Her Yer Sen!

Kurgu Kesitleri (başlangıç)

Şöyle birşey yapmaya karar verdim,
Böyle ara ara farklı kesitler atmak istiyorum isteyen bunları hikayelerinde kullanabilirler, istedikleri gibi değiştirebilirler.

Peki bu bölümleri nasıl ayırt edeceğiz?
Bunlar bir başlık adı altında toplanacak.
'Kurgu kesitleri'
Olacak.
1,2,3 diyerek gidecek.

İyi okumalar...

Seni, vicdanın affetsin...

Gözlerine baktım, sürekli benden kaçırdığı gözlerine...

Artık aşkı bulamıyordum, boş biryerdi artık orası. Ama yine bir umut aradım yüreğinde.

"Beni bırakma, bunu istemiyorum."
Dedim ağlamaktan elak olmuş gözlerimle.

" isteyeceksin, ikimizin iyiliği için en iyisi bu."
Konuşurken gözlerimin içine zorda olsa bakmayı başarmıştı, ama dayanamadı.
Bu ayrılığı o da istemiyordu.

"Hayır iyisi bu değil, beni seviyorsun."
Dememle yüzünde alaycı bir gülümseme oluştu, rol yapıyordu onu kendimden bile daha iyi tanıyordum.

"Sevdiğimi sanıyorsan çok yanılıyorsun, sen kimsin?"
Demesiyle içimi parçaladı, bu....bu o kadar aşağılayıcıydı ki beni o anda yerle bir etti ama o bunun farkında değildi.

"Ben.....benmi?"
Derken kuruyan gözlerimden sicim gibi 2 yaş düştü yanaklarıma.

"Evet sen busun işte, güçsüz zayıf birisin, seni ben kullandıysam herkes kullanacak alış."

Dediği an kendime hakim olamayıp bir tokat savurdum yüzüne ama onun yüzünden daha çok benim kalbim acıdı,
Sonra üstüne pişmanlık çöktü bana böyle demeye hakkı yoktu, ona bu hakkı vermemeliydim.

"Ben senin ne olduğu belirsiz sürtüklerinden biri değilim tamammı, ben evrim'im. Belki zayıfım belki güçsüzüm ama bir gecelik kız değilim."

Biraz durup sinirimi yatıştırmaya çalıştım, alaycı yüzünün üstünden kaç dakika geçtiğini kestiremesemde, yerine gelen ifadesi çok hoşuma gitti, şaşkınlık ve birazda vicdan azabı.

"Ben seni severek büyük hata ettiysem sende beni yanlış tanıyıp yargılayarak hata ettin, sana söyleyeceğim birşey yok çünkü deymezsin bile. Seni vicdanın affetsin."