Second love

H50: Tijd

Bella P.O.V.

De meiden en ik hebben gister een enorm goed gesprek gehad. Ze hebben me enorm geholpen bij het maken van een keuze over of ik de baby wel of niet ga houden, nu hij/zij niet van Edward is. Ik heb besloten om de baby weg te laten halen. Het was niet gepland en ik heb er veel nare herinneringen aan die tijd toen ik zwanger raaktte. Ook betekend het nu dus dat de baby van iemand anders is en diegene dus de vader wordt. Ik weet dat Edward ook de vader van het kind kan zijn, maar mijn moederinstinct zegt toch dat hij zich dan iets afstandelijker gaat gedragen naar de baby.

Nu klinkt het alsof ik totaal niet geef om de baby en niet aan de baby heb gedacht, maar dat heb ik wel. De baby zal denk ik niet goed opgroeien aangezien Edward dan afstandelijk gaat doen en gaat op een gegeven moment ook vragen naar zijn/haar echte vader. Het is dus beter voor allebei als we beginnen met een schone lei en ons leven eerst weer op de rit zetten. Ik ben namelijk net weer begonnen met werken en heb nog geen genoeg geld om voor het kindje te kunnen zorgen. Tuurlijk ik weet dat Edward genoeg geld heeft om ons alle drie te verzorgen, maar ik onafhankelijk zijn van hem en zijn familie. Ik wil eerst mijn school afmaken, net zoals Edward zodat hij kan gaan studeren en ons kan onderhouden.

Eén probleem ik heb het Edward nog niet verteld. Niet dat het z'on probleem gaat worden alleen moet hij het wel weten voordat ik zuigcurettage doe.

Inmiddels is het de volgende dag en zitten Edward en ik te genieten van het zonnetje in ons grasveld.

''Edward?'' Hij draait zich naar mij toe en zegt ''Ja babe?'' "Ik heb er over na gedacht en heb besloten om het kindje weg te laten halen." Hij opent zijn ogen en kijkt me aan. Ik kan niet van zijn gezicht aflezen wat hij er van denkt. "Ik wil zelf eerst mijn leven weer op de rit hebben, voordat ik een kindje krijg dat van jou is.'' Edward blijft stil. ''Babe zeg wat, ben je boos?'' Ik voel de tranen in mijn ooghoeken op komen. Hij trekt me tegen zich aan en geeft me een knuffel. "Tuurlijk ben ik niet boos en ik snap het heel goed. Ik ben zo trots op je." Hij kust mijn voorhoofd en ik leg mijn hoofd op zijn borst. ''Ik hou van je'' fluistert hij in mijn oor. "Ik ook van jou."

Vijf dagen later...

Edward en ik zijn afgelopen woensdag naar de dokter geweest om een zuigcurettage aan te vragen. Ik heb de dokter mijn verhaal verteld en hij vond het goed. Dus hebben we een brief gekregen en een afspraak gemaakt wanneer ik naar het ziekenhuis mag.

Vandaag is het zover. Ik rijd samen met Rosalie naar het ziekenhuis. Ik heb er lang over zitten na te denken over wie ik mee zou nemen naar de behandeling.  Bij Edward voel ik me soms nog wat redelijk ongemakkelijk. Sinds het hele gebeuren ben ik me een stuk onzekerder gaan voelen over mijn lichaam, dan voorheen. Daarom wou ik niet dat Edward mee ging, aangezien we sinds ik in die club zat geen seks meer heb gehad en hij mijn geslachtsdeel niet hoeft te zien. Dus ik heb maar besloten om Rosalie mee te nemen aangezien ik met haar goed kan praten en zo misschien wel hechter worden. Daarnaast begrijpt zij goed waar ik doorheen ga. Aangezien zij ook een rottijd had met haar ex.

Als Rosalie en ik hebben geparkeerd en hebben ingecheckt kunnen we plaats nemen in de wachtkamer. "Ben je zenuwachtig?" vraagt Rosalie aan me. Ik knik. ''Het is zo voorbij, het komt wel goed.'' ''Ik hoop het" fluister ik terug. Nog geen minuut later worden we geroepen door één van de artsen. Gelukkig is het een vrouwelijke arts. Voel ik me toch wat minder beschaamd.

We lopen naar haar toe en ze neemt me mee naar een kamer waar allemaal bedden staan. Gelukkig ben ik de enigste. ''Je mag je omkleden en dit pilletje innemen. Die zorgt ervoor dat je wat slaperiger wordt." Ik knik en loop de kamer uit. Ik kleed me om en neem het pilletje in met het water dat naast het bed staat.

Als ik klaar ben mag ik op het bed gaan zitten en mag ik met de vrouw meelopen. Ik geef Rosalie nog een knuffel. "Het komt allemaal goed geloof me!" Ik kan me niet in houden en begin te huilen. "Doe ik wel het goede?" vraag ik aan haar. "Geloof me, je doet het juiste. Als dit allemaal achter de rug is kan je weer met een schone lei beginnen." Ze veegt mijn tranen weg en geeft me dan een zetje naar de deur. Ik kijk nog een keer om en ze zegt "succes."

Daar gaan we dan...

--------------------------------------------

Ik wordt terug gereden naar de verpleegzaal. De behandeling verliep goed zei de arts. Ik heb zelf niet eens zoveel pijn gehad, tijdens de behandeling dan. Nu heb ik namelijk last van krampen, te vergelijken met menstruatiekrampen en daarnaast heb ik wat bloedverlies.

Rosalie zit me op te wachten. Ik wordt de kamer ingereden en naast Rosalie neergezet.

"Je mag nu eventueel slapen. We komen je wel elk half uur wakker gemaakt om te hartslag, bloeddruk en temperatuur te meten.'' Ik knik en de verpleegster loopt de kamer uit. Ik draai me gelijk om naar Rosalie. Ze pakt mijn hand vast. ''Hoe was het?" vraagt ze aan mij. "Minder pijnlijk dan ik had verwacht." Rosalie aait over mijn hand en voor ik het weet wordt ik moe. Binnen een paar minuten lig ik knock-out in het ziekenhuisbed

✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Ik knipper een paar keer met mijn ogen en open dan mijn ogen. Ik heb volgensmij super lang geslapen. De verpleegkundigen hebben me wel wakker gemaakt om me te checken, maar volgensmij sliep ik nog half toen.

Ik draai naar rechts en zie Edward op de stoel zitten. ''Hey..." zeg ik zachtjes. Met zijn ene hand gaat hij door mijn haar heen en met de andere aait hij over mijn hand heen. "Heb je lekker geslapen babe?" Ik knik en rek me uit. Gelijk voel ik een korte maar krachtige steek in mijn baarmoeder. Ik grijp naar mijn buik. "Ahh..."

De verpleegster komt binnen en vraagt hoe het met me gaat. Ik antwoord en vervolgens checkt ze nog een keer mijn bloeddruk, hartslag en mijn temperatuur. Als alles goed is bespreekt ze nog een paar dingen over de komende dagen. Wat ik kan verwachten en wat ik wel en niet mag.

"Jullie mogen naar huis, aangezien je zo veel hebt geslapen zou het wel snel herstellen." Ik kijk naar buiten en zie het dat het al donker is. "Als je haar wel helpt met opstaan en haar in een rolstoel krijgen." Edward knikt en ik sta op. De vrouw loopt weer weg uit de kamer zodat ik me kan gaan omkleden.

Als ik omgekleed ben en ik in de rolstoel zit, wensen we het personeel een fijne avond en rijden dan richting mijn huis. Voor ik het weet ben ik thuis en helpt Edward me uit de auto. Mijn moeder doet de deur open en geeft me een knuffel. Pap is er zeker niet, want die heeft altijd op de woensdag nachtdienst.

''Bella als je wil kan Edward hier vanavond blijven slapen. En als hij het natuurlijk wil." Ik begin te blozen en knik. Vervolgens stemt Edward in en lopen we naar boven.

Voor ik het weet lig ik weer lekker in mijn eigen bed en Edward naast me. Op mijn onderbuik ligt een kruik die er voor zorgt dat de krampen minder erg zijn.

Het is fijn dat mijn moeder Edward vertrouwd in tegenstelling tot mijn vader. Hij heeft altijd zijn twijfels gehad over Edward en of hij wel goed voor me zorgde. Mijn moeder daarentegen accepteert hem gelijk en ik denk dat zij gelijk aan Edward zag dat hij goed voor me is en niks slechts met me van plan is.

''Ik ben super trots op je." Edward kust mijn voorhoofd. Ik pak zijn kin en druk mijn lippen op de zijne. ''Bedankt voor dat je er altijd voor me bent geweest." Ik leg mijn hoofd op zijn borst en sla mijn armen om hem heen.

Ben ik weer met een lekker lang hoofdstuk.

Ik heb super lang aan dit hoofdstuk gewerkt! Bijna 1500 woorden. Pfff.....

Ik heb trouwens een 6,5 voor mijn duits kijk en luistertoets!! En dat met mijn enorm concentratieprobleem!

Vergeet niet te stemmen🌟, te reageren 📩, dit boek te delen ➡️ en in je leeslijst te zetten📝!  

xoxo Illy