Let Me Love You. Ft Samuel Leijten and Loïs Wattimena

10

Pov Nour

12:00

We lopen met zn allen het vliegveld op en aangezien we allemaal in hetzelfde vliegtuig zitten, kunnen we samen naar de gate lopen. Kaj en Zoë lopen hand in hand, maar Samuel en ik zijn nog niet zo ver in onze band.
#Rijmt. Ik weet eigenlijk dat we niks hebben, maar toch lijkt het van wel wat ik best frustrerend vind.

Als we het vliegtuig instappen zoeken we onze plekken en ik ga aan de raamkant zitten. Samuel komt naast me zitten nadat hij onze handbagages boven ons heeft gelegd.

Als we gaan opstijgen voel ik iemand achter tegen mijn stoel aanschoppen. Ik kijk achterom en zie een klein jochie rond de 7/8 jaar. "Wil je dat niet meer doen?" Vraag ik zacht omdat Samuel ligt te slapen. "Oke mevrouw." Antwoord hij lief. Zo, dat is ook geregeld.

Ik plug mijn oortjes in mijn telefoon en stop ze in mijn oren. Net toen ik in slaap zou vallen, voel ik weer geschop tegen mijn stoel. Ik zucht hard waardoor Samuel wakker wordt. "Shit, sorry. Dr zit hierachter een klein jochie die de hele tijd tegen mijn stoel schopt." Mompel ik. "Maakt niet uit, maar moet ik het met hem afhandelen?" Vraagt hij lachend. "Laat dat maar aan mij over."

En nu zijn onze lippen nog maar een paar centimeter van elkaar verwijderd. We komen steeds dichterbij en...

"GODVERDOMME STOP NU ANDERS HAK IK DIE VOETEN VAN JE ERAF EN VOER ZE AAN DE EERSTE BESTE KOEIEN DIE IK TEGENKOM!" Schreeuw ik geïrriteerd naar dat jongetje die weer eens tegen mijn stoel aanschopt. "MAMIEEE HOORDE JE DAAT?" Schreeuwt hij tegen de vrouw naast hem en begint spontaan te huilen wat DUIDELIJK nep is.

"Jongedame, wat voor taalgebruik is dat nou? Mijn kind voelt zich nu echt bedreigd hoor. Ik vind dit niet kunnen." Zegt ze tegen mij met een naar-beneden-halende-blik. "Sorry hoor, maar uw 'kind' schopt de HELE tijd tegen mijn stoel aan. Ik heb hem talloze keren gevraagd of hij wilde stoppen, waar hij ook mee akkoord ging. Maar zijn gedrag doet het tegengestelde van wat hij heeft gezegd. En hoe weet u wat uw kind voelt? Wat ik zei was gewoon iets figuurlijks. Ik weet niet wat uw IQ is, maar de mensen waar ik mee omga weten wat figuurlijk en letterlijk is."

Ik draai me om en kijk naar Samuel die me met open mond aankijkt. "Wat?" Vraag ik hem alsof er niks gebeurd is. "Dat kan ik beter aan jou vragen." Zegt hij lachend.
"Er moesten gewoon een paar mensen op hun plek worden gezet." Zeg ik schouder ophalend. Hij kijkt hoofdschuddend en lachend weg.

Nadat gedoe heb ik echt geen slaap meer dus ik sluit mijn ogen maar. Ik voel wat bewegen naast me en dan voel ik dat Sam dichter tegen mij aan is komen zitten.

"I'll stop time for you. The second you say you like me too. I just wanna give you the love that you missin' baby just to wake up with you. We'll be everything I need and this could be so perfect. Tell me what you want to do. 'Cause I know I can treat you better, then he can. And any girl like you deserves a gentleman." Hoor ik hem zachtjes in mijn oor zingen.

#ShawnIsBae

Ik open mijn ogen nog niet om van dit moment te genieten.

"Give me a sign, take my hand we'll be fine. I promise I won't let you down. Just know that you don't have to this alone. Promise I never let you down."

Ik open langzaam mijn ogen en pak zijn hand vast. "Pinky promise?" Vraag ik zacht terwijl ik mijn pink uitsteek. "Pinky promise." Zegt hij vastbesloten terwijl hij zijn pink met de mijne verstrengeld.

Als we zijn geland lopen we samen met Zoë en Kaj het vliegtuig uit en dat terwijl ik nog aan het struggelen ben met mijn oortjes loop ik tegen iemand op. Terwijl ik opkijk begin ik me al te verontschuldigen, ik wil niet meer ruzie hebben dan dat ik nu al heb. "Het spijt me ik zag u, NEE JIJ MOET SORRY ZEGGEN STOELJONGEN!" roep ik boos als ik zie dat het de stoelschopper was. "Neeeeee jij bent ouder, dus jij moet het doeeennn." Schreeuwt hij zeurend. "Dit heeft niks met leeftijd te maken. Dit heeft te maken met de respect die je moet geven aan anderen om je heen. Als het mensen zijn die ouder dan je zijn is het al helemáál onbeschoft als je ze geen respect toont." "Ben je een piescholoog ofzo?" "Je bedoeld zeker een psycholoog? Ugh, dat ik nog hier met een klein jochie zit te discussiëren die nog niet eens psycholoog goed kan zeggen." Zeg ik oogrollend en loop naar de rest.

Als ik bij hun aankom zie ik hen bijna huilen van het lachen. "AHAHAH JE LEEK WEL EEN MOEDER DIE EEN HELE UITLEG GAF AAN HAAR KIND OVER WAAROM EEN LOLLY SLECHT VOOR JE TANDEN IS. HAHAHAH"

"Ha. Ha. Ha." Lach ik sarcastisch. "Ik irriteerde me gewoon aan die jongen, dus ik dacht: Dit is je kans Nour, zet die jongen nog voor 1 keer op zijn plek. Je gaat hem toch nooit meer zien.
Vertel ik met een vuist in de lucht zovan: I'm proud of myself😂.

We lopen naar zo een kofferband achtig iets en wachten tot onze koffers komen. Mijne is mintgroen *my fav color!* dus valt snel op. Na lang gewacht te hebben komt die van mij, maar die van Samuel nog niet. Ik zie aan hem dat hij ongduldig begint te worden en sprint snel naar de receptie.

"IK WACHT AL EEN HALF UUR OP MIJN KOFFER! WAARR IS DIE?" "Meneer uw koffer kan er elk mo-" "WAAR IS DIE DAN EH?" Ik loop naar hem toe, duw hem een stukje naar achteren en begin rustig met de man te praten. Na een korte 5 minuten komt er iemand met de koffer van Samuel aan.

Samuel kijkt me dankbaar en ongelovig aan. "Huh? Hoe deed je dat?" Vraagt hij. "Als je nou naar me had geluisterd toen ik tegen de stoelschopper praatte, weetje dat je respect moet hebben tegenover anderen. Wat jij deed was niet echt héél respectvol. Ik heb gewoon rustig de situatie uitgelegd en het is geregeld. Always have patience."

1058 woorden❤

Ik ben echt knock out 😴