"

"Yeni Misin?"

"Evet"

"Bende Enes"

dedi ve elini uzattı. Bende tokalaşmak için elini tuttuğumda kendine doğru çekti.

"Numaranı versene?"

"Neden?"

"Takılırız iyi bir kıza benziyorsun."

"Peki"

dedim ve bir kağıda numaramı yazıp Enes denen çocuğa verdim.

Slmslmslm geç yazıyorum üzgünüm. Sınavlar olduğu için boş vakit bulamamıştım.