Second love

H47: Bijzonder pakketje

Edward P.O.V.

Ik start haar laptop op en pak het kleed van de grond. Als ik Netflix ervoor het gezet en The Get Down aanzet, komt Bella binnen gewandeld in haar pyjama. Ze ziet er altijd zo schattig en lief uit als ze in haar hemdje, zonder bh, en haar pyjama broek met badeendjes erop binnenloopt.

"Hey" zegt ze zachtjes. Ze loopt naar me toe en gaat op mijn schoot zitten. Ik sla mijn armen om haar middel en leg mijn hoofd op haar schouder. Ik trek mijn neus op en de aardbeien geur komt mijn neus binnen. Ik kus haar schouder en zeg ''hoe was je werk?" Ze trekt haar hoofd terug en haalt haar schouders op. Ongesteld? Oh nee dat kan niet want ze is zwanger. Misschien bijwerkingen van haar zwangerschap?

Ze klimt van mijn schoot af en gaat naast me op het bed liggen. Ik start de serie op en sla mijn arm om haar schouder. Ik kus haar schouder en leg mijn hoofd op haar warme schouder.

Ik ga met mijn hand op en neer over haar warme zachte bovenarm en geef haar een kusje op haar schouder. Ze doet niks, zegt niks of schuift niet dichter tegen me aan.

''Ik heb je gemist" fluister ik in haar oor. Ze negeert me en kijkt gewoon verder. Normaal had ik gesnapt als ze ongesteld was, maar dat kan nu niet omdat ze zwanger is. Ik ga toch nog maar eens op Googlen over die zwangerschapsbijwerkingen.

✨✨✨✨

Bella is nu zeker tien minuten naar het beeld aan het staren. Ik heb haar al meerder keren een kus gegeven op haar schouder en wang of fluister in haar oor dat ik van haar hou, maar ze reageert niet. Het enige wat ze doet is wazig staren naar het scherm van de serie. Iets in me verteld dat haar iets goed dwars zit. Ze zou me anders nooit zo negeren en niks terugdoen, zelfs niet als ze ongesteld is.

Ik pak de laptop en klap hem dicht. Ze schrikt als de laptop dichtklapt en kijkt me bang aan. Als we elkaar aankijken zie ik pas hoe bang en verdrietig ze is.

Ik zet mijn hand naast haar heup en ga voor haar hangen, zodat ze mij aankijkt. Onze voorhoofden raken elkaar bijna aan en ik kan haar adem in mijn gezicht voelen.

"Wat is er babe?" fluister ik.

Ennn op dat moment ging het mis. Haar ogen worden waterig en de eerste tranen vallen. Ik ga voor haar zitten en haal haar haar naar achter. Ze kijkt weer naar beneden en veegt haar tranen weg.

Ik vindt het verschrikkelijk om haar zo te zien. Mijn meisje dat huilt om iets. Dan moet het wel iets serieus zijn. Ik wil niet dat ze huilt, dat doet me zo veel pijn.

"Babe, praat met me. Ik maak me zorgen." Ik kus haar tranen weg en duw met mijn wijsvinger haar hoofd iets omhoog.

"Edward, ik weet het niet..." fluistert ze. Ik kijk in haar waterige bruine ogen en zie verdriet.

"Wat weet je niet...?" vraag ik aan haar, terwijl ik met mijn hand door haar haar heen ga.

"Wie de vader is van het kindje dat in mij groeit. Ik wil niet dat mijn kindje opgroeit zonder vader-" ''-maar ik kan de vader zijn van jouw kindje, ons kindje.'' onderbreek ik haar.

"Edward ik weet dat jij het liefst hebt dat het kindje van jouw is. Stel het kindje is niet van jouw, dan groeit het op zonder biologische vader. Ik wil niet dat ik mijn kind later moet vertellen dat jij niet zijn echte vader bent babe..." Daar heeft ze een punt. Ik wil het liefst dat ze zwanger is van mij. Dat het kindje van ons is. Maar als dat niet het geval is zal ik Bella steunen en haar helpen, want een alleen staande moeder zijn lijkt me enorm moeilijk.

"Babe, ik zal er altijd voor je zijn. Het komt wel goed, ookal is het kindje misschien niet mijn kindje. Ik zal altijd van je houden en je steunen." Ik druk mijn lippen tegen haar volle rode lippen en kus ze. Ik trek me terug en zie dat Bella een kleine glimlach op haar gezicht heeft. Ik glimlach terug wat haar glimlach groter maakt.