Second love

H36: Verassing

Edward P.O.V.

Ik kan het niet geloven! Ze was nog binnen! Dat kan niet!

Ik moet daar nu naar binnen, want misschien leeft ze nog of is desnoods haar lichaam daar nog.

Ik ren richting het brandende gebouw en hoor Alice en Emmett mijn naam schreeuwen. Ik ren richting het lint, dat zojuist is gespannen. Voor ik het weet word ik bij mijn armen gegrepen en kan niet meer verder.

"Edward niet doen! Anders word dit ook jouw dood!"

"BEELLAAA!" Schreeuw ik richting het gebouw. Ik probeer me los te rukken, maar Emmett en Alice hebben me te stevig vast.

"BELLLAAA!" Schreeuw ik nogmaals, in de hoop dat ze me hoort.

Inmiddels is het gebouw in vlammen opgegaan en is het enige wat er nog staat een paar zwarte palen. Grote wolken zwarte rook vullen de lucht en de warmte van het vuur in van veraf nog te horen.

De tranen stromen over mijn wangen en vallen vanaf mijn kin op de grond.

"BEELLAA!" Schreeuw/huil ik nogmaals. Ik voel mijn benen zwak worden en ik zak door mijn knieën door. Ik beland op de grond en begin weer te huilen in mijn handen.

Mijn handen zijn nat, de tranen lopen over mijn wangen en door mijn neus.

Het idee dat de liefde van mijn leven dood is onbeschrijfelijk. Dat ze daarbinnen haar laatste minuten had door moeten brengen.

Het is allemaal mijn schuld. Als we nou eerder waren geweest, dan was ze er nu nog geweest. Had ik haar nu nog vastkunnen houden en had ik nu nog de liefde met haar kunnen bedreven. Ik zag onze toekomst al helemaal voor me. Een huis, kinderen en natuurlijk een beeldschone vrouw, die eenn ring droeg die bewees dat zij van mij was en van niemand anders.

Onbekend P.O.V.

Ik zie enorme rookwolken van het industrieterrein komen. Ik ren met volle vaart richting heb brandende gebouw, in de hoop dat er niemand gewond is.  Binnen de kortste keren ben ik bij het brandende gebouw en zie dan dat bijna alles in vlammen is opgegaan. Ik sta aan de achterkant van het gebouw en hoor de brandweer al aankomen. De politie heeft alles al afgezet en de ambulance zijn al aan het vol stromen.

"HEELLP!" Hoor ik iemand schreeuwen. Ik concentreet me op de vrouwelijke stem.

Ik bedenk me geen moment en ren richting het kleine bijgebouw een raam in. Ik kom in een kamer gevuld met zwarte rook. Ik probeer, in zoverre het lukt, de kamer door te zoeken naar de persoon, maar ik kan de persoon niet vinden.

Ik hoor, volgensmij een meisje, snel ademen en voor ik het weet hoor ik haar niet meer ademen. Ik ren de zwarte kamer uit, door een deur in te schoppen en kom op een gang die aan het einde volledig in de brand staat. Ik trap de eerste beste deur in en zie in de kamer een lichaam liggen. Ik pak het lichaam op en ren de brandende kamer uit. De vlammen vullen de gang. Ik ben omringt door vlammen en de enige keuze is springen. Ik spring over de vlammen richting eht raam. Ik spring in het raam uit en ren van het laaiende gebouw weg met het meisje in mijn hand.

Ik kijk naar het meisje in mijn armen en zie dan dat het Bella is. Ze ziet er bleek uit en het zweet druipt van haar gezicht. Haar haren zitten in de klit en haar lippen zijn paars.

"JAASPPEER!" Hoor ik Alice schreeuwen. Ik kijk naar haar richting en we staren in elkaars ogen. Ik kijk gauw weg, want Bella gaat momenteel voor.

Ik loop langs het gebouw om haar naar één van de ambulances te brengen. Ik ga onder het lint door en ren naar de eerste beste ambulance toe.

Voor ik het weet komt Edward op me afgerend en wil Bella van me overnemen. Ik duw hem weg en leg Bella in één van de ambulances. Ik strijk nog over haar hand en verlaat dan de ambulance. Ondertussen hoor ik Edward bekvechten met het ambulance-personeel, in de hoop dat hij mee mag.

Ik loop naar de rest van de 'familie' toe. Emmett loopt naar me toe en geeft me een bro-hug.

"Ik moet eerlijk toegeven ik heb je gemist gast!" Ik grinniken en kijk dan naar Alice die achter Emmett staat. Ik kan het niet laten om haar te omhelzen. Ik loop naar haar toe en neem haar in mijn armen. Ze knuffelt me terug en ik geef haar een kus op haar voorhoofd.

"Sorry, dat ik weg was lief, en dat ik verkeerde dingen achter je rug om deed. Ik kon het niet aanzien dat je mt die weerwolf zoende. Ik kon voelen dat je niks voor hem voelde, maar ik kon het niet uitstaan en moest gaan om alles te laten bezinken. Ik heb je gemist echt! Sorry dat ik je zolang heb laten wachten. Ik hoop dat je me vergeet" Ze laat los en kijkt me aan.

"Het spijt mij ook en ik aanvaar je excuses. Ik had die weerwolf niet moeten zoenen. Ik was boos en voor ik het wist waren we aan het zoenen. Toen jij kwam had ik zoveel spijt. Ik wist gewoon dat je me nooit meer zou vergeven. Totdat ik opeens een visioen je had dat je terugkwam en het is uitgekomen ook. Ik heb jouw ook gemist! Oh en die weerwolf kon voor geen meter zoenen!" Ik grinnik en omhels haar nog een keer.

"Jo lovebirds laten we maar gaan! We hebben hier niks meer te zoeken!" Ik knik en pak Alice hand. Als we het terrein af zijn rennen we zo snel mogelijk weer naar huis.

Als we thuis zijn gaan Alice en ik gelijk naar onze kamer. Alice gaat liggen op het bed en ik ga boven haar hangen. Ik ga met mijn hand door haar haar en geef haar een kus. Ze glimlacht en ik glimlach terug. Ik voel mezelf hard worden en Alice kijkt me aan met haar geweldige ogen waardoor ik nog harder word. Ik ga van haar af en trek mijn t-shirt over mijn hoofd. Alice doet alleen de eerste knoopjes van haar blouse open, waardoor ik een stuk van haar inkijk zie. Ik trek mijn broek uit en Alice trekt haar rokje naar beneden. Ik heb dit zooo gemist.

"FAMILIEVERGADERING NU!" Schreeuwt Emmett.

"KAN HET NIET WAT LATER?!" Schreeuw ik terug. We waren net zo lekker bezig.

"Hoezo?! Kijk je weer porno?!" Schreeuwt Emmett terug. Emmett schiet in de lach en ik zie dat Alice haar lach probeert in te houden.

Ik negeer het en trek mijn broek en t-shirt weer aan.

Wat een sukkel is het toch! Ik wed dat hij zelf ook porno kijkt!

Alice en ik lopen naar beneden. Als we eenmaal zitten aan de eettafel voel ik dat Emmetts ineens heel nerveus word.

Inmiddels is iedereen in de zitkamer, behalve Carlisle en Edward. Edward is zeker nog bij Bella in het ziekenhuis, maar waar Carlisle is?

"Waar is Carlisle?" Vraag ik aan in het algemeen.

"Inderdaad waar is hij?" Vraagt Esme bezorgt.

"Daar wil ik het dus met jullie over hebben..." Zegt Emmett terwijl hij naar zijn ingevouwen handen op tafel kijkt. Ik voel een vlaag verdriet, angst en boosheid van Emmett vandaan komen. Dit kan niks goeds betekenen!

Even een ode aan Jasper, want Jasper is back in town! Weer een blije Alice en Jasper, maar Emmett daarintegen...

Eindelijk kan ik weer uploaden! Ik heb weer wifi en tijd om te schrijven. Ik zat namelijk vlak bij de duitse grens en mijn 3G werd gerekent via Duits tarief😬

Trouwens als jullie aanraders hebben, of boeken van jezelf die ik moet lezen/checken?! Kom maar door!

Dus vergeet niet te stemmen🌟, te reageren💬, te volgen 👥en mijn verhaal in je leeslijst te zetten📝!

Xoxo Illy❤️