Second love

H45: Los laten

Geloof me! Het volgende hoofdstuk wordt een stuk romantischer en een stuk minder dramatisch! Want we komen tenslotte allemaal voor #relationshipgoals van Edward en Bella

Bella P.O.V.

Ik word opgetild en over Edward zijn schouder heen gegooid.

"Laat me los!" schreeuw ik, terwijl ik Edward in zijn rug sla. Hij zegt niks en loopt de kamer uit. Net voordat we de kamer uit gaan kijk ik omhoog en zie ik Mike nog doodsbang tegen de muur zitten. "Ik krijg jouw nog wel..." sis ik. Mike slikt en kijkt dan weg.

Edward rent de trap af en rent naar buiten.

"Dit had ik nooit van jouw verwacht. Vampier worden en dan vervolgens mensen uit te willen moorden. Ik wil jouw nooit meer zien. Ik wil niet verliefd zijn op iemand die nog een groter monster is dan ik. Je hebt dit zeker gedaan, omdat ik je niet wou veranderen of niet soms. Ik wou dat natuurlijk niet, omdat je dan zou veranderen naar de persoon die nu voor mij staat. Ik ben klaar met jouw. Rot op met je problemen en dat kind, bij mij ben je niet meer welkom.

"Edward, ik heb dit...'' begin ik, maar het is al te laat. Hij rent met een enorme vaart de straat uit. Ik ren achter hem aan, maar weet dat ik kansloos ben. Edward is de snelste van zijn familie en ik ben tenslotte maar half-vampier.

Als ik aan de rand van Forks ben stop ik met rennen en geef het op. Ik ben doodop. Waarom moet mij dit allemaal over komen? Ik maar denken dat het steeds niet erger kan, maar nee hoor.

Ik moest Mike wel vermoorden voor wat hij mij en mijn vader heeft aangedaan. Maar Edward heeft ook gelijk, ik moet geen mensen vermoorden. Normaal zou ik dit nooit doen, maar de neiging was in eens zo groot.

Het ging net zo goed tussen mij en Edward. Het voelde weer als vroeger, maar ik heb het natuurlijk weer helemaal verkloot. Nu kan ik Edward zeker wel vergeten...

Tring...Tring...

''Hallo met Bella?'' zeg ik als ik opneem.

''Hallo met dokter van Eeden. Charlies operaties zijn goed verlopen en zijn narcose is uitgewerkt. Je kan dus komen kijken." Ik meld de dokter dat ik eraan kom en hang op. Maar op naar het ziekenhuis, de enige plek waar ik momenteel gelukkig ben.

Ik ren naar het ziekenhuis en voor ik het weet loop ik weer door de bekende witte gangen. Als ik bij kamer 255 aankom open ik de deur en zie ik iets waarvan ik nooit had verwacht dat het zou gebeuren.

Mijn moeder zit naast het bed van mijn vader en houdt zijn hand vast.

Ik doe de deur open en mam en pap kijken beide op. Ik glimlach en ren naar mijn moeder toe. Ze staat op en geeft me een knuffel. Dat is wat ik nou even nodig had.

Voor ik het weten worden mijn ogen nat en ben ik aan het huilen.

''Ik heb je zo erg gemist mam!" Ze laat los en aait over mijn haren heen.

"Ik jouw ook schat. Hoe gaat het met de baby?'' Ik haal mijn schouders op.

"Een baby?" vraagt Charlie opeens. Oja vergeten te vertellen aan hem.

Ik kijk mijn moeder aan en zij mij. "Ik vertel je het verhaal je vader straks wel.'' Ik knik. Ik glimlach naar mijn vader en loop naar hem toe. Ik geef hem een kus op zijn wang en ga zitten op de stoel waar mijn moeder net zat. Het voelt zo goed om samen met mijn moeder bij mijn vader te zijn. Om gewoon weer, net zoals vroeger, een familie gevoel te hebben.

Ik hoor de deur open gaan en zie de dokter binnen komen lopen. Hij stelt zich voor aan mijn moeder en knikt vervolgens naar mij. Hij bekijkt de papieren nog een keer en zegt dan "beide operaties zijn goed verlopen. We laten je hier nog één nacht en dan mag je naar huis, om daar te herstellen. Heb je toevallig al een verpleegster of verzorgster gevonden?" Charlie kijkt naar mij en ik schud nee. Sh*t helemaal niet aan gedacht.

Ik kan het namelijk niet doen, want ik moet naar school en ben zwanger. Charlie ernaast verzorgen gaat me nooit lukken.

"Ik kan het wel doen. Als je het niet erg vind dan?'' zegt mam. Ik kijk naar mijn vader en hij begint te glimlachen. "Tuurlijk niet'' zegt hij. Mijn moeder begint te glimlachen en zegt "ik moet dan alleen een huis of hotel in de buurt vinden, zodat ik je altijd kan helpen.''

"Je kan ook bij ons in komen wonen, als pap dat niet erg vind?'' stel ik voor. Ik kijk weer naar mijn vader en hij schud zijn hoofd. ''Dat is geen probleem, alleen jij sliep toch bij de dokter Cullen?" Als hij eens zou weten wat er met Carlisle en tussen mij en Edward is gebeurd.

"Edward en ik hebben ruzie en aangezien mam nu bij ons in woont, lijkt het me slimmer dat ik weer thuis ga wonen." Hij pakt mijn hand en aait er over heen.

Ik sta op en loop naar mijn moeder. ''Ik denk dat wij maar eens moeten gaan uitpakken." Ze knikt en loopt naar Charlie toe. Ze geeft hem een kus op zijn wang en verlaat dan samen met mij de kamer. Het zal me niks verbazen als die binnenkort weer bij elkaar zijn.

Als mijn moeder en ik in haar gloednieuwe auto zitten, die ze overigens heeft betaald van het geld dat op Phills creditcard staat, rijden we richting ons huis.

"Wat is er gebeurd tussen jouw en Edward?" Ik kijk opzij naar mijn moeder. "We hadden een meningsverschil over Mike'' maak ik er maar van. Als ik weer terug denk aan dat moment en de haar in Edwards ogen zie begin ik spontaan te huilen. Ik wil hem zo graag terug...

Edward P.O.V.

Nadat ik heb gejaagd storm ik het huis binnen en loop naar boven. Als ik mijn kamer binnen wil lopen word ik tegen gehouden door Alice. "Edward je moet luisteren naar wat ik je nu vertel over Bella!" Ik duw haar aan de kant en loop mijn kamer binnen. Ik wordt gelijk overdonderd met de aardbeien geur van Bella.

"Edward, Bella heeft er niet om gevraagd om vampier te worden. Toen wij waren vertrokken is Laurent haar gevolgd en heeft haar gebeten. Het is niet haar schuld. En dan nog, degene die haar en haar vader zoveel pijn heeft gedaan heeft al het recht om diegene te vermoorden!"

Oh nee toch.